29 Φεβ 2008

Στην παγίδα του Νόμου

Στη δεκαετία του '80 ήταν εξαιρετικά δημοφιλές ένα "παιχνίδι" σε στυλ πυραμίδας με επιστολές. Σου ερχόταν ένα γράμμα (με το παραδοσιακό ταχυδρομείο, εννοείται - μιλάμε για έτη σαν το 1984 όπου, για να παίξω κάτι σαν packman στο κομπιούτερ μου ονόματι TI/99-4A, έπρεπε να αντιγράψω 7 σελίδες listing από το περιοδικό Pixel σε φρικτή BASIC) το οποίο έλεγε ότι πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να στείλεις αυτό το γράμμα σε 7 φίλους σου μέσα σε 7 μέρες και τότε θα ευτυχήσεις, θα κερδίσεις το λαχείο, θα βρεις γυναίκα από τα Λεχαινά της Ηλείας και άλλα τέτοια καλά, ΕΝΩ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ θα σε πατήσει νταλίκα, θα σου καεί το βίντεο (τότε επίσης δεν υπήρχαν DVD) και πολλά άλλα τέτοια κακά.

Πέρασαν χρόνια και ζαμάνια από τότε (αν και είναι γνωστό ότι κανείς δεν ξέρει πόσο ακριβώς διαρκεί ένα ζαμάνι) και ξανάπεσα πάνω σε μια παρόμοια πρακτική, με e-mails αυτή τη φορά. Πρόκειται για μηνύματα που διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις (τα λεγόμενα "hoaxes") και προειδοποιούν για ανύπαρκτους υιούς που ανάβουν "ολυμπιακές δάδες" και καιν υπολογιστές (βάλτε σε ψαχτήρι το "olympic torch hoax") ή καλούν σε καμπάνιες ευαισθητοποίησης για τρομακτικά αλλά εντελώς ανύπαρκτα ζητήματα (ψάξτε το "bonsai kitten hoax"). Και πάλι έπρεπε να αναμεταδώσουμε το μήνυμα, αυτή τη φορά σε όσους περισσότερους μπορούσαμε, μπας και σωθεί ο κόσμος...

Και να που τώρα ξανα-ματα-έπεσα σε μια νέα μορφή αυτού του παιχνιδιού. Έλαβα λοιπόν κι εγώ από το αξιότιμον blog "bewley brothers" την πρόσκληση γι αυτό το μπλογκοπαίχνιδο... Θα το έχετε ακούσει, απλώνεις το χέρι σου, πιάνεις το πιο κοντινό βιβλίο, το ανοίγεις στη σελίδα 123, πηγαίνεις στην πέμπτη περίοδο και αναρτάς τις τρεις επόμενες... Και μετά καλείς άλλα πέντε blogs να κάνουν το ίδιο. Κάπως πιο εκλεπτυσμένη και πιο λογοτεχνική η version του παιχνιδιού αυτή τη φορά και κυρίως χωρίς απειλές και καταστροφολογίες...

[...]

ΟΜΩΣ, όμως, όμως... όποιος αντί να δουλεύει στο γραφείο του, χαζεύει στα blogs και παίζει μπλογκοπαίχνιδα, κινδυνεύει να τον τσιμπήσει το χέρι του Νόμου. Κι όπως μπορεί να καταλάβει ο καθείς στους ζοφερούς καιρούς που ζούμε, τσιμπάει άσχημα το άτιμο... Αυτό λοιπόν έπαθα κι εγώ. Ιδού το αποτέλεσμα από τη σελίδα 123 του κοντινότερου αυτή τη στιγμή βιβλίου (βάζω και τα scan-αρίσματα διότι ποιος θα με πιστέψει...):


