Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
Ήτανε που λέτε κάπου γύρω στα 1996 στη Θεσσαλονίκη, όταν μέλη του τότε Ράδιο Ουτοπία (αυτοδιαχειριζόμενο ραδιοφωνικό εγχείρημα που λειτούργησε από το 1988 έως το 1997) αποφάσισαν να ξεκινήσουν έναν κύκλο συζητήσεων γύρω από τη χρήση του Ραδιοφώνου. Τα ερωτήματα ήταν πολλά και πολύ σημαντικά: Η φύση του Μέσου, η σχέση πομπού-δέκτη, ο χειραγωγικός χαρακτήρας της μαζικής μετάδοσης. Και όλα αυτά με τις δέουσες κλεφτές ματιές πίσω στην περίφημη φράση του Μάρσαλ Μακλούαν "The medium is the message".
Αυτοί λοιπόν οι κύκλοι συζητήσεων κατέληξαν να διαχωρίσουν τα Μέσα σε δύο κατηγορίες: σε αυτά που μπορούμε να τα εκτρέψουμε και να τα επανοικειοποιηθούμε για επαναστατική χρήση και σε αυτά που δεν μπορούμε. Και μέσα σ' αυτή τη διάκριση, τοποθετήθηκε το μεν Ραδιόφωνο στα "καλά" Μέσα (δηλαδή τα εκτρέψιμα και επανοικειοποιήσιμα), η δε Τηλεόραση στα "κακά". Βασικό κριτήριο για αυτή την κατάταξη υπήρξε η απόλυτα κυριαρχική διάσταση της Εικόνας.
Τότε λοιπόν, ο γράφων είχε ψελλίσει μεταξύ άλλων ότι κατά τη γνώμη του αυτός ο απλουστευτικός μανιχαϊσμός ήταν ένα προχειρότατο συμπέρασμα, αποτέλεσμα της μεγάλης παράδοσης και εμπειρίας από τη χρήση του Ραδιοφώνου και ότι αν στη θέση του "Ράδιο Ουτοπία" είχαμε για 8 χρόνια ένα "T.V. Ουτοπία", θα είχαμε καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα (κατά το γνωστόν "όταν το πείραμα δεν επαληθεύει τη θεωρία, τότε ξαναγράψε τη θεωρία"...)
Το τι άκουσα, δεν λέγεται...
ΤΟ ΕΥΡΗΜΑ
Πολλά χρόνια πέρασαν από τότε. Λίγο - πολύ το ζήτημα ξεχάστηκε. Και εντελώς ανέλπιστα (όπως συμβαίνει πάντοτε στις ιστορίες αυτού του μπλογκ) έπεσα πάνω σε ένα εκπληκτικό εύρημα που μου έφερε τα πάνω-κάτω. Πάνω σε μία "εκτροπή" και "επανοικειοποίηση" που ειλικρινά νομίζω ότι βάζει το ζήτημα της χρήσης της Εικόνας σε νέες βάσεις.
Πρόκειται για ένα στιγμιότυπο του υπάρχοντος πολιτισμού από τα πλέον εχθρικά προς όσα πρεσβεύει το κοινωνικοαπελευθερωτικό πρόταγμα: Το "σκυλάδικο" τραγούδι. Φαινομενικά, ως Μέσο, απόλυτα απορριπτέο και εντελώς απίθανη η επανοικειοποίησή του με οποιουσδήποτε όρους.
Να όμως που ένας μαιτρ του είδους, ο σκηνοθέτης Δημοσθένης Δημητριάδης, ήρθε, με τη δημιουργία ενός Bίντεο-Kλιπ, όχι απλώς να διορθώσει τα ατοπήματα ενός κακίστου σκυλάδικου τραγουδιού (τόσο από απόψεως πολιτικής ορθότητας όσο και από μουσικολογικής απόψεως) αλλά και να προωθήσει ζητήματα που απασχολούν και θα απασχολούν κάθε μελλοντικό επαναστάτη και επαναστάτρια.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ
Εδώ λοιπόν αρχίζει ο δικός σας ενεργητικός ρόλος, που όπως πάντα προωθείται από αυτό το μπλογκ. Δείτε το Βίντεο Κλιπ που ακολουθεί, βρείτε τα 12 σημεία ξεκάθαρης πολιτικής ορθότητας που προάγει και κερδίστε πλούσια δώρα. Οι όροι συμμετοχής ακολουθούν στο τέλος της δημοσίευσης.
