ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

Και πάλι θα ασχοληθούμε (λιγουλάκι) με το ζήτημα της στρατευμένης τέχνης. Για καιρό έψαχνα να βρω μια πολύ δυνατή εικόνα των αγωνιζομένων ανθρώπων στην ποίηση (και μάλιστα στη μελοποιημένη που κάνει και περισσότερη δουλειά από την άποψη της απεύθυνσης). Όσο κι αν φαίνεται παράξενο λοιπόν, τη δυνατότερη εικόνα δεν την εντόπισα στο Ρίτσο ούτε στο Βάρναλη. Δεν λέω, καλό το ¨΄Οταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο", αλλά είμαστε και μιας ηλικίας, κομματάκι δύσκολο να πειστούμε...

Την πιο δυνατή λοιπόν εικόνα, τη βρήκα σε έναν από τους πιο διάσημους (και φυσικά μελοποιημένους) στίχους του Ελύτη:

"Ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά
στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει"

(ή αν προτιμάτε την τραγουδιστική εκδοχή του Μαρκόπουλου: "στα δόντια τους ο ήλιος σπα-σπα-σπα-ρταρα-α-ει")

Και πορευόμουν μ'αυτό και έλεγα "αχ τι ωραίο, αχ τι δυνατό" και άλλα τέτοια όμορφα...

Να όμως που το interaction μέσα από αυτό το blog με έφερε μπροστά σε μία νέα ανακάλυψη.

Σε σχόλιο κάποιου/ας ανώνυμου/ης αναγνώστη/στριας ανακάλυψα ένα καινούριο μικρό διαμάντι. Ένα μελοποιημένο αγγλικό ποίημα της οικογένειας Bendaly από τo Λίβανο, το οποίο μιλάει για το ζήτημα των αγωνιζομένων ανθρώπων σε εντελώς νέα βάση: Οι αγωνιστές δεν είναι τιτάνιοι και εξωπραγματικοί αλλά απλοί καθημερινοί άνθρωποι, γεμάτοι πάθη και ανησυχίες. Και ως τέτοιοι, είναι άνθρωποι που χωρίς καν να το ξέρουν δημιουργούν προβλήματα. Στο κατεστημένο, στους εφησυχασμένους, στην κυριαρχία της απόλυτης τάξης.

Παρακαλώ δώστε την πρέπουσα προσοχή στις επαναλήψεις, δύο φορές ο πρώτος στίχος και τρεις ο δεύτερος, (όλα σε άψογα αγγλικά):

Thinking about the guys who made only troubles
Thinking about the guys who made only troubles

they ignore what they are doing
they ignore what they are doing
they ignore what they are doing


[Απολαύστε το στο γιου τιούμπ]

http://www.youtube.com/watch?v=-7F40MVG0Wc

-

Εσωτερική Μετανάστευση

Είναι πολύ γνωστό, μας το λέγαν και στο σχολείο. Ο Καβάφης στον καιρό του εθεωρείτο εντελώς του πεταματού. Ο Ψυχάρης τον έλεγε «Καραγκιόζη της δημοτικής». Ο Θεοτοκάς είχε πει πως σε μια δικογραφία διαζυγίου υπάρχει πολύ περισσότερη ψυχή απ' ό,τι σε ολόκληρο το καβαφικό έργο. Όσο δε για τον Παλαμά, δεν τα πρόφταινε τα καλά τα λόγια... "Κακή στιχουργική, μεικτή γλώσσα, ανορθόδοξη ερωτική θεματογραφία"...

Μπράβο στα παιδιά, συγχαρητήρια για την οξυδέρκεια και το λογοτεχνικό τους αισθητήριο...


Τώρα βέβαια θα μου πείτε, "ε, τι δηλαδή, μάγκας είσαι εσύ, κι ήρθες να μας πεις το 2007 ότι ο Καβάφης είναι σπουδαίος, και ότι είναι βλάκες αυτοί που δεν τον κατάλαβαν;" Όχι, καθόλου... Αντιθέτως μάλιστα, την εκδίκησή μου ζητάω, την εκδίκηση για όλα τα χρόνια που με στοίχειωσε. Κι ακόμα με στοιχειώνει. Ίσως γιατί μόνο στον Καβάφη βρήκα τόσο ανάγλυφη τη διαφορά ανάμεσα στην έπαρση και την ανάταση. Είναι πραγματικά ανεξήγητο, πώς γίνεται κάποιος να γράφει με τόση ταπεινότητα και ταυτόχρονα κάθε του ποίημα να αναδίδει την αυτοπεποίθηση του δημιουργού των πάντων. Λες και πριν απ'το ποίημά του, δεν είχε ειπωθεί ποτέ τίποτε σημαντικό.

Χρόνια την περίμενα τη στιγμή της εκδίκησης. Και χτες το βράδυ, μου την πρόσφερε απλόχερα ο φίλος μου ο Νικολάκης. Συζητούσαμε για κάποια κοινή φίλη που έλεγε ότι κουράστηκε στη Θεσσαλονίκη, ότι εξαντλήθηκαν οι σχέσεις και τα πράγματα που έχει να κάνει και θα μετακομίσει στην Αθήνα.

Θέλησα να σχολιάσω το μάταιο της μετακόμισης, τσιτάροντας κλισέ από Καβάφη:

" Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θά'βρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. [...]
Για τα αλλού -μη ελπίζεις- δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη την μικρή, σ’όλην την γή την χάλασες".

-Είναι σπουδαίος ρε Νίκο, πρόσθεσα, λέει τα πάντα σε 16 στίχους!

-Ναι, δε λέω, αλλά νομίζω ότι στην Πλατάνη λένε το ίδιο πράγμα σε 2 μόνο στίχους.

-Δηλαδή;

- Όποιος είναι βλάκας στο βουνό
είναι και στη θάλασσα.


---------------

Τα αρχαιοελληνικά επώνυμα των Εδεσσαίων

Πολύς ντόρος για την ονομασία του ακατονόμαστου γειτονικού κράτους στα βορειοδυτικά σύνορα της Ελλάδας. Επιχειρήματα ένθεν και ένθεν, διπλωματικά τρυκ, μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Όμως το ζήτημα, φίλες και φίλοι, δεν είναι πολιτικό αλλά καθαρά επιστημονικό. Και ως τέτοιο, πρέπει να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία, χωρίς εθνικιστικές κορώνες αλλά και χωρίς αντεθνικούς αφορισμούς. Το μπλογκ μας θα επιθυμούσε να συμβάλει, με το ελάχιστο των δυνατοτήτων του, στην επιστημονική συζήτηση των γλωσσολόγων και να παραθέσει ένα συνταρακτικό ντοκουμέντο: Μία ηχογραφημένη ανακοίνωση της Διεύθυνσης Δασών Νομού Πέλλης, η οποία μιλάει από μόνη της. Πενήντα εννέα τυχαία επώνυμα κατοίκων της Έδεσσας αποδεικνύουν περίτρανα την ελληνικότητα της περιοχής, μιας περιοχής που δεν ήρθε ποτέ σε καμία απολύτως επαφή με οποιονδήποτε άλλον πολιτισμό πέραν του αρχαιοελληνορθοδόξου.