"Καλώς καταδικάστηκαν για απόπειρα ζωοκλοπής κατά συναυτουργία οι αφαιρέσαντες από κοινού 6 αρνιά από ποιμνιοστάσιο, τα οποία ενώ τα μετέφεραν για να τα κρύψουν συναντήθηκαν τυχαία με χωροφύλακες, τα εγκατέλειψαν και τράπηκαν σε φυγή (ΑΠ.758/ 1986 Ποιν.Χρον. ΛΣΤ 739).
Αιτιολογημένη η καταδίκη για απόπειρα απάτης του τοποθετήσαντος τσιμεντόλιθους στο φορτηγό, για να εμφανίσει μικρότερο το βάρος των αγορασθέντων ζώων σε βάρος του πωλητή (ΑΠ 1166/ 1978 Ποιν.Χρον ΚΘ 276).
Η βολή με κυνηγετικό όπλο από πολύ κοντινή απόσταση κατά του παθόντα, η οποία όμως δεν τον έπληξε σε καίριο σημείο εξαιτίας του σκότους που επικρατούσε, μαρτυρεί την ανθρωποκτόνο πρόθεση του δράστη (Συμ. ΑΠ 1068/1979 Ποιν.Χρον. Λ' 151)"

[...]



Άντε λοιπόν, να καλέσω κι εγώ τους/τις

εργαλείο,
αρσενλουμπεν,
novisant,
αιωνιοδευτερόλεπτο,
sminefa


(σας έβαλα σε μπελά;)
.

22 Φεβ 2008

Ο Κλάστης, ο Μυριστής και ο Γνώστης

Είχα καιρό να ασχοληθώ μ' αυτό το θεώρημα. Το είχα κλέψει παλιά από τον αδερφό μου και το είχα εμπλουτίσει με ένα κάρο λεπτομέρειες. Ύστερα το παράτησα, γιατί μου την έσπασε με τα φιλοσοφικά του προαπαιτούμενα και τα κοινωνιολογικά του συμπεράσματα... Και χτες το βράδυ, που τα πίναμε με το Μάρκο και τον Κωστή και πιάσαμε τα βαρέα περί "αντικειμενικού" και "πραγματικότητας", αναδύθηκε σαν τη Venus την Κυπρία από τα μέσα μου. Τώρα λοιπόν που το ξανασκέφτομαι, νομίζω ότι ήρθε η ώρα του! Ήρθε η ώρα για μια περιποιημένη προδημοσίευση και λέω μάλιστα να του δώσω τον αρκετά πομπώδη τίτλο



ΤΟ ΘΕΩΡΗΜΑ ΤΗΣ ΚΛΑΝΙΑΣ

(ΤΡΙΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΟΗ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ)


Μοντέλο 1 (μονάδα)

Έστω άτομο Χ βρίσκεται κλεισμένο σε δωμάτιο (κατά προτίμηση χωρίς παράθυρα). Κλάνει. Στο σχεδιάγραμμα δεξιά βλέπουμε ότι Κλάστης - Μυριστής και Γνώστης ταυτίζονται στο Χ. Δηλαδή αυτός που έκλασε, αποκτά αυτόματα την ιδιότητα του Μυριστή και ταυτόχρονα γίνεται Γνώστης, γνωρίζει δηλαδή σαφέστατα από που προέρχεται η κλανιά.

Στο Μοντέλο 1 (μονάδα), η ασφάλεια στη ροή της πληροφορίας είναι: Απόλυτη





Μοντέλο 2 (ζεύγος)


Έστω 2 άτομα Χ,Υ βρίσκονται κλεισμένα σε δωμάτιο (κατά προτίμηση χωρίς παράθυρα). Ο Χ κλάνει. Στο σχεδιάγραμμα δεξιά βλέπουμε ότι ο Κλάστης Χ, γίνεται ταυτόχρονα Μυριστής και Γνώστης, ωστόσο ο Υ (ο μη Κλάστης) καταλήγει και αυτός να γίνει Γνώστης περνώντας από το στάδιο του Μυριστή. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι τόσο ο Χ όσο και ο Υ γνωρίζουν σαφέστατα από που προέρχεται η κλανιά.

