24 Σεπτεμβρίου 1945

Η πιο όμορφη θάλασσα:

Δεν τη διασχίσαμε ακόμα.

Το πιο όμορφο παιδί:

Δεν μεγάλωσε ακόμα.

Οι πιο όμορφες μέρες μας:

Δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Και τα πιο όμορφα λόγια που θέλω να σου πω

δεν τά’χω πει ακόμα.

Ναζίμ Χικμέτ

Λάθος σκέψεις στο Αμύνταιο

8 Δεκεμβρίου, Σάββατο. Ξεκινάμε στις 6 τα χαράματα από το Πολυτεχνείο για την προσυγκέντρωση στην Κοζάνη. Η πορεία έχει καλεστεί στο Αμύνταιο για τις 11:00. Έχει περάσει ένας μήνας από τη δολοφονία του αλβανού μετανάστηΊλμι Λατές, πατέρα 5 παιδιών, ο οποίος πυροβολήθηκε εν ψυχρώ από τους συνοριακούς δολοφόνους. Μάλιστα.
Πορεία στο Αμύνταιο. Μάλλον ποτέ ξανά δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο σ'αυτόν τον τόπο. Μαζευόμαστε στην πλατεία, είμαστε καμιά 200αριά, είναι πραγματικά απίστευτο το πώς υπακούμε σ'αυτή την αριθμητική νόρμα...

Και νά' το το Αμύνταιο το πρωί του Σαββάτου. Σχετικά λίγοι περαστικοί, γενικώς χαμογελαστοί, παίρνουν τις προκηρύξεις που μοιράζουμε. Έχουμε κλείσει ένα από τα στενά που οδηγούν στην πλατεία, ωστόσο τα κάποια λιγοστά αυτοκίνητα που προσπαθούν να περάσουν, δεν κορνάρουν. Περιμένουν να παραμερίσουμε εμείς.

Αυτοί είναι λοιπόν οι κάτοικοι του Αμυνταίου. Αιμοσταγείς; Αιμοδιψείς; Συνένοχοι; Δεν ξέρω. Όλοι αυτοί; Είναι τελικά δολοφόνοι, όλοι αυτοί οι ευτυχισμένοι νοικοκυραίοι; Πιθανότατα...

Και ξαφνικά, ανάμεσα σ'αυτές τις σκέψεις, τον βλέπω να στέκεται στη μέση της πλατείας.

"Συνταγματάρχης πεζικού Παπαπέτρου Ιωάννης, αιχμαλωτισθείς υπό βουλγαρικού στρατού την 22/23-9-1944, παρεδόθη εις τους έλληνας κομμουνιστάς παρά των οποίων εξετελέσθη δια λιθοβολισμού την 30-9-1944."

Γύρω μου διάφοροι σύντροφοι και συντρόφισες διαβάζουν την επιγραφή και γελάνε:
"Ναι ρε, καλά τον κάνανε ρε, κι εμείς αυτό θα κάναμε, σκατά στον τάφο του ρεεεεε!!!."

Μάλιστα. Ναι, δεν λέω, πρέπει να ήταν μεγάλο κάθαρμα αυτός ο Παπαπέτρου. Το στομάχι μου όμως έχει τα χάλια του.

Προσπαθώ να αποκτήσω ξανά επαφή με την πραγματικότητα. Έλα τώρα, μην ξεχνιέσαι, η Ιστορία είναι γραμμένη με χιλιάδες λίτρα αθρώπινο αίμα, αν κοιτάξεις δίπλα στο άγαλμα του Παπαπέτρου θα δεις να στέκεται ο δολοφονημένος μετανάστης από τους συνοριοφύλακες, ο Ιλμί Λατές, με τα πέντε παιδιά του, μάλλον δεν θα γιορτάσουν τα χριστούγεννα φέτος, νά'τη λοιπόν, είναι παρούσα η Ιστορία, είναι παρούσα και σου φωνάζει "πάρε θέση τώρα! Λέγε ρε, με ποιον είσαι, με μας ή με τους άλλους;"

Εντάξει, ναι λοιπόν, φταίνε όλοι ή μάλλον φταίμε όλοι, συμφωνώ, σταματήστε! [...]


Κι ο Παπαπέτρου;
Μα είναι δυνατόν να κάθομαι και να σκέφτομαι τον Παπαπέτρου;

Κι όμως δεν μπορώ να ξεκολλήσω το μυαλό μου από την εικόνα, ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ. Ένας άνθρωπος μόνος. Κτήνος, ναι, οκ. Γύρω του άλλοι άνθρωποι με πέτρες στα χέρια. Δεν με ενδιαφέρει ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι. Ας είναι και οι πιο "νομιμοποιημένοι" λιθοβολιστές του πλανήτη που κλήθηκαν να εκτελέσουν την πιο έντιμη αμεσοδημοκρατική απόφαση του κόσμου. Εξεγείρομαι. Θυμάμαι τη Λία να χαμογελάει, τό 'χαμε συζητήσει παλιότερα, "είναι αυτό που αποκαλούμε δε χιούμαν κοντίσιον" μου είχε πει.

Δε χιούμαν κοντίσιον. Οι χριστιανοί λένε "ο νεκρός δεδικαίωται". Εμείς λέμε "σκατά στον τάφο του". Πιστεύω ότι εμείς έχουμε δίκιο. Όμως αυτό είναι άλλο ζήτημα. Ναι, φυσικά και θα πολεμήσω για τις ιδέες μου και ξέρω ότι πρόκειται να χυθεί πολύ αίμα. Ωστόσο, δεν θα λιθοβολούσα ποτέ. Κανέναν. Σε καμιά επαναστατική συνθήκη. Και για καμιά μεγάλη ιδέα. Όπως και δεν θα πανηγύριζα για το λιθοβολισμό κανενός. Ποτέ. Και για καμιά μεγάλη ιδέα.


Κάθομαι δίπλα στο άγαλμα. Δεν αφήνω κανέναν να πλησιάσει, υλοποιώντας την απόφαση της συνέλευσης, "να μην πειράξουμε τα μνημεία, για να μην προκαλέσουμε την τοπική κοινωνία". Μέσα μου όμως νιώθω πως φυλάω έναν αιχμάλωτο πολέμου. Κάτι σαν να παίζω σε ταινία του Κεν Λόουτς. Είμαι μέλος μια φανταστικής πολιτοφυλακής που φρουρεί έναν αιχμάλωτο που συνελήφθη στην αδυσώπητη μάχη της ιστορικής μνήμης με τη λήθη. Δεν θα τον πειράξει κανείς, τελεία και παύλα.

---

Είναι Δεκέμβρης του 2017. Το βράδυ, γύρω από τη φωτιά, ζητάω το λόγο, θέλω να μιλήσω ενώπιον της έκτακτης επιτροπής της 6ης πολιτοφυλακής: "Δεν έχω καμιά διάθεση να υπερασπιστώ αυτό το κάθαρμα, σύντροφοι και συντρόφισες. Δεν το κάνω για αυτόν, για όλους εμάς το κάνω. Γιατί αν χτίσουμε τον κόσμο που οραματιζόμαστε με σκατένια υλικά, σκατένιος θά'ναι και ο κόσμος μας. Συγνώμη αν είμαι ο αδύναμος κρίκος στο όραμά σας. Πάντως το δικό μου όραμα δεν είναι αυτό. Και θα την ξαναπαραφράσσω την Έμα Γκόλντμαν / και δεν θα είναι η τελευταία φορά:

If i have to stone to death, IT'S NOT MY REVOLUTION."
.

Εκτροπή και επανοικειοποίηση

Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
Ήτανε που λέτε κάπου γύρω στα 1996 στη Θεσσαλονίκη, όταν μέλη του τότε Ράδιο Ουτοπία (αυτοδιαχειριζόμενο ραδιοφωνικό εγχείρημα που λειτούργησε από το 1988 έως το 1997) αποφάσισαν να ξεκινήσουν έναν κύκλο συζητήσεων γύρω από τη χρήση του Ραδιοφώνου. Τα ερωτήματα ήταν πολλά και πολύ σημαντικά: Η φύση του Μέσου, η σχέση πομπού-δέκτη, ο χειραγωγικός χαρακτήρας της μαζικής μετάδοσης. Και όλα αυτά με τις δέουσες κλεφτές ματιές πίσω στην περίφημη φράση του Μάρσαλ Μακλούαν "The medium is the message".

Αυτοί λοιπόν οι κύκλοι συζητήσεων κατέληξαν να διαχωρίσουν τα Μέσα σε δύο κατηγορίες: σε αυτά που μπορούμε να τα εκτρέψουμε και να τα επανοικειοποιηθούμε για επαναστατική χρήση και σε αυτά που δεν μπορούμε. Και μέσα σ' αυτή τη διάκριση, τοποθετήθηκε το μεν Ραδιόφωνο στα "καλά" Μέσα (δηλαδή τα εκτρέψιμα και επανοικειοποιήσιμα), η δε Τηλεόραση στα "κακά". Βασικό κριτήριο για αυτή την κατάταξη υπήρξε η απόλυτα κυριαρχική διάσταση της Εικόνας.

Τότε λοιπόν, ο γράφων είχε ψελλίσει μεταξύ άλλων ότι κατά τη γνώμη του αυτός ο απλουστευτικός μανιχαϊσμός ήταν ένα προχειρότατο συμπέρασμα, αποτέλεσμα της μεγάλης παράδοσης και εμπειρίας από τη χρήση του Ραδιοφώνου και ότι αν στη θέση του "Ράδιο Ουτοπία" είχαμε για 8 χρόνια ένα "T.V. Ουτοπία", θα είχαμε καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα (κατά το γνωστόν "όταν το πείραμα δεν επαληθεύει τη θεωρία, τότε ξαναγράψε τη θεωρία"...)

Το τι άκουσα, δεν λέγεται...


ΤΟ ΕΥΡΗΜΑ
Πολλά χρόνια πέρασαν από τότε. Λίγο - πολύ το ζήτημα ξεχάστηκε. Και εντελώς ανέλπιστα (όπως συμβαίνει πάντοτε στις ιστορίες αυτού του μπλογκ) έπεσα πάνω σε ένα εκπληκτικό εύρημα που μου έφερε τα πάνω-κάτω. Πάνω σε μία "εκτροπή" και "επανοικειοποίηση" που ειλικρινά νομίζω ότι βάζει το ζήτημα της χρήσης της Εικόνας σε νέες βάσεις.

Πρόκειται για ένα στιγμιότυπο του υπάρχοντος πολιτισμού από τα πλέον εχθρικά προς όσα πρεσβεύει το κοινωνικοαπελευθερωτικό πρόταγμα: Το "σκυλάδικο" τραγούδι. Φαινομενικά, ως Μέσο, απόλυτα απορριπτέο και εντελώς απίθανη η επανοικειοποίησή του με οποιουσδήποτε όρους.

Να όμως που ένας μαιτρ του είδους, ο σκηνοθέτης Δημοσθένης Δημητριάδης, ήρθε, με τη δημιουργία ενός Bίντεο-Kλιπ, όχι απλώς να διορθώσει τα ατοπήματα ενός κακίστου σκυλάδικου τραγουδιού (τόσο από απόψεως πολιτικής ορθότητας όσο και από μουσικολογικής απόψεως) αλλά και να προωθήσει ζητήματα που απασχολούν και θα απασχολούν κάθε μελλοντικό επαναστάτη και επαναστάτρια.


ΚΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ
Εδώ λοιπόν αρχίζει ο δικός σας ενεργητικός ρόλος, που όπως πάντα προωθείται από αυτό το μπλογκ. Δείτε το Βίντεο Κλιπ που ακολουθεί, βρείτε τα 12 σημεία ξεκάθαρης πολιτικής ορθότητας που προάγει και κερδίστε πλούσια δώρα. Οι όροι συμμετοχής ακολουθούν στο τέλος της δημοσίευσης.

Εμείς για να σας διευκολύνουμε, σας δίνουμε 3 από τις 12 σωστές απαντήσεις:

1) Ο ήρωας για ξεπεράσει τον πόνο του καθαρίζει το σπίτι χρησιμοποιώντας Άζαξ και Βετέξ (αντί να παίζει τάβλι στο καφενείο ή να μπεκροπίνει σε κακόφημα μπαρ)

2) Η ζωγραφική του είναι επηρεασμένη σαφώς από τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό (και όχι από τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό ή κάποιο παρόμοιο ολοκληρωτικό στρατευμένο ρεύμα)

3) Το αντικείμενο του πόθου του φοράει φουστάνι και έχει μούσια (δηλαδή είναι ανοιχτό στην απειρότητα της επιθυμίας και δεν εγκλωβίζεται στα στερεότυπα περί ομορφιάς ή φύλου)


ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

ΟΡΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
Ο διαγωνισμός διενεργείται με πρωτοβουλία και χρηματοδότηση της Π.Ε.ΓΕ.Π.ΟΡΘΟ.ΠΑΡ.ΤΕΧ. (Προεπαναστατικής Επιτροπής για τη Γενίκευση της Πολιτικής Ορθότητας στις Παραστατικές Τέχνες) σε συνεργασία με το aimof.blogspot.com. Μέλη της Επιτροπής, συγγενείς τους εξ αίματος μέχρι 4ου βαθμού καθώς και συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας της Σεράτιας Μαρκένσες σε απεριόριστο βαθμό δεν μπορούν να λάβουν μέρος στο διαγωνισμό. Οι σωστές απαντήσεις έχουν κατατεθεί στο Συμβολαιογράφο Ευρυτανίας κ. Δημήτριο Μικρούτσικο. Για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό δεν είναι απαραίτητη η αγορά του προϊόντος.


.

Νέες συνεργασίες στο kalokerisapilas

(...που εδώ που τα λέμε, έχουν φτάσει σε μας εδώ και καναδυο μήνες αλλά πού χρόνος για επεξεργασία...)


Οι δύο νέες λοιπόν συνεργασίες στο kalokerisapilas είναι ποιητικές συλλογές και λέγονται

ΥΠΟΡΕΑΛΙΣΜΟΣ (υπό Purple Caveman)
και
ΓΡΑΦΕΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ & ΓΑΒΓΑΜΗΛΑ (υπό Κ.Π.Αλύτη)



Δεν έχετε παρά να τα κατεβάσετε από το www.disobey.net/kalokerisapilas


-------------


Και κατιτις για να ανοίξει η όρεξη για ανάγνωση:






ΟΜΩΣ

Προχθές συνάντησα έναν άνθρωπο
που φορούσε ένα ζευγάρι δεν
τα πόδια του ήταν τυλιγμένα σ' ένα ποτέ
και με μια έκφραση απορίας αποτυπωμένη
στο πρόσωπό του
κουνούσε τα όμως του.





Ιπτάμενα αφεντικά 17.03

Βγάλε την ηλίθια,
την ανθρωπίσια σου στολή,
αφεντικό·
φόρα το καπελάκι σου,
να χέζουν τα πουλιά στο γείσο
και στάσου στη σειρά, στον καταπέλτη.





ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ!

.

Κυκλοφορεί από σήμερα η ταινία "01:26:54"

Δημοσιεύω το newsletter που βγήκε πριν από λίγο ζεστό-ζεστό...
------------

Για την αυτοοργανωμένη αντιεμπορευματική παραγωγή "01:26:54"

Από τις 26 Απριλίου έως την 1^η Μαίου 2006, μια ομάδα 20 περίπου ανθρώπων (κυρίως από τις συλλογικότητες Φάμπρικα Υφανέτ, Μηχανή και +τεχνία-,) στήσαμε την παραγωγή του «01.26.54» στηριγμένοι στις αρχές της αδιαμεσολάβητης, αυτοοργανωμένης, αντιεμπορευματικής δημιουργίας. Χωρίς άδειες και σπόνσορες, με ελάχιστα τεχνικά μέσα αλλά και με την πολύτιμη βοήθεια 170 περίπου φίλων, συντρόφων και συντροφισσών, προσθέσαμε μία ακόμη ταινία στις αποσκευές ενός από τα πιο ενδιαφέροντα εγχειρήματα των καιρών μας: του αγώνα ενάντια στη βεβαιότητα της απόλυτης τάξης.

Η ταινία έχει υποτιτλιστεί σε 10 γλώσσες (+ελληνικά για προβλήματα ακοής) και έχει αναπαραχθεί σε 1700 κόπιες οι οποίες από σήμερα κυκλοφορούν και θα διανέμονται χωρίς αντίτιμο (επικοινωνήστε στο 01.26.54@disobey.net και www.disobey.net/01.26.54.).

Επίσης η ταινία ανέβηκε σήμερα (23/11) ως torrent στη διεύθυνση:

http://www.black-tracker.gr/details.php?id=170

---------------------------------------

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ

Ο Βασίλης, φανατικός κινηματογραφόφιλος και οξύ κριτικό πνεύμα, προσπαθεί να πείσει το περιβάλλον του ότι η Λένι Ρίφενσταλ, η κινηματογραφίστρια του Γ’Ράιχ, ήταν ένα υπερεκτιμημένο ατάλαντο κτήνος και όχι μία μεγάλη γυναίκα πρωτοπόρος της 7^ης τέχνης. Βάζει λοιπόν στο μικροσκόπιο το «Θρίαμβο της Θέλησης», την ταινία-σταθμό της Ρίφενσταλ, και προσπαθεί να ανακαλύψει τα αισθητικά της «σφάλματα». Τα πράγματα παίρνουν βέβαια μια απρόσμενη τροπή όταν ανακαλύπτει ότι στη 1 ώρα 26 λεπτά και 54 δευτερόλεπτα της ταινίας …

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ

Α’ ΠΡΟΒΟΛΗ
Κυριακή 25/11/07, 21:00
Δίπλα στη Στοά Μοδιάνο
(Είσοδος από Β.Ηρακλείου)
-----------------------------------

Υ.Γ. Και αυτό είναι το link από το πιο πάνω trailer αναμένεται να ανεβάσει στα ύψη τις πωλήσεις (…) της ταινίας.

http://www.youtube.com/watch?v=z5U5yfN-0JI

-

ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ

αναδημοσίευση

Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων

Τρίτη, 20 Νοεμβρίου 2007

Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε για μία ακόμη φορά στο φως ένα εύρημα από αυτά που επιβεβαιώνουν το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού στο βάθος των αιώνων. Σε ανασκαφή της ελληνιστικής περιόδου κοντά στην τοποθεσία Βαρανάσι της Ινδίας βρέθηκε παλίμψηστος μουσικός δίσκος ο οποίος χρονολογείται γύρω στο 228 π.χ. και έχει στο κέντρο του χαραγμένο τον ήλιο της Βεργίνας (βλ. φωτό). Ο παλίμψηστος αυτός δίσκος φαινομενικά περιείχε τη γνωστή ροκ επιτυχία «στέργουεη του χέβεν» αλλά μετά από ενδελεχή επεξεργασία με άνθρακα 14 φανέρωσε το πραγματικό του περιεχόμενο: μία σπάνια ηχογράφηση του αρχαιοεληνικού παραδοσιακού τραγουδιού «Όσο αξίζεις εσύ» τραγουδισμένο κατά πάσα πιθανότητα από επιγόνους του Μ. Αλεξάνδρου στην ινδική γλώσσα.

Στη συνέντευξη τύπου που έδωσε χτες το μεσημέρι στο Ν.Δελχί ο Ινδός αρχαιολόγος Ραβί Αμπγκαλάτ Σανκάρ είπε χαρακτηριστικά: «Το ελληνικό αίμα που τρέχει στις φλέβες όλων των Ινδών, μπορεί πλέον να αισθάνεται δικαιωμένο».

Επιστημονικοί κύκλοι επιβεβαιώνουν τη σημαντικότητα της ανακάλυψης, κυρίως στην κατεύθυνση της κατάρριψης δύο βασικών ανθελληνικών μύθων:

1) Το περιεχόμενο στο δίσκο τραγούδι «Όσο αξίζεις εσύ» είναι πράγματι αρχαιοελληνορθόδοξο και όχι ινδικό όπως ισχυριζόταν μέχρι πρότινος μερίδα Ινδών εθνικιστών μουσικολόγων. Πρώτη δε αναφορά του θέματος του τραγουδιού βρίσκουμε στην Ιλιάδα, στα τρυφερά λόγια της Ανδρομάχης προς τον Έκτορα (Ραψωδία Ζ):

«ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δύμεναι·
οὐ γὰρ ἔτ᾽ ἄλλη ἔσται θαλπωρὴ ἐπεὶ ἂν σύ γε πότμον ἐπίσπῃς ἀλλ᾽ ἄχε᾽·»

2) Το γραμμόφωνο δεν είναι αμερικανική εφεύρεση του (διάσημου αντιγραφέα) Θωμά Έντισον αλλά αρχαιοελληνική. Άλλωστε στο ίδιο συμπέρασμα έχει φτάσει εδώ και καιρό η επιστημονική κοινότητα μετά την ανακάλυψη, το 1997, μιας απολιθωμένης συσκευής που έγινε γνωστή ως «το Πικ-Απ των Αντικυθήρων» και χρονολογήθηκε γύρω στο 600 π.χ. (βλ. φωτό).

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σε ερώτηση δημοσιογράφου για την επιβεβαίωση πληροφοριών που θέλουν την ελληνική κυβέρνηση να καταθέτει αγωγή κατά της γνωστής γερμανικής εταιρίας «Deutsche Grammophon» για την απαλοιφή του «Deutsche» από την ονομασία της, δήλωσε:

«Δεν είχαμε ανάγκη την ανασκαφή των Ινδιών για να αποδείξουμε την ελληνικότητα του γραμμοφώνου. Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι και ο Θωμάς Έντισον κατασκεύασε το δικό του γραμμόφωνο χάρη στις σημειώσεις του έλληνα βοηθού του Κωνσταντίνου Καραπαντελή».

