Πω πω... πάλι ένα μήνα έλειψα... Μα πώς περνάει ο χρόνος στους μεταμοντέρνους καιρούς που ζούμε... Να με συμπαθάτε, με έφαγαν τα εξωτερικά, τι να κάνουμε, έγινε διάσημη η εξέγερση βλέπεις, ε και πήγαμε να δώσουμε τα φώτα μας στους βαρβάρους συντρόφους της εσπερίας, ξέρετε μωρέ, αυτούς που όταν εμείς κάναμε εκκλησίες του Δήμου, αυτοί ανακάλυπταν τη μοναρχία...
Είναι 5 τα ξημερώματα. Στην Αγ.Δημητρίου δεν περνάει ψυχή.
Ψάχνω ταξί απεγνωσμένα. Σε 58 λεπτά φεύγει το αεροπλάνο μου. Ώπα, να ένα!
-ΤΑΞΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!
Στο αεροδρόμιο παρακαλώ!
-Ταξιδάκι ε; Αχ βρε... Για σας είν' η ζωή...
Ήταν σαφές ότι επρόκειτο για Ταρίφα με όρεξη για κουβέντα. Η χειρότερή μου.
-Και για πού αν επιτρέπεται;
-Γερμανία.
-Γερμανία; Αχ... Γερμανία... Αχ βρε τι μου θύμισες... Εγώ, πριν αγοράσουμε το ταξί με τον αδερφό μου, ήμουν στο Ντύσελντορφ 15 χρόνια... Βέβαια...
Μένω αξιοσημείωτα απαθής, μπας και η κουβέντα σταματήσει εδώ...
- Εγώ που λες, είχα δική μου ταβέρνα στο Ντύσελντορφ. "Ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ". Βέβαια, βέβαια... Έχεις πάει ποτέ στο Ντύσελντορφ;
-Μπα, δεν έτυχε...
-Βρε άλλο πράμα η Γερμανία...
Ω ρε μανούλα μου... Ο εφιάλτης μόλις ξεκινούσε και δεν είχαμε φτάσει ούτε στη Μπότσαρη...
-Βρε στη Γερμανία είναι αλλιώς, εκεί υπάρχει κράτος... Βρε εκεί είναι όλα οργανωμένα, όλα σε τάξη...
Προλαβαίνω και σκέφτομαι "δεν ξέρεις καμιά φορά, μπορεί να το γλυτώσουμε το στόρυ με το γερμανό και το χαρτάκι..."
-Βρε και οι άνθρωποι εκεί είναι αλλιώς. Πάρε για παράδειγμα την καθαριότητα...
Δύσκολα τα πράματα... Ένιωθα την ατάκα να πλησιάζει σε απόσταση αναπνοής. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον...
- Βρε σου λέω ο γερμανός είναι αλλιώς... Βρε ο γερμανός δεν θα πετάξει ποτέ το χαρτάκι κάτω! Βρε κι άμα δει καναν ξένο να το πετάει, θα σκύψει να το μαζέψει...
Νιώθω μιαν ιερή αγανάκτηση να με κυριεύει... Για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου αναρωτιέμαι αν θα είχε κανένα νόημα να του πω ότι πριν από τρία χρόνια που είχα ξαναπάει στο Αμβούργο, δεν μου είχε φανεί και τόσο τακτοποιημένο... Τέλος πάντων, γρήγορα παραιτούμαι από την ιδέα... Κανένα όφελος...
Κι όπως το βλέμμα μου κάνει βόλτες πάνω στο ταμπλώ του ταξί μπας και περάσει η άτιμη η ώρα, βλέπω πάνω από τον αερόσακο του συνοδηγού ένα τσίγκινο ταμπελάκι:
ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΑΞΙ: ΚΟΥΣΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΚΟΥΣΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
Βγάζω πολύ διακριτικά το κινητό μου και σημειώνω το όνομα.
Νομίζω ότι μου ήρθε μια καλή ιδέα...
----------
Φτάνω στο Αμβούργο. Τρία χρόνια μετά, τίποτε δεν έχει αλλάξει. Κάνω μια βόλτα στο κέντρο. Φυσάει πολύ και πέφτει ένα εκνευριστικό ψιλόβροχο που διώχνει τους πάντες από το δρόμο. Όχι όμως και μένα! Χοχοχο... Βγάζω μερικές φωτογραφίες... Την ίδια στιγμή, νιώθω μια περίεργη γλύκα να διατρέχει όλα μου τα κύτταρα...
----------
Πάει μια βδομάδα που γύρισα.
Κάθομαι στο σπίτι μου και κοιτάζω το ημερολόγιο.
Περιμένω το Πάσχα.
Περιμένω το Πάσχα για να στείλω του Χαραλάμπη μια κάρτα.