Ακούστε την ανακοίνωση κάνοντας "κλικ" στο λινκ
www.disobey.net/aimofilia/anakoinwsh.mp3

Για όσους έχουν προβλήματα ακοής ή δεν έχουν ηχεία, η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Παρακαλούνται οι κύριοι

Τομπίτσκας, Λισίτσκας, Κατσίτσκας, Τόντσης, Λούσης, Τσακόντσης, Μπουκουβάλας, Πούπος, Κάντσης, Παζαρνίτσας, Μπουτγκάρης, Τζιτζιφίρης, Σηκουβάρας, Κούκος, Δούμτσης, Μασλίγκας, Βουκογιάντσης, Πάτκας, Βόλτσης, Κίτσκας, Μπόιτσης, Κίτσος, Τσίτσος, Σαρακίντσης, Σαμαρέντσης, Πατσούκας, Παπατούσης, Τούσας, Τσαρβένας, Μπαξεβάνης, Γκανάτσος, Γκάκτσης, Μπογόιτσης, Δούιτσης, Ροδίχτσης, Πασλαμούσκας, Κιάιτσης, Γιάντσης, Ζιρπιάδης, Λουσιώτης, Στανίσης, Παπατζίκος, Βιμπράντσης, Γιόσης, Τόιτσης Λιόσης, Μπέλκας,

καθώς και οι κυρίες

Παζάτσκα Ρίτσκα, Ποζαρέντση Σάσκα, Μπίντσικα Μένα, Μπίτζου Ντίγκα, Πουλιάκη Ντάγκα, Γώγου Σάσκα, Γκόπτση Βάνα, Τότλη Σίικα, Τράπκου Τσάντα, Μπέλβα Γκίτσκα, Κουκούρη Μίικα και Τόλκα Τσάνα

να προσέλθουν.»

--------------------

σ.σ. Παρακαλούμε να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στα εντελώς αρχαιοελληνικά:

«Βουκογιάντσης»
[προφανώς από το αρχ. «βουκόλος» και τη δωρική παραγωγική κατάληξη –γιάντσης (προϊστάμενος), επομένως «βουκογιάντσης» = ο τσέλιγκας]

«Πασλαμούσκας»
[παραφθορά του «παρισλαμούσκας» προφανώς από τα παρά + ισλάμ + ούσκας (αυτός που τρώει), επομένως «πασλαμούσκας» = ο τουρκοφάγος]

Ευχόμαστε στην Επιστήμη τα καλύτερα δυνατά συμπεράσματα.

-

Μια πρόταση για τη θεραπεία των ψυχώσεων

---------
Vomex (Διμενυδρινάτη)
Ενδείξεις: Ναυτία, έμετος, αντιμετώπιση συμπτωμάτων γαστρο-οισοφαγικής παλινδρόμησης. Επίσης, ο αποτελεσματικότερος τρόπος αντιμετώπισης της αναγούλας που προκαλεί η στρατευμένη τέχνη.
Γεγονός αναμφισβήτητο. Όχι όμως άνευ πολλών εξαιρέσων (όπως συνήθως συμβαίνει σ'αυτόν το μάταιο και κακούργο μεταμοντέρνο κόσμο).
---------

Ο υπέροχος Γιάννης Νεγρεπόντης, ο στρατευμένος (το δίχως άλλο) ποιητής των Μικροαστικών και των Νέγρικων, κατάφερε πριν από τριάντα και βάλε χρόνια, να δει αυτό που η κυρίαρχη ψυχιατρική αρνείται να διαπιστώσει ακόμη και σήμερα (ή μάλλον "κυρίως σήμερα"...).

Στη συλλογή "Απλά Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας" (που κυκλοφόρησε το 1975 σε μουσική Λουκιανού Κηλαηδόνη), ένα τραγουδάκι μια σταλιά, με τίτλο "Μια πρόταση για τη θεραπεία των ψυχώσεων", προωθεί το ζήτημα πιο πέρα απο πεντακόσια ψυχιατρικά εγχειρίδια μαζί.

----------------------------

Μια κοινωνία ολόκληρη που πάσχει από ψυχώσεις
με κέντρα ψυχιατρικά δεν πρόκειται να σώσεις

η ψύχωση παράγωγο βαθύτερης αιτίας
κυρίως οικονομικής δομής της κοινωνίας

στη θεραπεία παράλληλα θα πρέπει να κοιτάξεις
απ'την αιτία ριζικά τον κόσμο ν'απαλλάξεις

και το κακό στη ρίζα του αν το αντιμετωπίσεις
πολιτικοοικονομικά θα πρέπει να χτυπήσεις

------------------------


Είναι πελώριος ο Νεγρεπόντης, ανάμεσα στα τόσα άλλα καταπληκτικά που έγραψε.

-Γιατί θεώρησε ότι το ζήτημα της ψύχωσης μπορεί να είναι ένα "απλό μάθημα πολιτικής οικονομίας".
-Γιατί είδε πως το ζήτημα της ψύχωσης αφορά ολόκληρη την κοινωνία, στο κάτω κάτω, αυτή είναι που πάσχει.
-Γιατί αναζήτησε τα αίτια της ψύχωσης στις απάνθρωπες συνθήκες της ζωής μας και όχι στο ελαττωματικό DNA των ψυχασθενών.

[απολαύστε το τραγούδι κάνοντας "κλικ" στο λινκ]
www.disobey.net/aimofilia/therapeia.mp3

-

Αγαπημένοι αναγνώστες των εκδόσεων kalokerisapilas

Λάβαμε με mail τις παρακάτω φωτογραφίες, τις δημοσιεύουμε μαζί με τα κείμενα που τις συνόδευαν:


Γεια σου.

Το βιβλίο είναι πολύ ωραίο και πολύ αστείο, αν και ακόμη δεν ξέρω να διαβάζω. Θα ήθελα να έχει πιο πολλά χρώματα.

Θέλω να ρωτήσω κάτι. Μου είπε η μαμά μου ότι η Αναστασία που έρχεται στο τελευταίο σονέτο είμαι εγώ. Μου λέει αλήθεια ή είναι από αυτές τις συνηθισμένες μούφες που λένε οι μαμάδες στα παιδιά τους για να τα κάνουν να νιώσουν πιο σημαντικά;

Αναστασία Π.,
14 μηνών
--------------------------




Αγαπητοί Σεράτια και Αιμόφιλε



Μόλις πριν από λίγο τελείωσα την ανάγνωση των 24 Σονέτων σας.

Ευχαριστώ που με κάνατε κοινωνό της τέχνης σας.


Τ.Π.
δευτέρα εξαδέλφη του Γκόλουμ
------------------------------





Αξιότιμε κύριε.


Εκτίμησα ιδιαιτέρως τη δημοσίευση της επιστολής μου στο μπλογκ σας. Λέω να σας δώσω μια δεύτερη ευκαιρία.


(Το βιβλίο που μου αποστείλατε είναι πολύ χρήσιμο, έχω ένα κάρο νέες ιδέες για τη σύλληψη του ακατονόμαστου. Ευχαριστώ)


Μετά τιμής
Wile E. Coyote
----------------


-

ΤΑ ΚΑΚΟΚΑΛΑΝΤΑ - ένα χαράκωμα στην επικοινωνιακή μάχη των Σημείων

Από μικρό με άρεζαν τα κάλαντα, συνέχισαν να μου αρέσουν και μετά. Ναι, εντάξει το παραδέχομαι, είναι στενά συνδεδεμένα με τη χριστιανική θρησκεία, υποτίθεται ότι μας φέρνουν το χαρμόσυνο μήνυμα της έλευσης του μεσσία και διάφορα άλλα τέτοια φρικτά εσχατολογικά, όμως αυτό δεν είναι παρά η μια τους πλευρά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, στην προχριστιανική τους μορφή, δεν ήταν παρά τραγούδια για την έλευση του νέου έτους, για τις καλένδες του Ιανουαρίου - εξ’ ού και τ' όνομά τους.