Ακούστε αυτήν τη μοναδική αρχαιοελληνική ηχογράφηση κάνοντας κλικ στο λινκ
http://disobey.net/aimofilia/DuniyaWalonSeDur.mp3

-

εκτός διανομής

"δυο δευτερόλεπτα που μοιάζουν σαν αιώνες
και η ζωή σου όλη από τα μάτια σου περνά"

Β. Μοσχόπουλος

χρόνια συναπτά
νομίζω δεκαεπτά

έσπερνε καλαμπόκι
και θέριζε ποπ κορν

ώσπου μία μέρα
είπε φωναχτά

"έχω αρκετό για την πρεμιέρα"

στ’ αλήθεια γνώριμη και τετριμμένη εικόνα
«καθώς τα πόδια του αφήναν το περβάζι»
στον τρίτο όροφο της Βήτα Δ.Ο.Υ. Τούμπας
μία κυρία όλο χάρη κι όλο νάζι
απέδιδε το ΦΠΑ

κι αν κάποιοι πέφτουν απ’ τον τρίτο
τι με νοιάζει;

-

Περί αστικών μύθων

Οι αστικοί μύθοι είναι διάσημες ιστορίες για αρκούδες (λευκές ή καφέ), με εντελώς άγνωστη προέλευση και απελπιστικά ευρεία κυκλοφορία. Τους συναντάμε σε πολλές και ποικίλες εκδοχές, στη δουλειά, στο σχολείο, στην ξεκούραση, στο παιχνίδι. Ενίοτε μας διασκεδάζουν, συχνότερα όμως μας βγάζουν κυριολεκτικά από τα ρούχα μας.

Προσπαθώντας να τους κατατάξουμε, μπορούμε χοντρικά να διακρίνουμε δύο μεγάλες κατηγορίες: Α) Τους μύθους οι οποίοι κυκλοφορούν ως «επιστημονικά» δεδομένα ή «ιστορικά» ντοκουμέντα και Β) τους μύθους που αναπαράγονται ως καθημερινές ιστορίες που συνέβησαν σε κάποιον φίλο, σε κάποιο συγγενικό πρόσωπο, ή – σε περίπτωση μυθομανίας- στον ίδιο το μεταφορέα του μύθου.

Όμως, τέρμα τα ψέματα.

«Ριγούν τα δέντρα τα βουνά, ριγούν τα κυπαρίσσια,

κι όταν μιλάει αυτό το μπλογκ, τα λέει παλικαρίσια»

Ήρθε η στιγμή της αλήθειας.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Α
Ψευδοεπιστημονικοί ή ψευδοιστορικοί αστικοί μύθοι

1. «Τα ελληνικά δεν έγιναν διεθνής γλώσσα για μία ψήφο» - Εντελώς κλασικό, το μαθαίνουμε το πρώτον από βλάκα καθηγητή στο σχολείο. Ερωτήματα που προκύπτουν εύλογα: Τι θα πει διεθνής γλώσσα; Ενώπιον ποιας επιτροπής θα κρινόταν αυτό; Ποιοι είχαν δικαίωμα ψήφου; Ποιος ήταν ο ανθέλλην που δεν υπερψήφισε;

2. «Η ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών λόγω της καταπληκτικής δομής της». - Ω ρε μανούλα μου… Απίστευτη εθνικιστική mega-μπούρδα σε στυλ αρτ-λιακό (κατά πολύ παλαιότερη βέβαια από τον απατεώνα βιβλιοπώλη). Πίσω στα αυτονόητα: Η «γλώσσα» των υπολογιστών έχει μόνο δύο λέξεις, το 0 και το 1.

3. «Ο αη-Βασίλης με την ασπροκόκκινη φορεσιά είναι επινόηση της Κόκα κόλα» - Ιστορία ιδιαίτερα διαδεδομένη στους αντιεξουσιαστικούς κύκλους. Προσοχή! η αποκάλυψη ότι είναι μύθος, προκαλεί αντιδράσεις (ως συνήθως, όλοι είναι σίγουροι για την αλήθεια τους…). Πάντως πρόκειται για εξακριβωμένη μούφα, υπάρχουν πολλές ασπροκόκκινες εκδοχές αυτού του παππού με τα άσπρα μούσια που φέρνει δώρα, ήδη από τον 19^ο αιώνα. Απλώς η πιο γνωστή εκδοχή της γνωστής φιγούρας φτιάχτηκε πράγματι από την Κόκα κόλα και χρησιμοποιήθηκε ευρέως σε διαφημίσεις τη δεκαετία του ‘30.

4. «Η αλυσίδα Kentucky Fried Chicken (KFC) υποχρεώθηκε με δικαστική απόφαση να αφαιρέσει το “Chicken” από τις ταμπέλες των καταστημάτων της, καθώς εκτρέφει μεταλλαγμένα ακέφαλα κοτόπουλα τα οποία δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «chicken». - Μελλοντολογική παπαριά τύπου «12 πίθηκοι», που προσφέρει όμως καλό ψύλλιασμα για το ζοφερό μέλλον που μας περιμένει με τη γενίκευση της χρήσης της βιοτεχνολογίας.

5. «Ο Γουώλτ Ντίσνεϋ δεν θάφτηκε αλλά καταψύχθηκε μέχρι να ανακαλυφθεί η θεραπεία της νόσου του» - Ανάλογος με τον προηγούμενο, ψευδοεπιστημονικός - ψευδοιστορικός μύθος. Ωστόσο μπορεί να αποδειχτεί αληθινός στην πράξη καθώς ο μακαρίτης ήταν τόσο κάθαρμα ώστε είναι πιθανόν «να μη λιώσει ποτέ» από τις πολλές κατάρες που θα’χει φάει.

6. «Η Κόκα Κόλα προκάλεσε το θάνατο χιλιάδων βρεφών στην Αφρική με μια διαφημιστική καμπάνια που προέτρεπε τις μητέρες να αντικαταστήσουν το μητρικό γάλα με Κόκα Κόλα» - Έχουμε χιλιάδες λόγους να τη μισούμε την κωλοεταιρία, δεν χρειαζόμαστε αυτήν την υπερ-κοτσάνα.

7. «Το κογιότ είναι συμπαθητικό και το μπιπ-μπιπ αχώνευτο» - Μεγάλος τηλεοπτικός και κινηματογραφικός μύθος, μπορείτε να διαβάσετε σχετικές προηγούμενες αναρτήσεις στο παρόν μπλογκ.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Β
«Αληθινές» ιστορίες που ντεμέκ συνέβησαν σε κάποιον.

1. Ανατριχιαστικές ψευδοαστυνομικές ιστορίες (γνωστές και ως «σπούκι») .

Γνωστότερη: Κλέφτες οργάνων σώματος. "Ο ξάδερφος του κολλητού μου πήγε σε ένα μπαρ και του την έπεσε μια κοπέλα, πήγαν σπίτι του, το κάνανε, και το πρωί ξύπνησε στην μπανιέρα του μέσα σε πάγο και ένα σημείωμα μπροστά του που έγραφε ΜΗ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΕΝΑ ΝΕΦΡΟ".
Μάλιστα. Φιλάνθρωποι οι κλέφτες οργάνων. Του άφησαν τουλάχιστον το ένα...

2. Αστείες (λέμε τώρα) ιστορίες με παρεξηγήσεις ελληνικών λέξεων στο εξωτερικό.

Διάσημες δύο εκδοχές.

α) Ο έλλην τουρίστας στην Τουρκία. Ο ήρωας του μύθου πηγαίνει σε ένα καφέ και ανακαλύπτει ότι μπορεί να ζητήσει αναπτήρα λέγοντας «μπιρ τσακμάκ» (=ένα τσακμάκι) και στη συνέχεια ξεθαρρεύοντας ζητάει τασάκι φωνάζοντας «μπιρ Τασάκ» (=ένα αρχίδι) προκαλώντας το γέλιο των παρευρισκομένων.

β) Ο έλλην φοιτητής στην Ιταλία. Ο ήρωας έχει τάχα μου τάχα μου μια συμφοιτήτρια που τη λένε Φρόσω και την πρώτη μέρα στο αμφιθέατρο φωνάζει «Φρόσω, πού να κάτσω;» (προκαλώντας το γέλιο των ιταλών συμφοιτητών λόγω του ότι "φρόσω"(frocio) = ομοφυλόφιλος και "κάτσω"(cazzo) = πέος… (ανατρίχιασε ο κώλος μας από τη μούφα και την κρυοκωλιά).

3. «Αστείο» ονοματεπώνυμο συμμαθητή στο δημοτικό. Έχουν αναφερθεί: Ποθητός Κωλαράκης, Ζαχαρένια Πίπα, Σγουρή Τρίχα, Καλώδιος Σουπερφρέσκος και δεκάδες άλλα. Πάντοτε συνοδευόμενα από την (προσθετική αληθοφάνειας) φράση: "απορώ με τους γονείς του, πώς δεν έκαναν κάτι για να του αλλάξουν το όνομα"...

4. Παράλογα αιτήματα καταλήψεων σε γειτονικά σχολεία: Κλασικός αντιδραστικός αντικαταληψιακός μύθος. Δύο είναι οι κυρίαρχες εκδοχές: 1) "Στο διπλανό σχολείο κάναν κατάληψη, επειδή στο κυλικείο δεν βάζανε αρκετό τυρί στις τυρόπιτες". 2) "Στο διπλανό σχολείο κάναν κατάληψη, επειδή στο κυλικείο δεν είχαν σπαστά καλαμάκια".

Και έπεται συνέχεια...
(περιμένοντας φυσικά και τη δική σας συμμετοχή!)
---

Πριν κλείσω, θα ήθελα να πω το εξής:

Ο φίλος μου ο Μιχάλης -εξαίρετος μεταφορέας αλλά και μέγας κατασκευαστής αστικών μύθων (σ.σ. εικάζεται ότι αυτός επινόησε το «συμμαθητή» Ποθητό Κωλαράκη) - γίνεται έξαλλος κάθε φορά που τον ξεμπροστιάζω στην παρέα. Συνηθίζει λοιπόν να με αποστομώνει με το εξής πολύ απλό:

«Ναι, εντάξει, μπορεί να είναι ψέματα… Ήταν όμως πολύ ωραία ιστορία… Τι κατάλαβες που μου τη χάλασες;»

…

Πράγματι…

Τι κατάλαβα;

.

Επιστολή διαμαρτυρίας

Το παρόν μπλογκ, θέλοντας να διατηρήσει την πολιτική της πλήρους διαφάνειας και δημοκρατικότητας, δημοσιεύει αυτούσιες τις επιστολές παραπόνων που λαμβάνει από τους αναγνώστες του ακόμη και αν διαφωνεί αξιακά με το περιεχόμενό τους.
--------------------------

Αθήνα, 02/11/2007

Κύριε

Διάβασα στο ιστολόγιό σας την δημοσίευση με θέμα "τα αρχαιοελληνικά επώνυμα των Εδεσσαίων" και σπεύδω να σας στείλω την παρούσα επιστολή. Η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας το κείμενό σας, εξοργίστηκα. Ένα κείμενο γεμάτο εξυπναδικισμούς και συγκαλυμμένο αντεθνικό φανατισμό, χωρίς φυσικά να έχει καμία σχέση με οποιονδήποτε επιστημονικό λόγο.
Σκέφτηκα να σας απαντήσω με πληθώρα επιστημονικών επιχειρημάτων αλλά κατέληξα ότι δεν αξίζει τον κόπο. Μόνη μου απορία τελικώς είναι η εξής: Ποιούς σκοπούς εξυπηρετείτε κύριε; Θέλετε να πιστέψομε εμείς οι αναγνώστες ότι είναι τυχαία η δημοσίευση ενός τέτοιου κειμένου αυτήν την περίοδο, που μαίνεται η μάχη για την ονομασία των Σκοπίων;
Ντρέπομαι για σας, όπως φαντάζομαι θα ντρέπονται εκατοντάδες εκατομμύρια ΕΛΛΗΝΕΣ σε όλον τον κόσμο, απόγονοι των Σαλαμινομάχων, των Μαραθωνομάχων, των Μαραθονοδρόμων και των λοιπών ολυμπιακών αθλητών, σύγχρονων ηρώων, που δοξάζουν τη γαλανόλευκη.