Στο Μοντέλο 2 (ζεύγος), η ασφάλεια στη ροή της πληροφορίας είναι: Απόλυτη




Μοντέλο 3 (ομάδα)


Έστω 3 άτομα Χ,Υ,Ζ βρίσκονται κλεισμένα σε δωμάτιο (κατά προτίμηση χωρίς παράθυρα). Ο Χ κλάνει. Στο σχεδιάγραμμα δεξιά βλέπουμε ότι ο Κλάστης Χ, γίνεται ταυτόχρονα Μυριστής και Γνώστης, ωστόσο οι Υ και Ζ αν και γίνονται Μυριστές, δεν μπορούν ΠΟΤΕ να γίνουν Γνώστες. Μόνος Γνώστης στην ομάδα θα παραμείνει ο Χ. Οι Υ και Ζ θα πορευθούν στο υπόλοιπο της ζωής τους με την απορία: "Ποιος ήταν τελικά ο Κλάστης".

Στο Μοντέλο 3 (ομάδα), η ασφάλεια στη ροή της πληροφορίας είναι: Ανύπαρκτη



Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε το παράδειγμα. Είτε τρία άτομα βρίσκονται μέσα στο δωμάτιο, είτε τρεις χιλιάδες, μόνο ΠΟΣΟΤΙΚΑ θα μεταβληθεί η ανασφάλεια μας πάνω στο ερώτημα ποιος είναι πραγματικά ο Κλάστης.

Διότι η ποιοτική μεταβολή έχει οριστικά συντελεστεί κατά τη μετάβασή μας από το μοντέλο του ζεύγους στο μοντέλο της ομάδας.




.

14 Φεβ 2008

Καλησπέρα! Μήπως θα μπορούσα να μιλήσω με τον Άγιο;

.
Τρία στιγμιότυπα στο ίδιο θέμα:

Ένα κείμενο / μια εικόνα / ένα βίντεο
----------------------------------------




1. ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
(από το "Ημέρωμα της Στρίγγλας" του W.Shakespeare)


ΠΕΤΡΟΥΚΙΟΣ:

Θα την περιμένω εδώ
και με κόλπα του νου θα τη φλερτάρω.
Αν με χλευάσει;
Θα σπεύσω να της πω ότι τραγουδάει σαν το αηδόνι.
Αν κατσουφιάσει;
Θα της πω ότι μοιάζει με πρωϊνό ρόδο που το δρόσισε η πάχνη.
Αν δεν βγάλει λέξη;
Θα παινέψω την ευφράδεια και την ευγλωττία της.
Αν με προστάξει να φύγω,
θα την ευχαριστήσω σαν να μου ζητούσε να μείνω μια βδομάδα δίπλα της.
Αν αρνηθεί να με παντρευτεί
θα της ζητήσω ημερομηνία για να αναγγείλουμε τους γάμους μας.

Όμως νά'τη, έρχεται. Και τώρα Πετρούκιε, μίλα!





2. Η ΕΙΚΟΝΑ

(από το στέκι στην Ιατρική, Α.Π.Θ.)


κάποιος κάποια
έγραψε

ο έρωτας ΕΙΝΑΙ ελευθερία


και μετά από λίγο

ή ποιος ξέρει πόσο


με το ίδιο χέρι

με το ίδιο σπρέυ


έσπευσε να το διορθώσει

εις μάτην




3. ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ



-----------------------------------------------------------------------

5 Φεβ 2008

Διαφορές προπτωτικής και μεταπτωτικής τέχνης

σ.σ.
προπτωτική τέχνη = η τέχνη πριν την πτώση (από τον παράδεισο), πριν το προπατορικό αμάρτημα

μεταπτωτική τέχνη = μην είστε στόκοι, προφανώς η τέχνη μετά την πτώση


Από το βιβλίο
ΚΑΛΛΟΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ, Προλεγόμενα στη φιλόκαλη αισθητική της Ορθοδοξίας
υπό Χρυσοστόμου Α. Σταμούλη, εκδόσεις Ακρίτας