Αυτό πάντως που αισθανόμουν όλο και περισσότερο μεγαλώνοντας, ήταν ότι τα κάλαντα ως διαδικασία και πέρα από το περιεχόμενό τους, αποτελούν μια ακόμη μορφή κοινωνικής νομιμοποίησης της συνεύρεσης και του τραγουδιού στο δρόμο, έχουν κατά συνέπεια τη δυνατότητα, όπως κάθε τέτοια συνεύρεση, να κυοφορήσουν απρόσμενες ανατροπές.

Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, έπεσα πάνω στα κακοκάλαντα.

Η ιδέα γεννήθηκε στο Βερολίνο το 2005 όπου ο Fil και η Χριστίνα (the wise men) πάνω σε μια δημιουργική έξαρση τα γέννησαν και τα κατέγραψαν με έναν απελπιστικά πρωτόγονο -για τα μουσικά και τεχνολογικά δεδομένα τους- τρόπο, ο οποίος βέβαια καταλήγει σε ένα απολαυστικό αποτέλεσμα. Κάλαντα στραβά, κάλαντα φάλτσα, με μπερδεμένες τις μουσικές τους, με επεμβάσεις στους στίχους και διάφορα άλλα.

Οι πραγματικές διαστάσεις των κακοκαλάντων φάνηκαν μόλις το πρότζεκτ βγήκε από τα σπίτια και κατέβηκε στο δρόμο. 24 Δεκεμβρίου 2006. 16 ανισόρροποι/ανισσόροπες υπό τη διεύθυνση του Αλεξ.Ε (μια διεύθυνση αποκλειστικά "μουσική" και ταυτόχρονα βαθειά αντιεξουσιαστική...) βγήκαν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και τα έψαλαν.

Τα κακοκάλαντα δεν αποτελούν "προπαγάνδα" με καμία του όρου έννοια. Την απειροελάχιστη "εν δυνάμει" ανατρεπτικότητά τους, τη στηρίζουν στο παράδοξο της ίδιας της ύπαρξής τους, στην έκπληξη που προκαλούν στον κόσμο.

Τα κακοκάλαντα θα κατέβουν και φέτος στο δρόμο. Χωρίς καμιά ανάγκη για ανταπόδοση, χωρίς κανένα "φιλανθρωπικό" σκοπό, ακυρώνοντας ταυτόχρονα την περίφημη κατακλείδα των ποντιακών καλάντων:

"Δέβα σο ταρέζ κι έλα σην πόρταν

δώσ' με το παχτσίς κι ας πάω δεβαίνω"

δείτε τα:




http://www.youtube.com/watch?v=V0Afdynhd9w

Απάντηση

Μου ήρθε με email πριν από 10 λεπτά, το δημοσιεύω αυτούσιο
----------

Αξιότιμε κύριε.

Πριν ξεκινήσω θα ήθελα να σας πω πως δεν γνωρίζω ελληνικά και το συγκεκριμένο email το μετέφρασε από τα αγγλικά η φίλη μου Georgia Antonopoulos της οποίας η οικογένεια διατηρεί το ελληνικό ρεστωράν «Διόσκουροι» στην Αστόρια, απέναντι από το εμπορικό κέντρο “No More” - αν περάσετε ποτέ από τη γειτονιά, μη διστάσετε να το επισκεφτείτε και να δοκιμάσετε το ιμάμ μπαϊλντί του κυρίου Νίκου μόνο με 20$ (= €14,2).

Σας γράφω διότι είδα στο μπλογκ σας ένα κείμενο που με παρουσιάζει ως αιμοσταγές και αδηφάγο ον, και με κατηγορεί για τα μέσα που χρησιμοποιώ για να πιάσω και να φάω το ακατονόμαστο. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες. Ενδεχομένως να έχετε δίκιο. Δεν επιθυμώ να κρυφτώ πίσω από τις επιλογές του καρτουνίστα – δημιουργού μου, ούτως ή άλλως εδώ και χρόνια αναλαμβάνω απολύτως την ευθύνη όλων των πράξεών μου. Αυτό όμως που με πλήγωσε βαθύτατα είναι η απόλυτη ανικανότητά σας να αντιληφθείτε τη σημασία που μπορεί να έχει μια εμμονή για τη ζωή ενός Κογιότ. Προφανώς θα πιστεύετε και εσείς όπως και οι περισσότεροι, ότι ένα Κογιότ δρα αποκλειστικά βάσει των ενστίκτων του. Όχι κύριε συγγραφέα, όχι κυρίες και κύριοι που σχολιάσατε, έχω απόλυτη επίγνωση της πραγματικότητας, δεν θα καταφέρω ποτέ να το πιάσω το κωλόπουλο, δεν θα το κάνω ποτέ στο φούρνο με πατάτες.

Αλλά αυτό δεν μου στερεί το δικαίωμά μου να το κυνηγάω.

Σωστά το κατάλαβε ένας ανώνυμος αναγνώστης σας και τον ευχαριστώ. Αν μεταποιήσω λοιπόν κι εγώ το ερώτημα του κειμένου σας, θα σας φέρω σε δύσκολη θέση. "Με ποιον θα ήσασταν? Με τον πρεζάκια ή με την πρέζα? Με τον Δον Κιχώτη ή με τους ανεμόμυλους? Με το ματαιωμένο ή με τη ματαίωση?"

Πολλά είπα.
Εδώ στο αμερική είναι εξαιρετικά δημοφιλής ένας ομόγλωσσός σας, ο Ορέστης Λάσκος.
Σας στέλνω ένα ποίημά του, νομίζω θα σας βοηθήσει.

Μετά τιμής

Το κογιότ

-------

Ορέστη Λάσκου

ΠΑΡΙΣΙ

"Ξέρω έναν κύριο παράξενο πολύ
που λόγια πάντα αλλόκοτα μιλεί
για το Παρίσι
στην συντροφιά μας όταν έρθει να καθίσει.
Λένε γι' αυτόν
πως από τα μαθητικά του χρόνια είχεν ορίσει,
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
να πάει στο Παρίσι.
Χρόνια και χρόνια τον μεθούσε
τ' ονειρεμένο αυτό ταξίδι
που ποθούσε.
Παντού για 'κείνο συζητούσε
μες στα όνειρά του αυτό θωρούσε
τόσο, που ο πόθος του με τον καιρό
του 'γινε μες στην ύπαρξή του ένα στολίδι
λαμπερό.

Να πάει στο Παρίσι...
Για το ταξίδι αυτό σκότωνε φευγαλέες επιθυμίες
και έκανε αιματηρές οικονομίες
για να το πραγματοποιήσει.
Να πάει στο Παρίσι...