Ευτυχώς για όλους εμάς, δεν ανήκετε παρά σε μια μικρή μειοψηφία. Όλοι εμείς συνεχίζομε να κρατάμε ψηλά την δάδα του ελληνισμού. Σας παραπέμπω σε ένα μόνο μικρό παράδειγμα αγνής δημιουργίας της νεολαίας μας του εξωτερικού:


ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ.PROUD TO BE GREEK! από Arkadios


Θα το εκτιμούσα ιδιαιτέρως αν δημοσιεύατε το γράμμα μου, αν και αμφιβάλλω αν θα ξαναεπισκεφτώ το ιστολόγιό σας.

Αντώνιος Μυρωνίδης
Δημοσιογράφος
antomyron@gmail.com
τηλ. 210 6423660

-

Περί σκατοφαγίας (γενικώς;)

Η συζήτηση για τη σχέση «μέσων-σκοπού» στους αγώνες για μια άλλη κοινωνία, κρατεί καλά στις μέρες μας. Ως ελάχιστη συμβολή, στέλνω τις παρακάτω σκέψεις, με αφορμή το σύνθημα «Φάτε σκατά, κερνάει το κράτος» που είδα γραμμένο σ’ έναν τοίχο στη Θεσσαλονίκη.

Ο σκοπός: Να διαδοθεί η ιδέα της απαισιότητας του κρατικού μηχανισμού.

Τα μέσα: Η επινόηση ενός δυνατού συνθήματος, ένα κόκκινο σπρέυ και ένας τοίχος.

Μέχρις εδώ καλά. Επίθεση στους καθαρούς τοίχους, αμεσότητα στην απεύθυνση, ίσως με λίγη λεκτική βία αλλά πάντως με βαθειά ειλικρίνεια και χιούμορ. Το αποτέλεσμα είναι το ακόλουθο:

Ένα ερώτημα όμως αναδύεται, μόλις ρίξουμε μια ματιά στις συγκεκριμένες συνθήκες μέσα στις οποίες κάνουμε την προπαγάνδα μας. Αυτό λοιπόν το σύνθημα είναι γραμμένο σε έναν τοίχο της οδού Ρακτιβάν. Τι το ιδιαίτερο έχει η Ρακτιβάν; Πρόκειται για ένα εκ των πιο μικρών κι ανήλιαγων στενών στο Διοικητήριο, πάνω απ’την Κασσάνδρου. Είναι ένα από αυτά τα απαίσια στενά που το απέναντι μπαλκόνι απέχει 3 μέτρα και, αν έχεις την ατυχία να μένεις στο ημιυπόγειο, μοναδική θέα του σπιτιού σου είναι ο απέναντι τοίχος , επίσης στα 3 μέτρα και κάτι…

Και δεν χρειάζεται να αναρωτηθεί κανείς ποιοι μένουν σ’αυτά τα ημιυπόγεια.

Στη Ρακτιβάν λοιπόν, απέναντι από το παράθυρο του ημιυπογείου, δεν μπορείς να γράφεις ΦΑΤΕ ΣΚΑΤΑ. Γιατί στο ημιυπόγειο της Ρακτιβάν τρώνε σκατά κάθε μέρα, πρωί - μεσημέρι - βράδυ. Η ρωσίδα μετανάστρια του ημιυπογείου τρώει σκατά, σερβιρισμένα με διάφορους τρόπους: από το αφεντικό της, τους μπάτσους, τους γείτονες, τον άντρα της. Δεν έχει καμία απολύτως ανάγκη από τη δική μας (καθημερινή και αναπόδραστη λόγω φάτσα-κάρτας) υπενθύμιση.

Θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος/α: Δηλαδή τι εννοείς; Να πάμε να ζωγραφίσουμε λουλούδια;

Ναι ρε, λουλούδια.

«Πόλη που καίγεται, λουλούδι που ανθίζει»

έτσι δεν το λέμε;

----------------------
Φλασαϊκό Υστερόγραφο : Ο πολυαγαπημένος κύριος Ντίνος, σχολιάζοντας το σύνθημα «για μια καλύτερη ποιότητα ζωής» που είδε γραμμένο σ’έναν τοίχο, γράφει στα Μικρά Ποιήματα το εξής απαράδεκτο: «μα όσο δε σεβόμαστε τους τοίχους, πού να βρεθεί η ποιότητα;»

Ίσως η χειρότερη στιγμή ενός πραγματικά σπουδαίου έργου.

---

ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

Και πάλι θα ασχοληθούμε (λιγουλάκι) με το ζήτημα της στρατευμένης τέχνης. Για καιρό έψαχνα να βρω μια πολύ δυνατή εικόνα των αγωνιζομένων ανθρώπων στην ποίηση (και μάλιστα στη μελοποιημένη που κάνει και περισσότερη δουλειά από την άποψη της απεύθυνσης). Όσο κι αν φαίνεται παράξενο λοιπόν, τη δυνατότερη εικόνα δεν την εντόπισα στο Ρίτσο ούτε στο Βάρναλη. Δεν λέω, καλό το ¨΄Οταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο", αλλά είμαστε και μιας ηλικίας, κομματάκι δύσκολο να πειστούμε...

Την πιο δυνατή λοιπόν εικόνα, τη βρήκα σε έναν από τους πιο διάσημους (και φυσικά μελοποιημένους) στίχους του Ελύτη:

"Ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά
στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει"

(ή αν προτιμάτε την τραγουδιστική εκδοχή του Μαρκόπουλου: "στα δόντια τους ο ήλιος σπα-σπα-σπα-ρταρα-α-ει")

Και πορευόμουν μ'αυτό και έλεγα "αχ τι ωραίο, αχ τι δυνατό" και άλλα τέτοια όμορφα...

Να όμως που το interaction μέσα από αυτό το blog με έφερε μπροστά σε μία νέα ανακάλυψη.

Σε σχόλιο κάποιου/ας ανώνυμου/ης αναγνώστη/στριας ανακάλυψα ένα καινούριο μικρό διαμάντι. Ένα μελοποιημένο αγγλικό ποίημα της οικογένειας Bendaly από τo Λίβανο, το οποίο μιλάει για το ζήτημα των αγωνιζομένων ανθρώπων σε εντελώς νέα βάση: Οι αγωνιστές δεν είναι τιτάνιοι και εξωπραγματικοί αλλά απλοί καθημερινοί άνθρωποι, γεμάτοι πάθη και ανησυχίες. Και ως τέτοιοι, είναι άνθρωποι που χωρίς καν να το ξέρουν δημιουργούν προβλήματα. Στο κατεστημένο, στους εφησυχασμένους, στην κυριαρχία της απόλυτης τάξης.

Παρακαλώ δώστε την πρέπουσα προσοχή στις επαναλήψεις, δύο φορές ο πρώτος στίχος και τρεις ο δεύτερος, (όλα σε άψογα αγγλικά):

Thinking about the guys who made only troubles
Thinking about the guys who made only troubles

they ignore what they are doing
they ignore what they are doing
they ignore what they are doing


[Απολαύστε το στο γιου τιούμπ]

http://www.youtube.com/watch?v=-7F40MVG0Wc

-

Εσωτερική Μετανάστευση

Είναι πολύ γνωστό, μας το λέγαν και στο σχολείο. Ο Καβάφης στον καιρό του εθεωρείτο εντελώς του πεταματού. Ο Ψυχάρης τον έλεγε «Καραγκιόζη της δημοτικής». Ο Θεοτοκάς είχε πει πως σε μια δικογραφία διαζυγίου υπάρχει πολύ περισσότερη ψυχή απ' ό,τι σε ολόκληρο το καβαφικό έργο. Όσο δε για τον Παλαμά, δεν τα πρόφταινε τα καλά τα λόγια... "Κακή στιχουργική, μεικτή γλώσσα, ανορθόδοξη ερωτική θεματογραφία"...

Μπράβο στα παιδιά, συγχαρητήρια για την οξυδέρκεια και το λογοτεχνικό τους αισθητήριο...


Τώρα βέβαια θα μου πείτε, "ε, τι δηλαδή, μάγκας είσαι εσύ, κι ήρθες να μας πεις το 2007 ότι ο Καβάφης είναι σπουδαίος, και ότι είναι βλάκες αυτοί που δεν τον κατάλαβαν;" Όχι, καθόλου... Αντιθέτως μάλιστα, την εκδίκησή μου ζητάω, την εκδίκηση για όλα τα χρόνια που με στοίχειωσε. Κι ακόμα με στοιχειώνει. Ίσως γιατί μόνο στον Καβάφη βρήκα τόσο ανάγλυφη τη διαφορά ανάμεσα στην έπαρση και την ανάταση. Είναι πραγματικά ανεξήγητο, πώς γίνεται κάποιος να γράφει με τόση ταπεινότητα και ταυτόχρονα κάθε του ποίημα να αναδίδει την αυτοπεποίθηση του δημιουργού των πάντων. Λες και πριν απ'το ποίημά του, δεν είχε ειπωθεί ποτέ τίποτε σημαντικό.

Χρόνια την περίμενα τη στιγμή της εκδίκησης. Και χτες το βράδυ, μου την πρόσφερε απλόχερα ο φίλος μου ο Νικολάκης. Συζητούσαμε για κάποια κοινή φίλη που έλεγε ότι κουράστηκε στη Θεσσαλονίκη, ότι εξαντλήθηκαν οι σχέσεις και τα πράγματα που έχει να κάνει και θα μετακομίσει στην Αθήνα.

Θέλησα να σχολιάσω το μάταιο της μετακόμισης, τσιτάροντας κλισέ από Καβάφη:

" Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θά'βρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. [...]
Για τα αλλού -μη ελπίζεις- δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη την μικρή, σ’όλην την γή την χάλασες".

-Είναι σπουδαίος ρε Νίκο, πρόσθεσα, λέει τα πάντα σε 16 στίχους!

-Ναι, δε λέω, αλλά νομίζω ότι στην Πλατάνη λένε το ίδιο πράγμα σε 2 μόνο στίχους.

-Δηλαδή;

- Όποιος είναι βλάκας στο βουνό
είναι και στη θάλασσα.