Εμείς για να σας διευκολύνουμε, σας δίνουμε 3 από τις 12 σωστές απαντήσεις:
1) Ο ήρωας για ξεπεράσει τον πόνο του καθαρίζει το σπίτι χρησιμοποιώντας Άζαξ και Βετέξ (αντί να παίζει τάβλι στο καφενείο ή να μπεκροπίνει σε κακόφημα μπαρ)
2) Η ζωγραφική του είναι επηρεασμένη σαφώς από τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό (και όχι από τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό ή κάποιο παρόμοιο ολοκληρωτικό στρατευμένο ρεύμα)
3) Το αντικείμενο του πόθου του φοράει φουστάνι και έχει μούσια (δηλαδή είναι ανοιχτό στην απειρότητα της επιθυμίας και δεν εγκλωβίζεται στα στερεότυπα περί ομορφιάς ή φύλου)
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
ΟΡΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
Ο διαγωνισμός διενεργείται με πρωτοβουλία και χρηματοδότηση της Π.Ε.ΓΕ.Π.ΟΡΘΟ.ΠΑΡ.ΤΕΧ. (Προεπαναστατικής Επιτροπής για τη Γενίκευση της Πολιτικής Ορθότητας στις Παραστατικές Τέχνες) σε συνεργασία με το aimof.blogspot.com. Μέλη της Επιτροπής, συγγενείς τους εξ αίματος μέχρι 4ου βαθμού καθώς και συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας της Σεράτιας Μαρκένσες σε απεριόριστο βαθμό δεν μπορούν να λάβουν μέρος στο διαγωνισμό. Οι σωστές απαντήσεις έχουν κατατεθεί στο Συμβολαιογράφο Ευρυτανίας κ. Δημήτριο Μικρούτσικο. Για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό δεν είναι απαραίτητη η αγορά του προϊόντος.
.
Ο διαγωνισμός διενεργείται με πρωτοβουλία και χρηματοδότηση της Π.Ε.ΓΕ.Π.ΟΡΘΟ.ΠΑΡ.ΤΕΧ. (Προεπαναστατικής Επιτροπής για τη Γενίκευση της Πολιτικής Ορθότητας στις Παραστατικές Τέχνες) σε συνεργασία με το aimof.blogspot.com. Μέλη της Επιτροπής, συγγενείς τους εξ αίματος μέχρι 4ου βαθμού καθώς και συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας της Σεράτιας Μαρκένσες σε απεριόριστο βαθμό δεν μπορούν να λάβουν μέρος στο διαγωνισμό. Οι σωστές απαντήσεις έχουν κατατεθεί στο Συμβολαιογράφο Ευρυτανίας κ. Δημήτριο Μικρούτσικο. Για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό δεν είναι απαραίτητη η αγορά του προϊόντος.
.
11 σχόλια:
poly wraio emena marese to kleisimo ala chien andalu. mpeneusmeno!
ΤΑ ΣΠΑΕΙ!
Αντιφάσεις όμως αρκετές κύριε Αιμόφιλε.Σικε μάλλον ο διαγωνισμός.
"Δωσμου μια μπυρα" αναφωνεί ο πονεμένος και πίνει προφανώς μοναστηριακού τύπου (από οτι καταλαβαίνω από το μπουκάλι που κρατεί).Δεν ταιριάζει με το λαικό στύλ που προσπαθεί να περάσει.
Ζωγραφίζει ο πονεμένος με λάδια σε καμβά για να δείξει την κουλτούρα του.Ομως αναπαράγει το κοινότυπο λάιφ στάιλ αφού καταφέρνει να μην πέσει ούτε μία πιτσιλιά στο άσπρο πουκαμισάκι.
αρνούμαι να συμμετάσχω σε στημένους διαγωνισμούς!