Και να,
που κάποια μέρα στα στερνά
το κατορθώνει.
Κι ένα πρωί μέσα στου τρένου ένα βαγόνι
για το Παρίσι μεθυσμένος ξεκινά.
Μα,
μόλις αντίκρισε μακριά τον πύργο του Άιφελ
ν' αχνοδιαγράφεται στο φόντο τ' ουρανού,
φριχτή μια σκέψη εισόρμησε στην κάμαρα
του νου.
Κι ύστερα; Κι ύστερα τι θα γινόταν;
Πώς θα μπορούσε πια να ζήσει
με δίχως τη λαχτάρα αυτή για το Παρίσι;
Γιατί ένιωθε τώρα καλά πως όταν
σε λίγο στο Παρίσι θα βρισκόταν
μέσα σ' ελάχιστο διάστημα ασφαλώς,
θα το βαριόταν.
Και τότε;

Και τότε
πήρε μια τεράστια απόφαση
που ως τώρα δεν ευρέθηκε να του τη συγχωρέσει
κανείς.

Αντί να προχωρήσει στο Παρίσι
κατέβηκε σ' ένα προάστιο
στο Σαιν Ντενίς.
Και το πρωί από την ίδια οδό
ξανάρθε εδώ.
Και τώρα, σαν και τότε προτού φύγει πάλι.
με μια λαχτάρα σαν και πριν μεγάλη,
μιλάει και λέει παντού, πως έχει ορίσει
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
να πάει στο Παρίσι"


----

Υ.Γ. Πολύ χάρηκα που μέχρι στιγμής το γκάλοπ σας πάει χάλια. Με το κείμενό σας δεν μεταπείσατε παρά μόνο δύο άτομα. Υπάρχει ελπίδα.

Για την εξουσία του συγγραφέα: Κογιότ εναντίον Μπιπ-μπιπ

Η ιστορία παραμένει ίδια από κτίσεως κόσμου. Ο συγγραφέας βάζει τον αναγνώστη μπροστά σε ένα δίλημμα και στη συνέχεια με διάφορα τεχνάσματα τον σέρνει σε ταυτίσεις που τον αποπροσανατολίζουν από το αρχικό ερώτημα. Το έχει κάνει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη, ορθώνοντας το δίλημμα Κρέοντας (=Εξουσία) εναντίον Αντιγόνης (=Αγάπη) ενώ στην πραγματικότητα πίσω από το κείμενο βρίσκεται το δίπολο Κρέοντας (=Ανθρώπινος Νόμος) εναντίον Αντιγόνης (=Θεϊκός Νόμος). Το σχετικό ζήτημα ήταν καυτό στην εποχή του και για όσους/όσες δεν το γνωρίζουν ο Σοφοκλής δεν είχε καθόλου μα καθόλου προοδευτική θέση. Εύκολα και γρήγορα λοιπόν, με τη χρήση της Αγάπης και την προβολή των δεινών της Αντιγόνης (η οποία κατά τα λοιπά είναι συμπαθέστατη), μισούμε τον Κρέοντα και επομένως καλά τα λέγαν οι παπάδες και μαλακίες λέγαν οι σοφιστές.

Αυτού ακριβώς του ιδίου τεχνάσματος μετήλθαν ανά τους αιώνας δεκάδες συγγραφείς.

Το αυτό έπραξε και ο καρτουνίστας Chuck Jones, γνωστός από το περίφημο δίπολο "Κογιότ εναντίον Μπιπ-μπιπ", και κατάφερε να παρασύρει εκατομμύρια τηλεθεατών στη λατρεία ενός αιμοσταγούς και αδηφάγου Κογιότ απέναντι σε ένα αδύναμο και αναξιοπαθές Μπιπ-Μπιπ...

Υπερβολές;
Για να δούμε.

Φανταστείτε πως δεν ξέρετε τίποτε για το στόρυ. Σας λέει λοιπόν κάποιος ότι σε ένα μυθιστόρημα υπάρχουν δύο χαρακτήρες: Ο κυνηγός και ο κυνηγημένος. Ο πρώτος προσπαθεί να φάει τον δεύτερο. Μάλιστα.

Ο πρώτος χρησιμοποιεί όλα τα δυνατά μεταφορικά μέσα: Πατίνια, Ποδήλατα, μοτοσικλέτες, αυτοκίνητα, ανεμόπτερα, αεροπλάνα, πυραύλους.

Ο δεύτερος χρησιμοποιεί μόνο τα πόδια του.

Ο πρώτος είναι οπλισμένος με τα πάντα: Σφεντόνες, τόξα, τουφέκια, οπλοπολυβόλα, κανόνια, TNT, νιτρογλυκερίνη, βιολογικά όπλα

Ο δεύτερος είναι οπλισμένος μόνο με την ταχύτητά του.

Ο πρώτος καταστρώνει πολυμήχανα σχέδια, φτιάχνει λεπτομερείς χάρτες, ελέγχει τις καιρικές συνθήκες, επεμβαίνει καταστροφικά στο περιβάλλον.

Ο δεύτερος ξέρει μόνο να ειρωνεύεται τον κυνηγό του.


Και τώρα ήρθε η ώρα
για μια γρήγορη ματιά
στην ιστορία του ανθρώπινου γένους.

Με ποιον θα ήσασταν;

Με τον Γολιάθ ή με το Δαβίδ;
Με τους αμερικάνους ή με τους βιετναμέζους;
Με τους μπάτσους ή με τους διαδηλωτές;
Με τις πολυεθνικές ή με τις κομμούνες;
Με την τεχνολογική εξέλιξη ή με τα υπό εξαφάνιση είδη;

Λέγε ρε!
Με ποιον είσαι;

Με το Κογιότ ή με το Μπιπ-Μπιπ;

---



(και ένα link για τους νοσταλγούς)
http://www.youtube.com/watch?v=KJJW7EF5aVk

Μεηντ ιν φρανς

O Κωνσταντίνος Μ. εκ Παρισίων έγραψε και μου έστειλε το παρακάτω (αναδημοσιεύεται πάραυτα χωρίς περαιτέρω σχόλια).

-------------

prise en temoin

Σύντροφοι συντρόφισσες
φίλες και φίλοι
πάντοτε
αναρωτιόμουν
για των γραπτών τη χρήση
και των ποιημάτων τη στόχευση

Ώσπου λίγες μέρες πριν
μού’ παν πως σημασία έχει
«όχι τα όσα γράμματα που γράφεις
μα τα πόσα πράγματα που φτιάνεις»

κι εγώ μετά από σκέψη
και για μάρτυρες
όλους και όλες σας παίρνω
και λέω πως όντως
το γράψιμο
είναι για τους κουλούς
και τις κουλές και μόνο:

μιας κι άλλο είναι
σίγουρα να πιάνεις
κι άλλο να γράφεις!

μα σ’ ότι αφορά
της γραφής τη χρησιμότητα
και της ποιήσεως ειδικότερα
ακούστε αυτό μια και καλή:

«ούτε να πεθάνομεν
ούτε να ζήσομεν»
ιδιαίτερα βοηθάει…

Απλά κάνει να φυτρώνουν
στους ώμους των κουλών
χιλιάδες - κι ίσως - εκατομμύρια χέρια
ένα για κάθε στήθος στον πλανήτη!

Κι αυτό είναι όλο
γκε-γκε;

-

Η Σεράτια Μαρκέσενς ξαναχτυπά...