---------------

Τα αρχαιοελληνικά επώνυμα των Εδεσσαίων

Πολύς ντόρος για την ονομασία του ακατονόμαστου γειτονικού κράτους στα βορειοδυτικά σύνορα της Ελλάδας. Επιχειρήματα ένθεν και ένθεν, διπλωματικά τρυκ, μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Όμως το ζήτημα, φίλες και φίλοι, δεν είναι πολιτικό αλλά καθαρά επιστημονικό. Και ως τέτοιο, πρέπει να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία, χωρίς εθνικιστικές κορώνες αλλά και χωρίς αντεθνικούς αφορισμούς. Το μπλογκ μας θα επιθυμούσε να συμβάλει, με το ελάχιστο των δυνατοτήτων του, στην επιστημονική συζήτηση των γλωσσολόγων και να παραθέσει ένα συνταρακτικό ντοκουμέντο: Μία ηχογραφημένη ανακοίνωση της Διεύθυνσης Δασών Νομού Πέλλης, η οποία μιλάει από μόνη της. Πενήντα εννέα τυχαία επώνυμα κατοίκων της Έδεσσας αποδεικνύουν περίτρανα την ελληνικότητα της περιοχής, μιας περιοχής που δεν ήρθε ποτέ σε καμία απολύτως επαφή με οποιονδήποτε άλλον πολιτισμό πέραν του αρχαιοελληνορθοδόξου.

Ακούστε την ανακοίνωση κάνοντας "κλικ" στο λινκ
www.disobey.net/aimofilia/anakoinwsh.mp3

Για όσους έχουν προβλήματα ακοής ή δεν έχουν ηχεία, η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Παρακαλούνται οι κύριοι

Τομπίτσκας, Λισίτσκας, Κατσίτσκας, Τόντσης, Λούσης, Τσακόντσης, Μπουκουβάλας, Πούπος, Κάντσης, Παζαρνίτσας, Μπουτγκάρης, Τζιτζιφίρης, Σηκουβάρας, Κούκος, Δούμτσης, Μασλίγκας, Βουκογιάντσης, Πάτκας, Βόλτσης, Κίτσκας, Μπόιτσης, Κίτσος, Τσίτσος, Σαρακίντσης, Σαμαρέντσης, Πατσούκας, Παπατούσης, Τούσας, Τσαρβένας, Μπαξεβάνης, Γκανάτσος, Γκάκτσης, Μπογόιτσης, Δούιτσης, Ροδίχτσης, Πασλαμούσκας, Κιάιτσης, Γιάντσης, Ζιρπιάδης, Λουσιώτης, Στανίσης, Παπατζίκος, Βιμπράντσης, Γιόσης, Τόιτσης Λιόσης, Μπέλκας,

καθώς και οι κυρίες

Παζάτσκα Ρίτσκα, Ποζαρέντση Σάσκα, Μπίντσικα Μένα, Μπίτζου Ντίγκα, Πουλιάκη Ντάγκα, Γώγου Σάσκα, Γκόπτση Βάνα, Τότλη Σίικα, Τράπκου Τσάντα, Μπέλβα Γκίτσκα, Κουκούρη Μίικα και Τόλκα Τσάνα

να προσέλθουν.»

--------------------

σ.σ. Παρακαλούμε να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στα εντελώς αρχαιοελληνικά:

«Βουκογιάντσης»
[προφανώς από το αρχ. «βουκόλος» και τη δωρική παραγωγική κατάληξη –γιάντσης (προϊστάμενος), επομένως «βουκογιάντσης» = ο τσέλιγκας]

«Πασλαμούσκας»
[παραφθορά του «παρισλαμούσκας» προφανώς από τα παρά + ισλάμ + ούσκας (αυτός που τρώει), επομένως «πασλαμούσκας» = ο τουρκοφάγος]

Ευχόμαστε στην Επιστήμη τα καλύτερα δυνατά συμπεράσματα.

-

Μια πρόταση για τη θεραπεία των ψυχώσεων

---------
Vomex (Διμενυδρινάτη)
Ενδείξεις: Ναυτία, έμετος, αντιμετώπιση συμπτωμάτων γαστρο-οισοφαγικής παλινδρόμησης. Επίσης, ο αποτελεσματικότερος τρόπος αντιμετώπισης της αναγούλας που προκαλεί η στρατευμένη τέχνη.
Γεγονός αναμφισβήτητο. Όχι όμως άνευ πολλών εξαιρέσων (όπως συνήθως συμβαίνει σ'αυτόν το μάταιο και κακούργο μεταμοντέρνο κόσμο).
---------

Ο υπέροχος Γιάννης Νεγρεπόντης, ο στρατευμένος (το δίχως άλλο) ποιητής των Μικροαστικών και των Νέγρικων, κατάφερε πριν από τριάντα και βάλε χρόνια, να δει αυτό που η κυρίαρχη ψυχιατρική αρνείται να διαπιστώσει ακόμη και σήμερα (ή μάλλον "κυρίως σήμερα"...).

Στη συλλογή "Απλά Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας" (που κυκλοφόρησε το 1975 σε μουσική Λουκιανού Κηλαηδόνη), ένα τραγουδάκι μια σταλιά, με τίτλο "Μια πρόταση για τη θεραπεία των ψυχώσεων", προωθεί το ζήτημα πιο πέρα απο πεντακόσια ψυχιατρικά εγχειρίδια μαζί.

----------------------------

Μια κοινωνία ολόκληρη που πάσχει από ψυχώσεις
με κέντρα ψυχιατρικά δεν πρόκειται να σώσεις

η ψύχωση παράγωγο βαθύτερης αιτίας
κυρίως οικονομικής δομής της κοινωνίας

στη θεραπεία παράλληλα θα πρέπει να κοιτάξεις
απ'την αιτία ριζικά τον κόσμο ν'απαλλάξεις

και το κακό στη ρίζα του αν το αντιμετωπίσεις
πολιτικοοικονομικά θα πρέπει να χτυπήσεις

------------------------


Είναι πελώριος ο Νεγρεπόντης, ανάμεσα στα τόσα άλλα καταπληκτικά που έγραψε.

-Γιατί θεώρησε ότι το ζήτημα της ψύχωσης μπορεί να είναι ένα "απλό μάθημα πολιτικής οικονομίας".
-Γιατί είδε πως το ζήτημα της ψύχωσης αφορά ολόκληρη την κοινωνία, στο κάτω κάτω, αυτή είναι που πάσχει.
-Γιατί αναζήτησε τα αίτια της ψύχωσης στις απάνθρωπες συνθήκες της ζωής μας και όχι στο ελαττωματικό DNA των ψυχασθενών.

[απολαύστε το τραγούδι κάνοντας "κλικ" στο λινκ]
www.disobey.net/aimofilia/therapeia.mp3

-

Αγαπημένοι αναγνώστες των εκδόσεων kalokerisapilas

Λάβαμε με mail τις παρακάτω φωτογραφίες, τις δημοσιεύουμε μαζί με τα κείμενα που τις συνόδευαν:


Γεια σου.

Το βιβλίο είναι πολύ ωραίο και πολύ αστείο, αν και ακόμη δεν ξέρω να διαβάζω. Θα ήθελα να έχει πιο πολλά χρώματα.

Θέλω να ρωτήσω κάτι. Μου είπε η μαμά μου ότι η Αναστασία που έρχεται στο τελευταίο σονέτο είμαι εγώ. Μου λέει αλήθεια ή είναι από αυτές τις συνηθισμένες μούφες που λένε οι μαμάδες στα παιδιά τους για να τα κάνουν να νιώσουν πιο σημαντικά;

Αναστασία Π.,
14 μηνών
--------------------------




Αγαπητοί Σεράτια και Αιμόφιλε



Μόλις πριν από λίγο τελείωσα την ανάγνωση των 24 Σονέτων σας.

Ευχαριστώ που με κάνατε κοινωνό της τέχνης σας.


Τ.Π.
δευτέρα εξαδέλφη του Γκόλουμ
------------------------------





Αξιότιμε κύριε.


Εκτίμησα ιδιαιτέρως τη δημοσίευση της επιστολής μου στο μπλογκ σας. Λέω να σας δώσω μια δεύτερη ευκαιρία.


(Το βιβλίο που μου αποστείλατε είναι πολύ χρήσιμο, έχω ένα κάρο νέες ιδέες για τη σύλληψη του ακατονόμαστου. Ευχαριστώ)


Μετά τιμής
Wile E. Coyote
----------------


-

ΤΑ ΚΑΚΟΚΑΛΑΝΤΑ - ένα χαράκωμα στην επικοινωνιακή μάχη των Σημείων

Από μικρό με άρεζαν τα κάλαντα, συνέχισαν να μου αρέσουν και μετά. Ναι, εντάξει το παραδέχομαι, είναι στενά συνδεδεμένα με τη χριστιανική θρησκεία, υποτίθεται ότι μας φέρνουν το χαρμόσυνο μήνυμα της έλευσης του μεσσία και διάφορα άλλα τέτοια φρικτά εσχατολογικά, όμως αυτό δεν είναι παρά η μια τους πλευρά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, στην προχριστιανική τους μορφή, δεν ήταν παρά τραγούδια για την έλευση του νέου έτους, για τις καλένδες του Ιανουαρίου - εξ’ ού και τ' όνομά τους.

Αυτό πάντως που αισθανόμουν όλο και περισσότερο μεγαλώνοντας, ήταν ότι τα κάλαντα ως διαδικασία και πέρα από το περιεχόμενό τους, αποτελούν μια ακόμη μορφή κοινωνικής νομιμοποίησης της συνεύρεσης και του τραγουδιού στο δρόμο, έχουν κατά συνέπεια τη δυνατότητα, όπως κάθε τέτοια συνεύρεση, να κυοφορήσουν απρόσμενες ανατροπές.

Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, έπεσα πάνω στα κακοκάλαντα.

Η ιδέα γεννήθηκε στο Βερολίνο το 2005 όπου ο Fil και η Χριστίνα (the wise men) πάνω σε μια δημιουργική έξαρση τα γέννησαν και τα κατέγραψαν με έναν απελπιστικά πρωτόγονο -για τα μουσικά και τεχνολογικά δεδομένα τους- τρόπο, ο οποίος βέβαια καταλήγει σε ένα απολαυστικό αποτέλεσμα. Κάλαντα στραβά, κάλαντα φάλτσα, με μπερδεμένες τις μουσικές τους, με επεμβάσεις στους στίχους και διάφορα άλλα.

Οι πραγματικές διαστάσεις των κακοκαλάντων φάνηκαν μόλις το πρότζεκτ βγήκε από τα σπίτια και κατέβηκε στο δρόμο. 24 Δεκεμβρίου 2006. 16 ανισόρροποι/ανισσόροπες υπό τη διεύθυνση του Αλεξ.Ε (μια διεύθυνση αποκλειστικά "μουσική" και ταυτόχρονα βαθειά αντιεξουσιαστική...) βγήκαν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και τα έψαλαν.

Τα κακοκάλαντα δεν αποτελούν "προπαγάνδα" με καμία του όρου έννοια. Την απειροελάχιστη "εν δυνάμει" ανατρεπτικότητά τους, τη στηρίζουν στο παράδοξο της ίδιας της ύπαρξής τους, στην έκπληξη που προκαλούν στον κόσμο.

Τα κακοκάλαντα θα κατέβουν και φέτος στο δρόμο. Χωρίς καμιά ανάγκη για ανταπόδοση, χωρίς κανένα "φιλανθρωπικό" σκοπό, ακυρώνοντας ταυτόχρονα την περίφημη κατακλείδα των ποντιακών καλάντων:

"Δέβα σο ταρέζ κι έλα σην πόρταν

δώσ' με το παχτσίς κι ας πάω δεβαίνω"

δείτε τα:




http://www.youtube.com/watch?v=V0Afdynhd9w

Απάντηση

Μου ήρθε με email πριν από 10 λεπτά, το δημοσιεύω αυτούσιο
----------

Αξιότιμε κύριε.