"Η μεγίστη διαφορά προπτωτικής και μεταπτωτικής δημιουργικότητας, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, συνίσταται στο σημείο της αμεσότητας. Η μεταπτωτική τέχνη είναι οπωσδήποτε μια διαμεσολαβημένη τέχνη, που σε αρκετές περιπτώσεις περιορίζεται και δεσμεύεται από την προσπάθεια αντιμετώπισης των βιοτικών αναγκών. Αντίθετα, η προπτωτική τέχνη υπήρξε ελεύθερη από σχετικότητες και δεσμεύσεις. Ο άνθρωπος δεν ασκούσε μια εξωτερική τέχνη, μια εξωτερική δημιουργικότητα, γιατί ζούσε με το δημιουργό κάθε τέχνης και κάθε δημιουργικότητας. Η προσπάθειά του είχε ως μόνο σκοπό την κοινωνία της σχέσης. Η τέχνη στην περίπτωση αυτή δεν σχετιζόταν με κάποια μορφή επιβίωσης αλλά με την ίδια τη ζωή."








Άτσα οι χριστιανοί...!



* οι πίνακες είναι το αριστερό (ενδεχομένως "ο παράδεισος") και δεξί (ενδεχομένως "η κόλαση") μέρος από το τρίπτυχο του Ιερώνυμου Μπος "Ο κήπος των επίγειων ηδονών" (1504).

-

100 οι ψήφοι στο εκπληκτικό mega-γκάλοπ του μπλογκ μας!

Εκατό λοιπόν οι ψήφοι στο καυτό ερώτημα "Κογιότ ή Μπιπ-μπιπ"(βλ.αρχείο.) Πολλές οι τοποθετήσεις, πολλές οι διαφωνίες, ωραία πράγματα δηλαδή...

Όταν ξεκίνησε το μπλογκ, σκεφτόμουνα ότι όταν θα φτάσει στην 100η ψήφο (το "όταν" χρονικοϋποθετικό, δηλαδή "όταν"+"αν"), θα κάνω ένα δικτυακό πάρτυ με άπειρους καλεσμένους, συνεντεύξεις, πολιτικές αναλύσεις...

Να'τοι λοιπόν οι εκατό ψήφοι... Καλή φάση... που όμως, ναι, ναι, πηγαίνει μαζί με τη μεγαλύτερη κρίση αυτού του μπλογκ από την ημέρα της γέννησής του (8 Οκτωβρίου 2007) . Είναι σαφές, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε; Το μπλογκ αυτό περνάει μια κρίση ταυτότητας... Από κει που ανανεωνόταν κάθε τρεις μέρες, τώρα βαρύνανε τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο...

[ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΛΥΡΙΣΜΟ]


Καθώς όμως τίποτε σ'αυτό τον κόσμο δεν παραμένει σταθερό, θα ήθελα να εξαγγείλω την ανάκαμψή του! Δεν ξέρω πότε. Δεν ξέρω πώς. Ξέρω όμως ότι ΘΑ!

Ιν δε μηντάημ, μια αναδημοσίευση για να μοιραστούμε κάτι από το πολύ αγαπημένο μου arsenelumpen. Το ποίημα μ' έχει στοιχειώσει κανονικά.




Θα σου χτίσω τον πύργο του Τατλίν,

για τα γενέθλια σου,

για να γλιστράς,

επάνω στις καμπύλες του,

κι ας πάει να γαμηθεί η Τρίτη Διεθνής,

χωρίς μνημεία,

χωρίς ούτε

μια τόση δα τσουλήθρα.


Κι εκεί ψηλά στα χίλια τετρακόσια μέτρα,

τα σύννεφα θα σου χαϊδεύουν το λαιμό,

κι εγώ στη βάση του θα σε κρατώ,

στα μπράτσα μου

που όπως του Ρώσου εργάτη,

είναι από πέτρα.

Μα τι, δε με πιστεύεις;

Μέτρα!

Φτάνουν τα μπράτσα μου τα 79 εκατοστά!

Καλά λοιπόν,

σε πείραζα απλώς,

γιατί μου φάνηκε κοινότυπο εντελώς,

να σου το πω έτσι σαφώς,

να τα εκατοστήσεις, σ’αγαπώ!




.