Μετά την περίφημη συμμετοχή της στα "24 Σονέτα για την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας" (εκδόσεις kalokerisapilas), η Σεράτια θα καταπλήξει το ελληνόφωνο και αγγλόφωνο κοινό με το νέο της βιβλίο "11 poems for uncommon girls and one for an incredibly common one". Θα είναι δίγλωσσο (αγγλικά - ελληνικά) και θα συνοδεύεται από σκίτσα με τη γνωστή υπερ σούπερ τέλεια αισθητική της.

Αναμείνατε. Ενδεχομένως θα εμφανιστεί με το νέον έτος.

(Άμα με αφήσει θα αναρτήσω και μια προδημοσίευση να πάρετε μια ιδέα.)





-

Εύβοια, 2006 μ.χ.

"O brave new world

that has such people in it"


W. Shakespeare, The Tempest

Τηλεθεατές τραπεζίτες
παρακρατικοί της υπαίθρου
καλλιτέχνες βιομήχανοι
μικροαστοί των αγρών
και δοσίλογοι δήθεν αμήχανοι

για εβδομήντα
λεπτά με χτυπάτε
μα η κόλασή μου δεν θα γίνετε ποτέ
[αδίκως μην αγκομαχάτε]


αντιθέτως μάλιστα
στα τελευταία μου βήματα
και καθώς πλησιάζω στα πούλμαν
απορώ με τα νέα μου ευρήματα

με εσάς κύριε, με το κόκκινο τζάκετ
και εσάς, με το δυνατό δεξί
ελλείψει αριστερού

τον ίδιο
παράδεισο
μοιράζομαι


---

ευπειθώς αναφέρω ωστόσο
μια μικρή διαφορά εντοπίζω

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΟ ΜΗΛΟ ΣΑΣ
ΚΑΝΑΓΙΕΣ


εγώ το δάγκωσα

-

Ένα μικρό έπος σε 4 καρέ

Τα φιλοτέχνησε και μου τα έστειλε ο Θοδωρής Μ. εξ Αθηνών.
























(Διατίθενται και σε μεγαλύτερη ανάλυση, για όποιον/όποια θέλει να τα χρησιμοποιήσει σε αυτοκόλλητα, αφίσες, μπλούζες κλπ κλπ)

Μια αναπάντεχη απάντηση (ή "τι σε είπεεε...")

Έπεσα πάνω σε ένα κείμενο του Wolf Wondratseck, (γερμανός συγγραφέας, ζει στο μόναχο) γραμμένο για τον πίνακα του Quint Buchholz “buecherleuchtturm” (δίπλα).

Tο κείμενο είναι αυτο-ομιλούμενο...

"Όχι, όχι χρυσέ μου, ως εδώ ήταν. Δεν θα ξαναγυρίσω. Πάρε λοιπόν τα βιβλία και τη λάμπα και το τραπέζι (πρόσεξε, έχει μείνει πάνω του ένα φλιτζάνι καφέ!) και πήγαινέ τα στο σπίτι. Γύρνα στη Γερμανία σου και ξέχασέ με. Και σε παρακαλώ να με αφήσεις στην ησυχία μου. Λογοτεχνικά εννοώ. Δεν έχω καμιά όρεξη να γίνω μυθιστόρημα, ούτε καν νουβέλα ή διήγημα. Για να σου πω την αλήθεια, ακόμη κι ένα ποιηματάκι θα με ενοχλούσε, κι ας έχω κάθε λόγο να υποθέσω πως θα ήταν ερωτικό. Ίδιοι είσαστε, όλοι εσείς οι διανοούμενοι. Και μη με πεις πάλι "γοργόνα" σου όταν θα μιλάς για μένα στους φίλους σου - γιατί φαντάζομαι πως κι αυτό θα το κάνεις, και με το παραπάνω. Όσο κι αν πιεις δεν θα γίνεις ποτέ το παλικάρι που βούτηξε με το κεφάλι. Κι ύστερα, όπως και να το κάνουμε, δεν είμαι η κατάλληλη ερωμένη για τους άντρες που έχουν ρομαντική ιδιοσυγκρασία. Φεύγω λοιπόν, ξαναγυρνώ "στους καρχαρίες που αποτελούν την αυλή μου", όπως θά' λεγες κι εσύ. Φεύγω ολοταχώς, χρυσέ μου, ανάμεσα σε δύο κύματα, τι καλά. Στη δική σου στεριά, οι γυναίκες μπορεί και να με καταλάβουν. Γιατί δεν τις ρωτάς;"

(από το βιβλίο "Δυο λόγια σχετικά με τον ποδηλάτη..." εκδόσεις γράμματα)

Τα σονέτα που πήραν πόδι

Από τη συλλογή "24 σονέτα για την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας" (βλέπε σχετική ετικέτα) εκδιώχθησαν από νωρίς διάφορα κείμενα, για τρεις κυρίως λόγους:

Ο πρώτος λόγος ήταν καθαρά αριθμητικός, διότι αλλιώς τα σονέτα δεν θα ήταν 24 (που έπρεπε να είναι για να ταιριάζουν με το 24ωρο μιας ημέρας).

Ο δεύτερος λόγος ήταν η επιρροή του Θανάση Τ. (τον αποκαλώ και Βέρτσουαλ Πάμπλισερ ή Β.Π.), ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ μου είπε να μην τολμήσω να δημοσιεύσω το "Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΣΕ ΚΑΚΗ ΜΕΡΑ", οπότε ντράπηκα ακόμη και να του δείξω τα υπόλοιπα (όπως και στον Κώστα Δ., τον έτερο Β.Π.).

Ο τρίτος λόγος ήταν ότι κάποια κείμενα δεν ταίριαζαν με το ύφος των υπολοίπων ή απλώς δεν με άρεζαν αρκετά.

Τώρα λοιπόν που ξεθάρρεψα, τα αναρτώ. Νά'τα, στην εντελώς αρχική τους μορφή, αδούλευτα και πρόχειρα... Ελπίζω κάποτε να ξαναδουλευτούν για να χωθούν κι αυτά κάπου.

---------------------------



ΤΖΑΜ



είμαι η πορεία στην εγνατία
είσαι οι αγανακτισμένοι οδηγοί

σου αφήνω ρεύμα να περάσεις
μα εσύ αφήνεις τους ρουφιάνους
να διαλαλούν πως όπως πάντα
δήθεν σε μπλόκαρα εντελώς




------------------------------------



ΚΙ ΑΛΛΟ ΓΟΤΘΙΚΟ



Το πλέον νόστιμο στα κόλλυβα
είναι ο τάφος από πτι-μπερ


(και όλα ίδια - τα υπόλοιπα)




---------------------------------



ΡΥΘΜΙΚΗ ΑΓΩΓΗ



κοιτάξτε γιατρέ
δεν έχω κανέναν λόγο
ν' αμφισβητώ αυτό που λέτε
ήθελα μόνο μια δεύτερη γνώμη
γιατί αυτό το "παροξυσμική"
στο λαιμό μου κάθισε

κι όμως

αν ένας άνθρωπος / απόλυτα ήρεμος
έχει εβδομήντα / σφυγμούς το λεπτό
γιατί να μην είχα / με διακόσιους ογδόντα
ηρεμία τεσσάρων / ανθρώπων μαζί;


[πρόκειται για απλά μαθηματικά]




---------------------------------------



Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΣΕ ΚΑΚΗ ΜΕΡΑ




-Θέλω τούρτα λεμόνι!
-Μια τουλούμπα...;

-Θέλω τούρτα λεμόνι!
-Σαραγλάκι...;