Δεν έχω κερδίσει ποτέ μου σε κανέναν διαγωνισμό και από ότι βλέπω ο ανταγωνισμός δεν είναι και πολύ σπουδαίος. Ορίστε τα υπόλοιπα εννιά σημεία.
1. Η μούχλα στις γωνίες του μπάνιου, φανερώνει ξεκάθαρα εργατικής καταγωγής παλικάρι, που έχει προκόψει στη ζωή του.
2. Το παπάκι στο μπάνιο. Μπορεί να είμαστε διανοούμενοι-καλλιτέχνες αλλά δεν κρύβουμε την παιγνιώδη πλευρά του χαρακτήρα μας.
3. Τα ξεκουμπωμένα μανίκια και γραβάτα. Φανερώνει την επιθυμία φυγής από τον ρόλο αλλά όχι παρορμητικά, διαλλακτικά και συγκρατημένα.
4. Η μοναστηριακή μπύρα που πίνει το παλικάρι. Δεν ψωνίζουμε από πολυεθνικές στηρίζουμε το δίκαιο εμπόριο.
5. Το μέρος που φεύγει. Ιδρυμα είναι; Νοσοκομείο; Σίγουρα πάντως δεν είναι βίλα στην Εκάλη.
6. Φυσικά τα βιβλία που μελετά. Νταλί και Ελλιοτ. Δεν χρειάζονται σχόλια.
7. Ο τρόπος που ζωγραφίζει. Ο νοβισαντ κάνει λάθος. Ο σωστός καλλιτέχνης μπορεί να ψάχνει μία πινελιά για ώρες, όταν τη βρει θα λειτορυργήσει παρορμητικά και θα την ρίξει. Και εντάξει δεν πιτσιλιέσαι με πινελάκι, με ταβανόβουρτσα πιτσιλιέσαι, μην υπερβάλλουμε.
8. Η τρίχα στο ποδαράκι του πρωταγωνιστή εκεί που πάει να βάλει τα γοβάκια. Φανερώνει άνθρωπο που δεν ακολουθεί τις επιταγές του λαιφσταιλ άκριτα αλλά με άποψη.
9. Και η καταπληκτική τελευταία σκηνή όπου φανρώνει την βαθύτατη καλλιτεχνική παιδεία. Είναι σαφέστατη η αναφορά στη σκηνή με το ξυραφάκι και το μάτι στον Ανδαλουσιανό σκύλο του Νταλί, μέχρι και ο αρσένιος την βρήκε. ;)
Τι κέρδισα???
συγχαρητήρια αιμόφιλε, το βίντεο αυτό αποτελεί ένα καμουφλαρισμένο μανιφέστο!
τα σημεία που εντόπισα, εκτός βέβαια από τα σημεία που εντόπισες ο ίδιος, είναι τα εξής:
1."στον πυρετό του χωρισμού χύνεται δακρυσμένος", και παρακάτω στο βίντεο ο ήρωας εικονίζεται να κλαίει. Οι άνδρες όμως, ως γνωστόν, δεν κλαίνε! Βέβαια, αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι είσαι ενας ελεεινός προβοκάτορας του σκοταδισμού, αφού παρά την εμπειρία σου δεν αναγνωρίζεις στοιχεία πολιτικής ορθότητας (και μάλιστα 90 μοιρών), στο ίδιο το άσμα, παρά μόνο στο βίντεο... φτού σου κατάπτυστε!
2."για μια γυναίκα αμαρτωλή", πάλι στο ποιητικό κείμενο, και βέβαια η θέση σου επιβαρύνεται περισσότερο σχετικά με τους χαρακτηρισμούς σου στο "σκυλάδικο" (sic).
Έχουμε λοιπόν το αμαρτωλή παράθεση στο γυναίκα, πράγμα που υποδηλώνει σαφώς και με μέγιστη πολιτική γενναιότητα ότι δεν είναι όλες οι γυναίκες a priori αμαρτωλές, από την Εύα και μετά.
3."το παληκάρι στην αγάπη δεν είχε πείρα", και πάλι στο ποιητικό κείμενο, αιμόφιλε σ'έχω κολλήσει στον τοίχο!!