Πριν ξεκινήσω θα ήθελα να σας πω πως δεν γνωρίζω ελληνικά και το συγκεκριμένο email το μετέφρασε από τα αγγλικά η φίλη μου Georgia Antonopoulos της οποίας η οικογένεια διατηρεί το ελληνικό ρεστωράν «Διόσκουροι» στην Αστόρια, απέναντι από το εμπορικό κέντρο “No More” - αν περάσετε ποτέ από τη γειτονιά, μη διστάσετε να το επισκεφτείτε και να δοκιμάσετε το ιμάμ μπαϊλντί του κυρίου Νίκου μόνο με 20$ (= €14,2).

Σας γράφω διότι είδα στο μπλογκ σας ένα κείμενο που με παρουσιάζει ως αιμοσταγές και αδηφάγο ον, και με κατηγορεί για τα μέσα που χρησιμοποιώ για να πιάσω και να φάω το ακατονόμαστο. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες. Ενδεχομένως να έχετε δίκιο. Δεν επιθυμώ να κρυφτώ πίσω από τις επιλογές του καρτουνίστα – δημιουργού μου, ούτως ή άλλως εδώ και χρόνια αναλαμβάνω απολύτως την ευθύνη όλων των πράξεών μου. Αυτό όμως που με πλήγωσε βαθύτατα είναι η απόλυτη ανικανότητά σας να αντιληφθείτε τη σημασία που μπορεί να έχει μια εμμονή για τη ζωή ενός Κογιότ. Προφανώς θα πιστεύετε και εσείς όπως και οι περισσότεροι, ότι ένα Κογιότ δρα αποκλειστικά βάσει των ενστίκτων του. Όχι κύριε συγγραφέα, όχι κυρίες και κύριοι που σχολιάσατε, έχω απόλυτη επίγνωση της πραγματικότητας, δεν θα καταφέρω ποτέ να το πιάσω το κωλόπουλο, δεν θα το κάνω ποτέ στο φούρνο με πατάτες.

Αλλά αυτό δεν μου στερεί το δικαίωμά μου να το κυνηγάω.

Σωστά το κατάλαβε ένας ανώνυμος αναγνώστης σας και τον ευχαριστώ. Αν μεταποιήσω λοιπόν κι εγώ το ερώτημα του κειμένου σας, θα σας φέρω σε δύσκολη θέση. "Με ποιον θα ήσασταν? Με τον πρεζάκια ή με την πρέζα? Με τον Δον Κιχώτη ή με τους ανεμόμυλους? Με το ματαιωμένο ή με τη ματαίωση?"

Πολλά είπα.
Εδώ στο αμερική είναι εξαιρετικά δημοφιλής ένας ομόγλωσσός σας, ο Ορέστης Λάσκος.
Σας στέλνω ένα ποίημά του, νομίζω θα σας βοηθήσει.

Μετά τιμής

Το κογιότ

-------

Ορέστη Λάσκου

ΠΑΡΙΣΙ

"Ξέρω έναν κύριο παράξενο πολύ
που λόγια πάντα αλλόκοτα μιλεί
για το Παρίσι
στην συντροφιά μας όταν έρθει να καθίσει.
Λένε γι' αυτόν
πως από τα μαθητικά του χρόνια είχεν ορίσει,
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
να πάει στο Παρίσι.
Χρόνια και χρόνια τον μεθούσε
τ' ονειρεμένο αυτό ταξίδι
που ποθούσε.
Παντού για 'κείνο συζητούσε
μες στα όνειρά του αυτό θωρούσε
τόσο, που ο πόθος του με τον καιρό
του 'γινε μες στην ύπαρξή του ένα στολίδι
λαμπερό.

Να πάει στο Παρίσι...
Για το ταξίδι αυτό σκότωνε φευγαλέες επιθυμίες
και έκανε αιματηρές οικονομίες
για να το πραγματοποιήσει.
Να πάει στο Παρίσι...

Και να,
που κάποια μέρα στα στερνά
το κατορθώνει.
Κι ένα πρωί μέσα στου τρένου ένα βαγόνι
για το Παρίσι μεθυσμένος ξεκινά.
Μα,
μόλις αντίκρισε μακριά τον πύργο του Άιφελ
ν' αχνοδιαγράφεται στο φόντο τ' ουρανού,
φριχτή μια σκέψη εισόρμησε στην κάμαρα
του νου.
Κι ύστερα; Κι ύστερα τι θα γινόταν;
Πώς θα μπορούσε πια να ζήσει
με δίχως τη λαχτάρα αυτή για το Παρίσι;
Γιατί ένιωθε τώρα καλά πως όταν
σε λίγο στο Παρίσι θα βρισκόταν
μέσα σ' ελάχιστο διάστημα ασφαλώς,
θα το βαριόταν.
Και τότε;

Και τότε
πήρε μια τεράστια απόφαση
που ως τώρα δεν ευρέθηκε να του τη συγχωρέσει
κανείς.

Αντί να προχωρήσει στο Παρίσι
κατέβηκε σ' ένα προάστιο
στο Σαιν Ντενίς.
Και το πρωί από την ίδια οδό
ξανάρθε εδώ.
Και τώρα, σαν και τότε προτού φύγει πάλι.
με μια λαχτάρα σαν και πριν μεγάλη,
μιλάει και λέει παντού, πως έχει ορίσει
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
να πάει στο Παρίσι"


----

Υ.Γ. Πολύ χάρηκα που μέχρι στιγμής το γκάλοπ σας πάει χάλια. Με το κείμενό σας δεν μεταπείσατε παρά μόνο δύο άτομα. Υπάρχει ελπίδα.

Για την εξουσία του συγγραφέα: Κογιότ εναντίον Μπιπ-μπιπ

Η ιστορία παραμένει ίδια από κτίσεως κόσμου. Ο συγγραφέας βάζει τον αναγνώστη μπροστά σε ένα δίλημμα και στη συνέχεια με διάφορα τεχνάσματα τον σέρνει σε ταυτίσεις που τον αποπροσανατολίζουν από το αρχικό ερώτημα. Το έχει κάνει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη, ορθώνοντας το δίλημμα Κρέοντας (=Εξουσία) εναντίον Αντιγόνης (=Αγάπη) ενώ στην πραγματικότητα πίσω από το κείμενο βρίσκεται το δίπολο Κρέοντας (=Ανθρώπινος Νόμος) εναντίον Αντιγόνης (=Θεϊκός Νόμος). Το σχετικό ζήτημα ήταν καυτό στην εποχή του και για όσους/όσες δεν το γνωρίζουν ο Σοφοκλής δεν είχε καθόλου μα καθόλου προοδευτική θέση. Εύκολα και γρήγορα λοιπόν, με τη χρήση της Αγάπης και την προβολή των δεινών της Αντιγόνης (η οποία κατά τα λοιπά είναι συμπαθέστατη), μισούμε τον Κρέοντα και επομένως καλά τα λέγαν οι παπάδες και μαλακίες λέγαν οι σοφιστές.

Αυτού ακριβώς του ιδίου τεχνάσματος μετήλθαν ανά τους αιώνας δεκάδες συγγραφείς.

Το αυτό έπραξε και ο καρτουνίστας Chuck Jones, γνωστός από το περίφημο δίπολο "Κογιότ εναντίον Μπιπ-μπιπ", και κατάφερε να παρασύρει εκατομμύρια τηλεθεατών στη λατρεία ενός αιμοσταγούς και αδηφάγου Κογιότ απέναντι σε ένα αδύναμο και αναξιοπαθές Μπιπ-Μπιπ...

Υπερβολές;
Για να δούμε.

Φανταστείτε πως δεν ξέρετε τίποτε για το στόρυ. Σας λέει λοιπόν κάποιος ότι σε ένα μυθιστόρημα υπάρχουν δύο χαρακτήρες: Ο κυνηγός και ο κυνηγημένος. Ο πρώτος προσπαθεί να φάει τον δεύτερο. Μάλιστα.

Ο πρώτος χρησιμοποιεί όλα τα δυνατά μεταφορικά μέσα: Πατίνια, Ποδήλατα, μοτοσικλέτες, αυτοκίνητα, ανεμόπτερα, αεροπλάνα, πυραύλους.

Ο δεύτερος χρησιμοποιεί μόνο τα πόδια του.

Ο πρώτος είναι οπλισμένος με τα πάντα: Σφεντόνες, τόξα, τουφέκια, οπλοπολυβόλα, κανόνια, TNT, νιτρογλυκερίνη, βιολογικά όπλα

Ο δεύτερος είναι οπλισμένος μόνο με την ταχύτητά του.

Ο πρώτος καταστρώνει πολυμήχανα σχέδια, φτιάχνει λεπτομερείς χάρτες, ελέγχει τις καιρικές συνθήκες, επεμβαίνει καταστροφικά στο περιβάλλον.

Ο δεύτερος ξέρει μόνο να ειρωνεύεται τον κυνηγό του.


Και τώρα ήρθε η ώρα
για μια γρήγορη ματιά
στην ιστορία του ανθρώπινου γένους.

Με ποιον θα ήσασταν;

Με τον Γολιάθ ή με το Δαβίδ;
Με τους αμερικάνους ή με τους βιετναμέζους;
Με τους μπάτσους ή με τους διαδηλωτές;
Με τις πολυεθνικές ή με τις κομμούνες;
Με την τεχνολογική εξέλιξη ή με τα υπό εξαφάνιση είδη;

Λέγε ρε!
Με ποιον είσαι;

Με το Κογιότ ή με το Μπιπ-Μπιπ;

---



(και ένα link για τους νοσταλγούς)
http://www.youtube.com/watch?v=KJJW7EF5aVk

Μεηντ ιν φρανς

O Κωνσταντίνος Μ. εκ Παρισίων έγραψε και μου έστειλε το παρακάτω (αναδημοσιεύεται πάραυτα χωρίς περαιτέρω σχόλια).

-------------

prise en temoin

Σύντροφοι συντρόφισσες
φίλες και φίλοι
πάντοτε
αναρωτιόμουν
για των γραπτών τη χρήση
και των ποιημάτων τη στόχευση

Ώσπου λίγες μέρες πριν
μού’ παν πως σημασία έχει
«όχι τα όσα γράμματα που γράφεις
μα τα πόσα πράγματα που φτιάνεις»

κι εγώ μετά από σκέψη
και για μάρτυρες
όλους και όλες σας παίρνω
και λέω πως όντως
το γράψιμο
είναι για τους κουλούς
και τις κουλές και μόνο:

μιας κι άλλο είναι
σίγουρα να πιάνεις
κι άλλο να γράφεις!

μα σ’ ότι αφορά
της γραφής τη χρησιμότητα
και της ποιήσεως ειδικότερα
ακούστε αυτό μια και καλή:

«ούτε να πεθάνομεν
ούτε να ζήσομεν»
ιδιαίτερα βοηθάει…

Απλά κάνει να φυτρώνουν
στους ώμους των κουλών
χιλιάδες - κι ίσως - εκατομμύρια χέρια
ένα για κάθε στήθος στον πλανήτη!

Κι αυτό είναι όλο
γκε-γκε;

-

Η Σεράτια Μαρκέσενς ξαναχτυπά...