-Θέλω τούρτα λεμόνι!
-Καρυδόπιτα...;

-Θέλω τούρτα λεμόνι!
(χυλόπιτα)




--------------------------



STANNO TUTTI BENE


δύο γερόντοι κάθονται σ'ένα μικρό κουτούκι
ήταν εχθροί στον πόλεμο, στον άδη συγγενέψαν

είναι συνήθεια γνωστή στον κάτω κόσμο
παρέα να κάθονται οι γέροι στις ταβέρνες

τι γρήγορα που ξέχασαν το αβυσσαλέο μίσος
ο μπαρμπα γιάννης στον ελάς, ο όττο ήταν στη βέρμαχτ

κι όταν αρχίζουνε να λεν για τη γενιά τους
πιο θλιβερές αλλού δεν θά 'βρεις ιστορίες

για τα εγγόνια τους μιλούν, που αγαπηθήκαν τόσο
και πήγαν και τους φέρανε μια δισεγγονοπούλα

τα συνηθίζουνε οι γέροι κάτι τέτοια
και με τις ώρες σου μιλούν για κατιόντες

και λεν πως είναι ατρόμητo αυτό το κοριτσάκι
μα εμείς δεν τους πιστεύουμε, γερόντια είναι και λένε

μα το χειρότερο απ'όλα είναι τούτο:
όταν σου δίνουνε να δεις φωτογραφίες

Φανταστείτε όμως την έκπληξή μας
όταν είδαμε στις ειδήσεις
ότι ήταν αυτή
που τίναξε στον αέρα
τα εργαστήρια της novartis

τον Αύγουστο του 2026



---------------------------------------



ΟΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ
ΤΟΥ ΕΜΜΕΣΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ
ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ




διάβαζα σε
σκεφτόμουν σε
περίμενα σε
θυμόμουν και


μετά
μόνο
σκεφτόμουν

και
μετά
μόνο



κι όταν ανένηψα
είχα φάει όλο το εισιτήριο


μαζί με το απόκομμα για τις αποσκευές




[μαλακία μου, γιατί όλες οι βαλίτσες μου φαίνονται ίδιες]




-----------------------------------



FAMOUS LAST WORDS



εσύ κολλημένη με τη δεκάτη εβδόμη νοεμβρίου
εγώ κολλημένος με τη δεκάτη τετάρτη φεβρουαρίου


μόνη σωτηρία μας

το ραντεβού
την ημέρα της κρίσεως




---------------------------------



ΑΠΛΟ ΓΟΤΘΙΚΟ

"τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα"

Γρ. Μπιθικώτσης

η μοιρασιά
θέλει προϋποθέσεις
όχι μαλακίες
όπως τότε
που ήρθαν τα κωλόπουλα
που φάγανε τα ψίχουλα
που είχαμε ρίξει πίσω
που δείχνανε τη διαδρομή
κι άντε τώρα να βρεις από που στρίψαμε

όπως τώρα
που είμαι εγώ αυτός
που πρέπει να βρω τη φράση
που ήτανε το σύνθημα
που θα καταλαβαίναμε μόνο εμείς
κι άντε τώρα να καταλάβουμε μόνο εμείς


(ξεροβήχει)

"αγαπητοί φίλοι,

νιώθω σαν το σούπερμαν
παγιδευμένο σε πηγάδι στο κιλκίς"



είπε ο σάκης
ξεκινώντας τον επικήδειο



-------------------------------------

Everything is just fine

Θα μπορούσε να έχει τον τίτλο "αθάνατα αριστουργήματα της δημοκρατίας Νο2".


Εφιλοτεχνήθη και εστάλη από τον εξ Αθηνών μάστορα, Σάκη Σ.








-

Άγρια χαρά

Η "Άγρια χαρά" είναι ένα μελόδραμα που θα κυκλοφορήσει -μάλλον- κατά το Δεκέμβριο του 2007 από τις έγκριτες εκδόσεις kalokerisapilas (μόλις θεριέψουν τα ταμεία τους από τις συνεισφορές) και θα γίνει το αγαπημένο ανάγνωσμα όλης της οικογένειας. Κάθε σπιτικό θα πρέπει να έχει από ένα αντίτυπο!

Ο πλήρης τίτλος είναι

Άγρια χαρά
ή ό,τι απέμεινε από το κουκλόσπιτο

μελόδραμα σε μία πράξη

Είναι όντως μελόδραμα (δηλαδή δεν είναι ψευδεπίγραφο, όπως τα "24 Σονέτα"). Για την ακρίβεια είναι μονόλογος για μία ηθοποιό, με μουσικά ιντερμέδια, τραγικά ξεσπάσματα και συναφή καλούδια. Το θέμα είναι συνηθισμένο αλλά κομματάκι προβοκατόρικο - ήδη εισεπράχθησαν οι πρώτες αντιδράσεις. Από τον Αύγουστο (που έσκασε μύτη δειλά - δειλά) υφίσταται συνεχείς αλλαγές και διορθώσεις (διότι με την αυτόματη γραφή δεν πας πουθενά).

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ

Το κείμενο κυκλοφόρησε σε κάποιες προσωπικές προ-δημοσιεύσεις (περίπου 30 μέχρι τώρα) που δόθηκαν σε φίλους/φίλες συνοδευόμενες από το αίτημα "πείτε ευθέως τη γνώμη σας για να δούμε αν αξίζει να τυπωθεί" (διότι κατά τη γνώμη μου αυτοί που δημοσιεύουν αηδίες δεν έχουν ειλικρινείς φίλους). Μέχρι στιγμής το feedback είναι πολύ δυνατό (και προφανώς όχι μόνο θετικό).

Το δείγμα αυτής της ιδιότυπης εσωτερικής "δημοσκόπησης" προέκυψε με εξαιρετικά σύνθετο τρόπο και οι φίλοι/ες που έμειναν απ' έξω ας μην πικραθούν, κάποιος λόγος θα υπήρχε (...μα τι μεγαλομανία...). Βέβαια στα αποτελέσματα της δημοσκόπησης πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν το στατιστικό σφάλμα που προκαλεί η προσωπική σχέση, διότι είπαμε, οι φίλοι πρέπει να είναι ειλικρινείς, οκ, αλλά είναι δύσκολο να μιλήσεις ευθέως, ειδικά αν δεν σου αρέσει το κείμενο που σου δίνει ιδιοχείρως αυτός που τό 'γραψε... Επομένως, οι απαντήσεις στη δημοσκόπηση εκμαιεύτηκαν από τα συμφραζόμενα των σχολίων που έγιναν πάνω στο κείμενο (και προφανώς η κατάταξη των απαντήσεων είναι εντελώς μα εντελώς υποκειμενική).


[αφαιρέθηκε η "στατιστική" διότι κατηγορήθηκε για αντιεπιστημονικότητα και πονηρούς σκοπούς!]

Πολλές ευχαριστίες σε όλους και όλες για το γρήγορο feedback!


-

3/11/2007 Η Άγρια Χαρά μπήκε προσωρινά στο συρτάρι για μια σειρά από λόγους που δεν είναι του παρόντος... Θα ξαναβγεί (ελπίζω) στο μέλλον...

Σχόλια πάνω στην κοινωνία του θεάματος

-----------------------------------------------------------

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ
ΣΤΟ ΛΙΒΙΝΓΚ ΡΟΥΜ



Αντώνη!