Διπλό το πολιτικό μήνυμα: α.καταρρίπτεται ο μύθος περι έμπειρου αρσενικού που ποτέ μα ποτέ δεν θα ξεγελαστεί από τις πουτάνες αυτές, και β.σε ένα κομβικό σημείο του άσματος όπως είναι το refrain, ο καλλιτέχνης-στιχουργός-ποιητής, δια στόματος του, παρεμπιπτόντως, ιδιαίτερα προικισμένου αοιδού, αποδίδει την ευθύνη για την καταστροφή του δράματος στο αρσενικό, αφού υποννοείται σαφέστατα, ότι αν είχε το παληκάρι πείρα, δεν θα χρειαζόταν ούτε μπύρα, ούτε άλλο κανένα ψυχοτρόπο. Στα σκουπίδια λοιπόν και το "για όλα φταίν οι γκόμενες!"
4.αυτή τη φορά, καθαρά βιντεϊκή παρατήρηση: ο καλλιτέχνης εικονίζεται να καπνίζει τσιγάρο με φίλτρο και να πίνει μπύρα, δημιουργώντας έντονη φιλοσοφική, κοινωνιολογική και πολιτική αντιπαράθεση με τον ήρωα του παλαιότερου και πολιτικά ζωφερότατου ασματιδίου από όπου παραθέτω την κατάπτυστη στιχουργική προβοκάτσια: "εσυ τσιγάρο σκέτο, να καπνίζεις, ναι, κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ". Σαφείς οι σκοταδιστικές κατηγοριοποιήσεις του τελευταίου και βέβαια, ύψιστο πολιτικό έργο η ανατροπή της εικόνας αυτής από τον σπουδαίο, βεβαίως, Λαλαούνη.
Να προσθέσω ότι το άσμα που προανέφερα ανήκει στην κατήγορια της ευρύτερης ελαφράς με στοιχεία χαζορόκ, κατηγορία που χαίρει μεγαλύτερης εκτιμήσεως στην κοινωνία από ότι το σκυλάδικο (sic). Έχουμε λοιπόν, για άλλη μια φορά, διπλή ανατροπή.
5.Τι να πω για τα αναγνώσματα, τα εξώφυλλα των οποίων εικονίζονται στο πάτωμα, δίπλα στον ανάσκελο ήρωα; Γροθιά στο στομάχι των διανοητών του σπουδαστηρίου, που θέλουν τακτοποιημένους τους ποιητές και τους θεατρικούς συγγραφείς σε ράφια των κεντρικών βιβλιοθηκών! Η τέχνη στο πεζοδρόμιο!
Επίσης, γροθιά στο στομάχι όλων αυτών που οικτίρουν το σκυλάδικο (sic), ως είδος του οποίου η στιχουργική και η όλη κουλτούρα είναι δήθεν κουλτούρα της παρακμής! Ιδού, ω ανόητη φάρα! Το παληκάρι εχώρισε και διαβάζει T.S.Elliot, Thomas Mann, κ.α.!
6.έχουμε παρακάτω σαφέστατη απεικόνιση μικροφώνου με καλώδιο! Εικόνα έντονη και ανατρεπτική, γκρεμίζει τους μύθους που θέλουν το λαϊκό τραγουδιστη στην πίστα με ασύρματο μικρόφωνο και γύρω-γύρω λουλουδούδες! Το καλώδιο επίσης συμβολίζει τη διασύνδεση και την ελεύθερη κυκλοφορία του πληροφοριακού υλικού στην κοινωνία, και βέβαια, κρίνοντας από τα συμφραζόμενα, συμβολίζει επίσης την ελεύθερη διάδοση επαναστατικών ιδεών.
7.ο ήρωας λαμβάνει sms όπου σαφέστατα διαβάζουμε μια slang έκφραση που περιέχει μεταξύ άλλων την f* word. Διαλύεται εν ριπεί οφθαλμού ο μύθος του σεμνού και υποταγμένου θηλυκού, που δε λέει κακές κουβέντες!