Μετά την περίφημη συμμετοχή της στα "24 Σονέτα για την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας" (εκδόσεις kalokerisapilas), η Σεράτια θα καταπλήξει το ελληνόφωνο και αγγλόφωνο κοινό με το νέο της βιβλίο "11 poems for uncommon girls and one for an incredibly common one". Θα είναι δίγλωσσο (αγγλικά - ελληνικά) και θα συνοδεύεται από σκίτσα με τη γνωστή υπερ σούπερ τέλεια αισθητική της.

Αναμείνατε. Ενδεχομένως θα εμφανιστεί με το νέον έτος.

(Άμα με αφήσει θα αναρτήσω και μια προδημοσίευση να πάρετε μια ιδέα.)





-

Εύβοια, 2006 μ.χ.

"O brave new world

that has such people in it"


W. Shakespeare, The Tempest

Τηλεθεατές τραπεζίτες
παρακρατικοί της υπαίθρου
καλλιτέχνες βιομήχανοι
μικροαστοί των αγρών
και δοσίλογοι δήθεν αμήχανοι

για εβδομήντα
λεπτά με χτυπάτε
μα η κόλασή μου δεν θα γίνετε ποτέ
[αδίκως μην αγκομαχάτε]


αντιθέτως μάλιστα
στα τελευταία μου βήματα
και καθώς πλησιάζω στα πούλμαν
απορώ με τα νέα μου ευρήματα

με εσάς κύριε, με το κόκκινο τζάκετ
και εσάς, με το δυνατό δεξί
ελλείψει αριστερού

τον ίδιο
παράδεισο
μοιράζομαι


---

ευπειθώς αναφέρω ωστόσο
μια μικρή διαφορά εντοπίζω

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΟ ΜΗΛΟ ΣΑΣ
ΚΑΝΑΓΙΕΣ


εγώ το δάγκωσα

-

Ένα μικρό έπος σε 4 καρέ

Τα φιλοτέχνησε και μου τα έστειλε ο Θοδωρής Μ. εξ Αθηνών.
























(Διατίθενται και σε μεγαλύτερη ανάλυση, για όποιον/όποια θέλει να τα χρησιμοποιήσει σε αυτοκόλλητα, αφίσες, μπλούζες κλπ κλπ)

Μια αναπάντεχη απάντηση (ή "τι σε είπεεε...")

Έπεσα πάνω σε ένα κείμενο του Wolf Wondratseck, (γερμανός συγγραφέας, ζει στο μόναχο) γραμμένο για τον πίνακα του Quint Buchholz “buecherleuchtturm” (δίπλα).

Tο κείμενο είναι αυτο-ομιλούμενο...

"Όχι, όχι χρυσέ μου, ως εδώ ήταν. Δεν θα ξαναγυρίσω. Πάρε λοιπόν τα βιβλία και τη λάμπα και το τραπέζι (πρόσεξε, έχει μείνει πάνω του ένα φλιτζάνι καφέ!) και πήγαινέ τα στο σπίτι. Γύρνα στη Γερμανία σου και ξέχασέ με. Και σε παρακαλώ να με αφήσεις στην ησυχία μου. Λογοτεχνικά εννοώ. Δεν έχω καμιά όρεξη να γίνω μυθιστόρημα, ούτε καν νουβέλα ή διήγημα. Για να σου πω την αλήθεια, ακόμη κι ένα ποιηματάκι θα με ενοχλούσε, κι ας έχω κάθε λόγο να υποθέσω πως θα ήταν ερωτικό. Ίδιοι είσαστε, όλοι εσείς οι διανοούμενοι. Και μη με πεις πάλι "γοργόνα" σου όταν θα μιλάς για μένα στους φίλους σου - γιατί φαντάζομαι πως κι αυτό θα το κάνεις, και με το παραπάνω. Όσο κι αν πιεις δεν θα γίνεις ποτέ το παλικάρι που βούτηξε με το κεφάλι. Κι ύστερα, όπως και να το κάνουμε, δεν είμαι η κατάλληλη ερωμένη για τους άντρες που έχουν ρομαντική ιδιοσυγκρασία. Φεύγω λοιπόν, ξαναγυρνώ "στους καρχαρίες που αποτελούν την αυλή μου", όπως θά' λεγες κι εσύ. Φεύγω ολοταχώς, χρυσέ μου, ανάμεσα σε δύο κύματα, τι καλά. Στη δική σου στεριά, οι γυναίκες μπορεί και να με καταλάβουν. Γιατί δεν τις ρωτάς;"

(από το βιβλίο "Δυο λόγια σχετικά με τον ποδηλάτη..." εκδόσεις γράμματα)

Τα σονέτα που πήραν πόδι

Από τη συλλογή "24 σονέτα για την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας" (βλέπε σχετική ετικέτα) εκδιώχθησαν από νωρίς διάφορα κείμενα, για τρεις κυρίως λόγους:

Ο πρώτος λόγος ήταν καθαρά αριθμητικός, διότι αλλιώς τα σονέτα δεν θα ήταν 24 (που έπρεπε να είναι για να ταιριάζουν με το 24ωρο μιας ημέρας).

Ο δεύτερος λόγος ήταν η επιρροή του Θανάση Τ. (τον αποκαλώ και Βέρτσουαλ Πάμπλισερ ή Β.Π.), ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ μου είπε να μην τολμήσω να δημοσιεύσω το "Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΣΕ ΚΑΚΗ ΜΕΡΑ", οπότε ντράπηκα ακόμη και να του δείξω τα υπόλοιπα (όπως και στον Κώστα Δ., τον έτερο Β.Π.).

Ο τρίτος λόγος ήταν ότι κάποια κείμενα δεν ταίριαζαν με το ύφος των υπολοίπων ή απλώς δεν με άρεζαν αρκετά.

Τώρα λοιπόν που ξεθάρρεψα, τα αναρτώ. Νά'τα, στην εντελώς αρχική τους μορφή, αδούλευτα και πρόχειρα... Ελπίζω κάποτε να ξαναδουλευτούν για να χωθούν κι αυτά κάπου.

---------------------------



ΤΖΑΜ



είμαι η πορεία στην εγνατία
είσαι οι αγανακτισμένοι οδηγοί

σου αφήνω ρεύμα να περάσεις
μα εσύ αφήνεις τους ρουφιάνους
να διαλαλούν πως όπως πάντα
δήθεν σε μπλόκαρα εντελώς




------------------------------------



ΚΙ ΑΛΛΟ ΓΟΤΘΙΚΟ



Το πλέον νόστιμο στα κόλλυβα
είναι ο τάφος από πτι-μπερ


(και όλα ίδια - τα υπόλοιπα)




---------------------------------



ΡΥΘΜΙΚΗ ΑΓΩΓΗ



κοιτάξτε γιατρέ
δεν έχω κανέναν λόγο
ν' αμφισβητώ αυτό που λέτε
ήθελα μόνο μια δεύτερη γνώμη
γιατί αυτό το "παροξυσμική"
στο λαιμό μου κάθισε

κι όμως

αν ένας άνθρωπος / απόλυτα ήρεμος
έχει εβδομήντα / σφυγμούς το λεπτό
γιατί να μην είχα / με διακόσιους ογδόντα
ηρεμία τεσσάρων / ανθρώπων μαζί;


[πρόκειται για απλά μαθηματικά]




---------------------------------------



Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΣΕ ΚΑΚΗ ΜΕΡΑ




-Θέλω τούρτα λεμόνι!
-Μια τουλούμπα...;

-Θέλω τούρτα λεμόνι!
-Σαραγλάκι...;

-Θέλω τούρτα λεμόνι!
-Καρυδόπιτα...;

-Θέλω τούρτα λεμόνι!
(χυλόπιτα)




--------------------------



STANNO TUTTI BENE


δύο γερόντοι κάθονται σ'ένα μικρό κουτούκι
ήταν εχθροί στον πόλεμο, στον άδη συγγενέψαν

είναι συνήθεια γνωστή στον κάτω κόσμο
παρέα να κάθονται οι γέροι στις ταβέρνες

τι γρήγορα που ξέχασαν το αβυσσαλέο μίσος
ο μπαρμπα γιάννης στον ελάς, ο όττο ήταν στη βέρμαχτ

κι όταν αρχίζουνε να λεν για τη γενιά τους
πιο θλιβερές αλλού δεν θά 'βρεις ιστορίες

για τα εγγόνια τους μιλούν, που αγαπηθήκαν τόσο
και πήγαν και τους φέρανε μια δισεγγονοπούλα

τα συνηθίζουνε οι γέροι κάτι τέτοια
και με τις ώρες σου μιλούν για κατιόντες

και λεν πως είναι ατρόμητo αυτό το κοριτσάκι
μα εμείς δεν τους πιστεύουμε, γερόντια είναι και λένε

μα το χειρότερο απ'όλα είναι τούτο:
όταν σου δίνουνε να δεις φωτογραφίες

Φανταστείτε όμως την έκπληξή μας
όταν είδαμε στις ειδήσεις
ότι ήταν αυτή
που τίναξε στον αέρα
τα εργαστήρια της novartis

τον Αύγουστο του 2026



---------------------------------------



ΟΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ
ΤΟΥ ΕΜΜΕΣΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ
ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ




διάβαζα σε
σκεφτόμουν σε
περίμενα σε
θυμόμουν και


μετά
μόνο
σκεφτόμουν

και
μετά
μόνο



κι όταν ανένηψα
είχα φάει όλο το εισιτήριο


μαζί με το απόκομμα για τις αποσκευές




[μαλακία μου, γιατί όλες οι βαλίτσες μου φαίνονται ίδιες]




-----------------------------------



FAMOUS LAST WORDS



εσύ κολλημένη με τη δεκάτη εβδόμη νοεμβρίου
εγώ κολλημένος με τη δεκάτη τετάρτη φεβρουαρίου


μόνη σωτηρία μας

το ραντεβού
την ημέρα της κρίσεως




---------------------------------



ΑΠΛΟ ΓΟΤΘΙΚΟ

"τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα"

Γρ. Μπιθικώτσης

η μοιρασιά
θέλει προϋποθέσεις
όχι μαλακίες
όπως τότε
που ήρθαν τα κωλόπουλα
που φάγανε τα ψίχουλα
που είχαμε ρίξει πίσω
που δείχνανε τη διαδρομή
κι άντε τώρα να βρεις από που στρίψαμε

όπως τώρα
που είμαι εγώ αυτός
που πρέπει να βρω τη φράση
που ήτανε το σύνθημα
που θα καταλαβαίναμε μόνο εμείς
κι άντε τώρα να καταλάβουμε μόνο εμείς


(ξεροβήχει)

"αγαπητοί φίλοι,

νιώθω σαν το σούπερμαν
παγιδευμένο σε πηγάδι στο κιλκίς"



είπε ο σάκης
ξεκινώντας τον επικήδειο



-------------------------------------

Everything is just fine

Θα μπορούσε να έχει τον τίτλο "αθάνατα αριστουργήματα της δημοκρατίας Νο2".


Εφιλοτεχνήθη και εστάλη από τον εξ Αθηνών μάστορα, Σάκη Σ.