Η τηλεόρασή μας
είναι plasma?


-----------------------------------------------------------

24 Σονέτα (13-24)

Τα "Εικοσιτέσσερα σονέτα για την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας" κυκλοφόρησαν τον Αύγουστο του 2006 και συνοδεύονται από 24 "μηχανές για το ίδιο περίπου πράγμα" τις οποίες σχεδίασε η Σεράτια Μαρκέσενς.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε σε 2.000 αντίτυπα που διανεμήθηκαν χωρίς αντίτιμο από το πρωτοεμφανισθέν εκδοτικό εγχείρημα kalokerisapilas.

Στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου σονέτα. Αλλά ούτε και ασχολούνται με την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας. Είναι ζήτημα, άλλωστε, αν μπορεί να υπάρξει γενικότερα διαχείριση της ερωτικής απελπισίας, πόσο μάλλον πολιτική.


[Μπορείτε να τα κατεβάσετε στην πλήρη τους μορφή από το www.disobey.net/kalokerisapilas (μαζί με τις επεξηγήσεις των μηχανών). Επίσης, μπορείτε να διαβάσετε τους όρους με τους οποίους γράφονται (και θα γραφτούν) και κυκλοφορούν (και θα κυκλοφορήσουν) τα βιβλία στο kalokerisapilas.]





Τα 12 επόμενα Σονέτα (13-24)

-----------------------------------------



ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ







γκελ γκελ καϊκτσή
Eσεητζή


σ' αγαπώ Εσεητζή
εηπηό







---------------------------------------


[άτιτλο]



είμαι ο ανθός
της ελληνικής πεδιάδας
ο γνωστός

ευδοκιμώ
σε φόβους μανάδων
κατάρες παπάδων
κήπους εμπριμέ στους τόνους του μαύρου
συνθήματα διάφανα σε διάφορα χρώματα
κι απ'όλα τα χώματα
αν με ρωτάτε
προτιμώ τα συντρίμια γραφείων
φασιστικών οργανώσεων


ο βλαστός μου αντέχει τα πάντα
εκτός απ' τη μόνωση

ίσως γι'αυτό με βλέπετε
να κυκλοφορώ συχνά
στην οικονομική συσκευασία
των διακοσίων




-----------------------------------------------------


[άτιτλο]




δεν το λέω εγώ
το λέει ο στρίντμπεργκ
είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση

παίρνεις έξαλλη
τα κλειδιά του
μόνος στο ναρκοπέδιο
κοιτάω τη σερβιτόρα

λίγο πιο έξω
ανθρωπιστικές οργανώσεις
σε πιέζουν να εφαρμόσεις
τη συνθήκη της γενεύης
πάνω μου

---

χαλαρώστε παιδιά
δεν χρειάζεται νά 'ναι πόλεμος


τόσα εγκλήματα
γίνονται εν καιρώ ειρήνης




----------------------------------------------------


Ο ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟΣ
ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ-ΝΕΦΕΛΗΣ







Να φροντίζεις γογγύλια
και να μ' αγαπάς


είναι διγαμία








πάει τελείωσε




----------------------------------------------------


Η ΜΑΪΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ
(ή Άμα δεις τον Αίσωπο πες του ότι γαμιέται)








Έλα,
ανέβα στην πλάτη μου
και θα σε βγάλω εγώ στη στεριά

-Αχ, ευχαριστώ πολύ καλό μου ψάρι

-Δεν είμαι ψάρι μαντάμ






αν και τσιμπώ
ενίοτε




------------------------------------------------------------


ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΟΥ - ΑΘΩΝΟΣ - ΘΕΟΦΙΛΟΥ
ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΝΑΠΟΔΑ





στον υποθαλάσσιο χώρο
νοτιοδυτικά του κέντρου σου
εντοπίζομαι τις πρώτες πρωινές ώρες
ωστόσο θύματα ή ζημίες δεν αναφέρονται


νοτιοδυτικά του κέντρου σου
Κασσάνδρου και Δραγούμη afterburner
μασάω απεμπλουτισμένο ουράνιο
και πίσω μου εκτυλίσσονται περιπολικά







πάντοτε ενάντια στην παγκόσμια έλξη
αλλά νοτιοδυτικά του κέντρου σου




-------------------------------------------------------


Ο ΚΡΥΦΟΣ ΦΘΟΝΟΣ
ΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ ΤΟΥ WERLHOF






κάποιοι στο τέλος οδηγήθηκαν στα άσυλα
και άλλοι έφτασαν ως την αυτοκτονία

εσύ έκανες μία βδομάδα πυρετό
κι ούτε που φώναξες γιατρό

και έτσι με ξεπέρασες
σαν παιδική ασθένεια
[κι από τις ελαφρές]







ποτέ δεν πίστευα ότι στην ηλικία μου
θα ζήλευα τις μαγουλάδες




---------------------------------------------------------


[άτιτλο]






σου έγραψα

"the night of the storm I slept in her bed"
Τζέημς Τζόϋς, Οδυσσέας, σελ 842




μου έγραψες

"βράζουμε το κοκκινογούλι για ενενήντα λεπτά"
Βέφα Αλεξιάδου, Οι συνταγές μου, σελ 201







δηλαδή

τα μιλήσαμέ
τα σύμφωνήσαμέ




---------------------------------------------------------------


[άτιτλο]





με βάση την αρχή της προφύλαξης
με βάση την αρχή της αειφορίας
με βάση την αλληλεγγύη στις επόμενες γενιές

απαιτώ να μάθω
ποιο σχέδιο θα χαράξεις πάνω σου
με βελόνες και μελάνια
πριν το κάνεις

πριν προχωρήσεις
σ'αυτήν τη μη αναστρέψιμη βλάβη





εσύ
η μονσάντο
του σώματός σου




----------------------------------------------------------


DAS METALLOIDISCHE ROTKÖPPCHEN





ξύπνα σου λέω/
μας έμειναν μόνο/ τέσσερις ώρες/
πριν πάω στη γιαγιά μου/ στην άκρη του δάσους/
αυτό το καλάθι/ με λίγο φαγάκι/

ξύπνα, κοιμάσαι;/
μας έμειναν μόνο/ τέσσερις ώρες/
όχι δεν πρέπει/ να τις ξοδέψουμε/
σ'αυτό το μίζερο/ το κρεβατάκι/

και τώρα
που όλα πήγαν καλά με το ντελίβερι
πες μου τι θα κάνω εγώ
με όλα αυτά τα τετράωρα

ξύπνιος
και χωρίς γιαγιά

---------------------------------------------------------


LOCUS DELICTI: MELQUIADES




στο καφέ που βρεθήκαμε χθές
τώρα μαζεύτηκαν πολλοί περαστικοί
σταμάτησα κι εγώ με τους ρεπόρτερς
ν' ακούσω για ένα έγκλημα απεχθές

POLICE LINE - DO NOT CROSS
ένα όργανο με άσπρη κιμωλία
σκιτσάρει ένα περίγραμμα οικείο
κι ενας νεαρός υπαστυνόμος
δέκατη τρίτη επιλογή
την είχε βάλει τη σχολή
στο μηχανογραφικό του

-Περάστε πίσω κύριε
δεν υπάρχει τίποτε να δείτε

-Kάνε στην άκρη ρε καριόλη
που θα μου πεις εμένα αν υπάρχει




εγώ
είμαι το πτώμα




--------------------------------------------------------


METROPOLIS




I.

