Μεηντ ιν φρανς

O Κωνσταντίνος Μ. εκ Παρισίων έγραψε και μου έστειλε το παρακάτω (αναδημοσιεύεται πάραυτα χωρίς περαιτέρω σχόλια).

-------------

prise en temoin

Σύντροφοι συντρόφισσες
φίλες και φίλοι
πάντοτε
αναρωτιόμουν
για των γραπτών τη χρήση
και των ποιημάτων τη στόχευση

Ώσπου λίγες μέρες πριν
μού’ παν πως σημασία έχει
«όχι τα όσα γράμματα που γράφεις
μα τα πόσα πράγματα που φτιάνεις»

κι εγώ μετά από σκέψη
και για μάρτυρες
όλους και όλες σας παίρνω
και λέω πως όντως
το γράψιμο
είναι για τους κουλούς
και τις κουλές και μόνο:

μιας κι άλλο είναι
σίγουρα να πιάνεις
κι άλλο να γράφεις!

μα σ’ ότι αφορά
της γραφής τη χρησιμότητα
και της ποιήσεως ειδικότερα
ακούστε αυτό μια και καλή:

«ούτε να πεθάνομεν
ούτε να ζήσομεν»
ιδιαίτερα βοηθάει…

Απλά κάνει να φυτρώνουν
στους ώμους των κουλών
χιλιάδες - κι ίσως - εκατομμύρια χέρια
ένα για κάθε στήθος στον πλανήτη!

Κι αυτό είναι όλο
γκε-γκε;

-