Μια ευχετήρια κάρτα που του έφτιαξα με τις φωτογραφίες από το Αμβούργο.
Βρε Χαραλάμπη μου, χρόνια σου πολλά!
Υ.Γ.
Απ'το καλοκαίρι του 2006 τά' λεγα...
Εγώ φταίω μετά που γίνομαι σταλεγάκιας και αυτοαναφορικός;
13 σχόλια:
Βρε τον δολιο τον ταριφα, που να΄ξερε που ανοιγε το στομα του!
Ε! κατι θα αλλαξε απ΄το 2006..
LOL re, kala tha ton kaneis ton malaka! Tha to steileis sta alhtheia e;;;;
steilto steilto steilto
Πάλι καλά που σε βρήκε στις καλές σου ο άνθρωπος. Αν ήσουν, ας πούμε, κανα κωλόπαιδο θά' σουν ικανός να του στείλεις καμια εκπρόθεσμη κλήση για πληρωμή προστίμου "δια ρίψιν χαρτακίου τινός επί οδοστρώματος, καταγεγραμμένην υπό κάμερας" από τον δήμο Ντύσελντορφ, της οποίας κάμερας ο κύριος Χαράλαμπος το 1970-τόσο θα αγνοούσε την ύπαρξη, καθότι οι γερμανοί είναι πρωτοπόροι *και* στην καταστολή του εγκλήματος. Τυχερός ο κυρ-Χαράλαμπος.
γιαννη εισαι προκατειλημμενος.Αμφισβητείς τις αξίες μς τις οποίες μεγάλωσα!στο δημοτικό ειχα ακούσει μια πραγματική ιστορία πως ένας νεανίας έκανε βόλτα με την μητέρα του στο πάρκο,όπου δεν ήταν κανένας άλλος εκτός απ' αυτούς τους 2.Εκεί λοιπόν πέταξε ένα χαρτάκι από τσιχλα κάτω,και την επωμένη το πρωί του ήρθε κλήση!πράγμα που σημαίνει πως:"στη γερμανία είναι τόσο καθαρά,που και η ιδια σου η μανα σε καρφώνει στους μπάτσους αν πετάξεις κάτω χαρτάκι"..γι' αυτό και δεν βγαίνω πλέον σε πάρκα της γερμανίας βόλτα με την μαμά μου...!αυτή ήταν τέλος πάντων η εκδοχή του μύθου αυτού περί καθαρή γερμανίας στο χωριό που μεγάλωσα..σαββας
τι μου θυμίζεις...
http://rapidshare.com/files/215710638/drakator.mp3
A poulaki mou! Hsoun sta ekswterika! Gi' ayto kai xathikes...
Arktourie den xwraei amfivolia gia to an tha to steilei!!!
To exei steilei apo thn stigmh pou shmeiwse to onoma tou mes' sto taxi!
Kala re Tzonaki atheofove ti epideiksh astrapiaiwn antanaklastikwn politikhs voulhshs htan ayth?
Eyge!
Κοίτα, ρε συ!
Κι εγώ που νόμιζα ότι στο Αμβούργο πετάνε χάμπουργκερ στους δρόμους. Κρίμας, λέμε!
χα χα χα σατανικο!
Εγώ έχω ακούσει την άλλη ιστορία με το φτύσιμο ,κατά την οποία ένας Έλληνας που ταξιδεύει στη Γερμανία φτύνει στο δρόμο και φυσικά τον σταματάει ο πόλισμαν και του δίνει πρόστιμο 50 δρχ(τότε..)οπότε ο Έλληνας του δίνει 100 και ξαναφτύνει..... Ήδη ανατρίχιασα και ντρέπομαι που το έγραψα ,πόπο δεν ξέρω τι με έπιασε αλλά θυμήθηκα κι εγώ αυτή τη μαλακία που μου είχαν πει στο δημοτικό .
ΈΛΕΟΣ,καμία ντροπή.
Από τότε που έφυγε ο Ρεχάγκελ έχουν πάρει την κάτω βόλτα.
Χαχαχα! Κλασσική αυτή η ιστορία με το χαρτάκι :)... Πριν λίγες μέρες γύρισα απο το Βερολίνο και μου φαίνεται ακόμα πιό αστεία η κάρτα σου, γιατί τα έβλεπα πριν λίγες μέρες απο κοντά και δεν το περίμενα, μετά απο τόσες ιστορίες με χαρτάκια που έχω ακούσει, χα!
Φ
Γιάννη σε λέει ο ένας σχολιαστής tzonaki ο άλλος. τι λέτε? αιμόφιλο τον λένε τον άνθρωπο. ποιοί είναι αυτοί οι άλλοι?
Δημοσίευση σχολίου