8.χωρίς πολλά λόγια, προς το τέλος του βίντεο έχουμε επαναξιολόγηση και αποκατάσταση του φετίχ, καθώς ο συμπαθέστατος ήρωας σε μια προσπάθεια οικειοποίησης της τρυφερής συντρόφου που δεν είναι πια κοντά του, βρίσκει ή προσπαθεί να βρει παρηγοριά στα προσωπικά της και άκρως γυναικεία κατά τα άλλα, υποδήματά της. Σε ένα πλάνο διαρκειας μισού περίπου δευτερολέπτου που ακολουθεί αμέσως, ο ήρωας φαίνεται ξεκάθαρα να επιδοκιμάζει την ενέργεια που προηγήθηκε, που έβγαλε δηλαδή τα καλτσάκια του και φόρεσε το "γυναικείο" υπόδημα.
9.η τεχνική και η αισθητική της λήψης παραπέμπουν στο δόγμα και τον trier, άρα και στην ιδεολογία που ξεχειλίζει μέσα σε ταινίες όπως οι "ηλίθιοι". Η αξυρισιά του πρωταγωνιστή, ενισχυμένη από το καλοσιδερωμένο πουκάμισο και τη γραβάτα, (κατι που δείχνει σαφώς, ότι η αξυρισιά αυτή δεν είναι δείγμα αφροντισιάς), υποδηλώνει πασιφανώς τη διάθεση του καλλιτέχνη να περάσει μηνύματα υπέρ της κοινωνικά παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς. Δεν ξυρίστηκε, γιατί έτσι γούσταρε, με τον ίδιο τρόπο που οι ήρωες του trier βιώνουν μια διαφορετική πραγματικότητα. Επιστρέφοντας λοιπόν στο πρώτο σημείο, περί απειρίας του παληκαριού, μήπως δεν θα ήταν καθόλου άστοχο να παρατηρήσουμε ότι στο εξαιρετικό αυτό φιλμ, μεταλαμπαδεύεται ο παλιός καλός μύθος του αγνού και άπειρου νέου, που ως νέος parsifal, θα εισέλθει αξύριστος στο ναό του κακού (ενδεχομένως στο λευκό οίκο ή τον λευκό πύργο), για να διώξει τις δυνάμεις του σκότους και να φέρει την κοινωνική δικαιωσύνη για τους συνανθρώπους του; Βέβαια, μια τέτοια μεσσιανική θεωρία, χωρούσε και χωράει πάντα στην ελευθεριακή σκέψη. Να δούμε τώρα, πώς θα γλιτώσει ο Δημητριάδης από την αντιτρομοκρατική!
Το γεγονός ότι δεν λερώνετε το υποκάμισο του τραγικής φιγούρας του ήρωα απλά υποδεικνύει το γεγονός ότι επειδή αγαπά δεν τον αγγίζει τίποτα ...
Εγώ θα ήθελα μόνο να προσθέσω ταπεινα - γιατί οι προλαλήσαντες καλύψανε σχεδόν τα πάντα - ότι αξιοπρόσεκτο είναι το καλοσχηματισμένο μουστάκι (παρόλη την επιμελή αξυρισιά) του τραγουδιστή σε συνδυασμό με το αντικείμενο του πόθου αφ' ενός και την ενασχόληση με τα γοβάκια της αγαπημένης αφ' ετέρου.
Πότε βγαίνουν τα αποτελέσματα;
fil-is for ever!
τη ινε αφτα ρε παιδεσ εγο απλα ντριμπλαρα και γκολαρα.σασ εθχομε χρωνια πολα και το κενουργιο ετος.
Λίγο πρόχειρα μετά από 2 χρόνια μελέτης:
1)H σκηνή με το μάτι και το ξουράφι είναι σαφέστατη παραπομπή στον "Αναδαλουσιανό σκύλο" των Νταλί-Μπονιουέλ
2)Το sms "fuck off and die" προσπαθώ να καταλάβω άμα είναι από το ομώνυμο κομμάτι των Chaotic Dischord ή το αντίστοιχο των Broken Bones (μπάντα του κιθαρίστα Tony "Bones" Roberts των Discharge). Όπως και να έχει είναι αναφορά στο punk
το γεγονός ότι φοράει ρολόι είναι ομολογία ότι ποτέ δεν έχασε τον χρόνο του μαζί της
Δημοσίευση σχολίου