άλφα άλατα
βήτα οξείδια
γάμα αλκάλια
δέλτα οξέα

όλα λιώνουν παρέα
σαράντα ιουλίου
στην υψικάμινο




IΙ.

Πίσω Όλοι
Ψεύτες - Κουφάλες
Άντρα - Προδότη
Γυναίκα - Επηρμένη
Tό 'χω χεσμένο το κίβδηλο καλοκαίρι σας



ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ!




----------------------------------------------------------

24 Σονέτα (1-12)

Τα "Εικοσιτέσσερα σονέτα για την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας" κυκλοφόρησαν τον Αύγουστο του 2006 και συνοδεύονται από 24 "μηχανές για το ίδιο περίπου πράγμα" τις οποίες σχεδίασε η Σεράτια Μαρκέσενς.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε σε 2.000 αντίτυπα που διανεμήθηκαν χωρίς αντίτιμο από το πρωτοεμφανισθέν εκδοτικό εγχείρημα kalokerisapilas.

Στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου σονέτα. Αλλά ούτε και ασχολούνται με την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας. Είναι ζήτημα, άλλωστε, αν μπορεί να υπάρξει γενικότερα διαχείριση της ερωτικής απελπισίας, πόσο μάλλον πολιτική.


[Μπορείτε να τα κατεβάσετε στην πλήρη τους μορφή από το www.disobey.net/kalokerisapilas (μαζί με τις επεξηγήσεις των μηχανών). Επίσης, μπορείτε να διαβάσετε τους όρους με τους οποίους γράφονται (και θα γραφτούν) και κυκλοφορούν (και θα κυκλοφορήσουν) τα βιβλία στο kalokerisapilas.]





Τα 12 πρώτα Σονέτα

----------------


[άτιτλο]



εσύ εκδόσεις θεμέλιο
εγώ εκδόσεις μεταίχμιο

εσύ εκδόσεις τεκμήριο
εγώ εκδόσεις futura

εσύ εκδόσεις εστία
εγώ εκδόσεις νεφέλη

εσύ κεράσεις εμένα παγωτό κεράσι
εγώ θέλει;


------------------------


[άτιτλο]

την πιο τρελή γραμμή πορείας
χωρίς μια ζώνη ασφαλείας
χωρίς να σκέφτεσαι που πας"

Μ. Κριεζή

πλευρικές μπάρες
η μαμά μου μ' αγαπάει
στις ζώνες προεντατήρες
η αδερφή μου μ' αγαπάει
αερόσακοι οροφής
ο καλός μου μ' αγαπάει
και ασφάλεια ζωής
τρία χρόνια
κι όσο πάει





ε, λοιπόν, είμαι γεννημένη για περιπέτεια


-----------------------------------------------------------------------------


ΘΕΡΙΝΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΡΟ
ΣΤΑ ΤΡΙΑ-ΠΕΝΤΕ ΠΗΓΑΔΙΑ






κραδαίνω καδρόνι
στην έδρα της κρίσης
αρδεύω τα κέδρα
με δάκρυα της βρύσης





για όλα φταίει το σύστημα






έπρεπε να τους παίζαμε τρεις-δύο




--------------------------------------------------------------


[άτιτλο]



εντάξει, ομολογώ
ναι, είμαι εγώ


ο σχιζοφρενής δολοφόνος
που εκείνο το απόγευμα
σκότωνε την ώρα του
όπως απεδείχθη
στο σταθμό του Αμβούργου
ιδιαζόντως ειδεχθώς






[στο μεταξύ, είδα ένα γερμανό να πετάει το χαρτάκι κάτω
- μούφα η ιστορία με την καθαριότητα]

------------------------------------------------------------------



Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ






μερικές φορές
μου φαίνεται
ότι ακόμη κι αν λείπαμε όλοι
η συνέλευση θα γινόταν







από μόνη της




------------------------------------------------------


ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟ ΓΟΤΘΙΚΟ




πενθώ για τις λέξεις που εξέπεσαν ηρωικά
στην ευρύτερη περιοχή των χειλιών σου
τη νύχτα της ενδεκάτης σεπτεμβρίου μου
ή περίπου τότε

τα καλύτερα στιγμιότυπα:

στο εικοστό πρώτο λεπτό
το "θέλω" εκπίπτει σε "μπορώ"
το "σαγαπώ" σε "μαρέσεις"
αίφνης αλλάζουμε θέσεις
κι αρχίζω να κατρακυλώ




αν ήσουν κι εσύ εκεί
θα έστριβες σφαίρα τσιμισκή
και θα αγόραζες δώδεκα μαύρα πουκάμισα
από τον κύριο ζάρα



---------------------------------------------------------


[άτιτλο]

"μέσα υπάρχει το όχι έξω
κοχλάζει το ναι"

Ν. Καρούζος

εσύ πάντως
χαμπάρι δεν πήρες


μέσα-έξω









-----------------------------------------------------


LACANDONA







φύγε
να δούμε τι θα καταλάβεις

φύγε
χωρίς άγχος



έτσι κι αλλιώς
αποκλείεται να σε βγάλουν υπέρβαρη στο check-in
με τόσα κενά στις αποσκευές σου





----------------------------------------------------------------


Ο ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ έΜΠΩΡ






οφείλει να το γνωρίζει
κάθε μελλοντικός αγοραστής
που τη βλέπει στη βιτρίνα
και δακρύζει

ο αισθητήρας της
δεν αντιλαμβάνεται
όλα τα χρώματα
εντελώς σωστά
[ιδίως τις αποχρώσεις του κόκκινου]

και το κλείστρο της
αργεί ν' ανταποκριθεί
στις απότομες αλλαγές του φωτός




αν μιλάμε βέβαια για την canon fx2




-----------------------------------------------------------


DADDY'S ON 66 UHF






χαμογελάω κάθε βράδυ
στα δελτία ειδήσεων

αν και απών


χειρονομώ κάθε βράδυ
στα δελτία ειδήσεων

αν και απών






γαμώ το DNA
γαμώ τον παράγοντα περιβάλλον
λοιπόν




----------------------------------------------


[άτιτλο]

"μου μιλάς με κάκτους
και γίνομαι έρημος"

Θ. Μαρκόπουλος

είχαμε ήδη εξοπλιστεί
με όλα τ' απαραίτητα για εκείνο το ταξίδι
πήρα τρεις δραμαμίνες
και δύο βομέξ
πήρες ένα μπουκάλι βιακάλ
κι ένα βετέξ


έτσι κύλησε ένα εικοσιτετράωρο
εντός των γεγραμμένων μας ορίων





εγώ ηττήθηκα στη λύσσα του ιλίγγου
κι εσύ τυφλώθηκες στο ινόξ του νεροχύτη



----------------------------------------------------------


[άτιτλο]



στην πρώτη διεθνή
διαγράφεστε
όσοι μου λέτε να τα παρατήσω

δεν είστε πια σύντροφοι

στη δεύτερη διεθνή
διαγράφεστε
όσοι μου λέτε να ξεχάσω

δεν είστε πια φίλοι

κι εσείς οι λίγοι που απομείνατε στην τρίτη
σταματήστε να μου λέτε
ότι τα φτιάχνω όλα με το μυαλό μου





σας είδαμε και σας που ερωτεύεστε με το πάγκρεας




------------------------------------------------------------