-

Άγρια χαρά

Η "Άγρια χαρά" είναι ένα μελόδραμα που θα κυκλοφορήσει -μάλλον- κατά το Δεκέμβριο του 2007 από τις έγκριτες εκδόσεις kalokerisapilas (μόλις θεριέψουν τα ταμεία τους από τις συνεισφορές) και θα γίνει το αγαπημένο ανάγνωσμα όλης της οικογένειας. Κάθε σπιτικό θα πρέπει να έχει από ένα αντίτυπο!

Ο πλήρης τίτλος είναι

Άγρια χαρά
ή ό,τι απέμεινε από το κουκλόσπιτο

μελόδραμα σε μία πράξη

Είναι όντως μελόδραμα (δηλαδή δεν είναι ψευδεπίγραφο, όπως τα "24 Σονέτα"). Για την ακρίβεια είναι μονόλογος για μία ηθοποιό, με μουσικά ιντερμέδια, τραγικά ξεσπάσματα και συναφή καλούδια. Το θέμα είναι συνηθισμένο αλλά κομματάκι προβοκατόρικο - ήδη εισεπράχθησαν οι πρώτες αντιδράσεις. Από τον Αύγουστο (που έσκασε μύτη δειλά - δειλά) υφίσταται συνεχείς αλλαγές και διορθώσεις (διότι με την αυτόματη γραφή δεν πας πουθενά).

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ

Το κείμενο κυκλοφόρησε σε κάποιες προσωπικές προ-δημοσιεύσεις (περίπου 30 μέχρι τώρα) που δόθηκαν σε φίλους/φίλες συνοδευόμενες από το αίτημα "πείτε ευθέως τη γνώμη σας για να δούμε αν αξίζει να τυπωθεί" (διότι κατά τη γνώμη μου αυτοί που δημοσιεύουν αηδίες δεν έχουν ειλικρινείς φίλους). Μέχρι στιγμής το feedback είναι πολύ δυνατό (και προφανώς όχι μόνο θετικό).

Το δείγμα αυτής της ιδιότυπης εσωτερικής "δημοσκόπησης" προέκυψε με εξαιρετικά σύνθετο τρόπο και οι φίλοι/ες που έμειναν απ' έξω ας μην πικραθούν, κάποιος λόγος θα υπήρχε (...μα τι μεγαλομανία...). Βέβαια στα αποτελέσματα της δημοσκόπησης πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν το στατιστικό σφάλμα που προκαλεί η προσωπική σχέση, διότι είπαμε, οι φίλοι πρέπει να είναι ειλικρινείς, οκ, αλλά είναι δύσκολο να μιλήσεις ευθέως, ειδικά αν δεν σου αρέσει το κείμενο που σου δίνει ιδιοχείρως αυτός που τό 'γραψε... Επομένως, οι απαντήσεις στη δημοσκόπηση εκμαιεύτηκαν από τα συμφραζόμενα των σχολίων που έγιναν πάνω στο κείμενο (και προφανώς η κατάταξη των απαντήσεων είναι εντελώς μα εντελώς υποκειμενική).


[αφαιρέθηκε η "στατιστική" διότι κατηγορήθηκε για αντιεπιστημονικότητα και πονηρούς σκοπούς!]

Πολλές ευχαριστίες σε όλους και όλες για το γρήγορο feedback!


-

3/11/2007 Η Άγρια Χαρά μπήκε προσωρινά στο συρτάρι για μια σειρά από λόγους που δεν είναι του παρόντος... Θα ξαναβγεί (ελπίζω) στο μέλλον...

Σχόλια πάνω στην κοινωνία του θεάματος

-----------------------------------------------------------

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ
ΣΤΟ ΛΙΒΙΝΓΚ ΡΟΥΜ



Αντώνη!



Η τηλεόρασή μας
είναι plasma?


-----------------------------------------------------------

24 Σονέτα (13-24)

Τα "Εικοσιτέσσερα σονέτα για την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας" κυκλοφόρησαν τον Αύγουστο του 2006 και συνοδεύονται από 24 "μηχανές για το ίδιο περίπου πράγμα" τις οποίες σχεδίασε η Σεράτια Μαρκέσενς.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε σε 2.000 αντίτυπα που διανεμήθηκαν χωρίς αντίτιμο από το πρωτοεμφανισθέν εκδοτικό εγχείρημα kalokerisapilas.

Στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου σονέτα. Αλλά ούτε και ασχολούνται με την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας. Είναι ζήτημα, άλλωστε, αν μπορεί να υπάρξει γενικότερα διαχείριση της ερωτικής απελπισίας, πόσο μάλλον πολιτική.


[Μπορείτε να τα κατεβάσετε στην πλήρη τους μορφή από το www.disobey.net/kalokerisapilas (μαζί με τις επεξηγήσεις των μηχανών). Επίσης, μπορείτε να διαβάσετε τους όρους με τους οποίους γράφονται (και θα γραφτούν) και κυκλοφορούν (και θα κυκλοφορήσουν) τα βιβλία στο kalokerisapilas.]





Τα 12 επόμενα Σονέτα (13-24)

-----------------------------------------



ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ







γκελ γκελ καϊκτσή
Eσεητζή


σ' αγαπώ Εσεητζή
εηπηό







---------------------------------------


[άτιτλο]



είμαι ο ανθός
της ελληνικής πεδιάδας
ο γνωστός

ευδοκιμώ
σε φόβους μανάδων
κατάρες παπάδων
κήπους εμπριμέ στους τόνους του μαύρου
συνθήματα διάφανα σε διάφορα χρώματα
κι απ'όλα τα χώματα
αν με ρωτάτε
προτιμώ τα συντρίμια γραφείων
φασιστικών οργανώσεων


ο βλαστός μου αντέχει τα πάντα
εκτός απ' τη μόνωση

ίσως γι'αυτό με βλέπετε
να κυκλοφορώ συχνά
στην οικονομική συσκευασία
των διακοσίων




-----------------------------------------------------


[άτιτλο]




δεν το λέω εγώ
το λέει ο στρίντμπεργκ
είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση

παίρνεις έξαλλη
τα κλειδιά του
μόνος στο ναρκοπέδιο
κοιτάω τη σερβιτόρα

λίγο πιο έξω
ανθρωπιστικές οργανώσεις
σε πιέζουν να εφαρμόσεις
τη συνθήκη της γενεύης
πάνω μου

---

χαλαρώστε παιδιά
δεν χρειάζεται νά 'ναι πόλεμος


τόσα εγκλήματα
γίνονται εν καιρώ ειρήνης




----------------------------------------------------


Ο ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟΣ
ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ-ΝΕΦΕΛΗΣ







Να φροντίζεις γογγύλια
και να μ' αγαπάς


είναι διγαμία








πάει τελείωσε




----------------------------------------------------


Η ΜΑΪΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ
(ή Άμα δεις τον Αίσωπο πες του ότι γαμιέται)








Έλα,
ανέβα στην πλάτη μου
και θα σε βγάλω εγώ στη στεριά

-Αχ, ευχαριστώ πολύ καλό μου ψάρι

-Δεν είμαι ψάρι μαντάμ






αν και τσιμπώ
ενίοτε




------------------------------------------------------------


ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΟΥ - ΑΘΩΝΟΣ - ΘΕΟΦΙΛΟΥ
ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΝΑΠΟΔΑ





στον υποθαλάσσιο χώρο
νοτιοδυτικά του κέντρου σου
εντοπίζομαι τις πρώτες πρωινές ώρες
ωστόσο θύματα ή ζημίες δεν αναφέρονται


νοτιοδυτικά του κέντρου σου
Κασσάνδρου και Δραγούμη afterburner
μασάω απεμπλουτισμένο ουράνιο
και πίσω μου εκτυλίσσονται περιπολικά







πάντοτε ενάντια στην παγκόσμια έλξη
αλλά νοτιοδυτικά του κέντρου σου




-------------------------------------------------------


Ο ΚΡΥΦΟΣ ΦΘΟΝΟΣ
ΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ ΤΟΥ WERLHOF






κάποιοι στο τέλος οδηγήθηκαν στα άσυλα
και άλλοι έφτασαν ως την αυτοκτονία

εσύ έκανες μία βδομάδα πυρετό
κι ούτε που φώναξες γιατρό

και έτσι με ξεπέρασες
σαν παιδική ασθένεια
[κι από τις ελαφρές]







ποτέ δεν πίστευα ότι στην ηλικία μου
θα ζήλευα τις μαγουλάδες




---------------------------------------------------------


[άτιτλο]






σου έγραψα

"the night of the storm I slept in her bed"
Τζέημς Τζόϋς, Οδυσσέας, σελ 842




μου έγραψες

"βράζουμε το κοκκινογούλι για ενενήντα λεπτά"
Βέφα Αλεξιάδου, Οι συνταγές μου, σελ 201







δηλαδή

τα μιλήσαμέ
τα σύμφωνήσαμέ




---------------------------------------------------------------


[άτιτλο]





με βάση την αρχή της προφύλαξης
με βάση την αρχή της αειφορίας
με βάση την αλληλεγγύη στις επόμενες γενιές

απαιτώ να μάθω
ποιο σχέδιο θα χαράξεις πάνω σου
με βελόνες και μελάνια
πριν το κάνεις

πριν προχωρήσεις
σ'αυτήν τη μη αναστρέψιμη βλάβη





εσύ
η μονσάντο
του σώματός σου




----------------------------------------------------------


DAS METALLOIDISCHE ROTKÖPPCHEN





ξύπνα σου λέω/
μας έμειναν μόνο/ τέσσερις ώρες/
πριν πάω στη γιαγιά μου/ στην άκρη του δάσους/
αυτό το καλάθι/ με λίγο φαγάκι/

ξύπνα, κοιμάσαι;/
μας έμειναν μόνο/ τέσσερις ώρες/
όχι δεν πρέπει/ να τις ξοδέψουμε/
σ'αυτό το μίζερο/ το κρεβατάκι/

και τώρα
που όλα πήγαν καλά με το ντελίβερι
πες μου τι θα κάνω εγώ
με όλα αυτά τα τετράωρα

ξύπνιος
και χωρίς γιαγιά

---------------------------------------------------------


LOCUS DELICTI: MELQUIADES




στο καφέ που βρεθήκαμε χθές
τώρα μαζεύτηκαν πολλοί περαστικοί
σταμάτησα κι εγώ με τους ρεπόρτερς
ν' ακούσω για ένα έγκλημα απεχθές

POLICE LINE - DO NOT CROSS
ένα όργανο με άσπρη κιμωλία
σκιτσάρει ένα περίγραμμα οικείο
κι ενας νεαρός υπαστυνόμος
δέκατη τρίτη επιλογή
την είχε βάλει τη σχολή
στο μηχανογραφικό του

-Περάστε πίσω κύριε
δεν υπάρχει τίποτε να δείτε

-Kάνε στην άκρη ρε καριόλη
που θα μου πεις εμένα αν υπάρχει




εγώ
είμαι το πτώμα




--------------------------------------------------------


METROPOLIS




I.

άλφα άλατα
βήτα οξείδια
γάμα αλκάλια
δέλτα οξέα

όλα λιώνουν παρέα
σαράντα ιουλίου
στην υψικάμινο




IΙ.

Πίσω Όλοι
Ψεύτες - Κουφάλες
Άντρα - Προδότη
Γυναίκα - Επηρμένη
Tό 'χω χεσμένο το κίβδηλο καλοκαίρι σας



ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ!




----------------------------------------------------------