5 Φεβ 2008

Διαφορές προπτωτικής και μεταπτωτικής τέχνης

σ.σ.
προπτωτική τέχνη = η τέχνη πριν την πτώση (από τον παράδεισο), πριν το προπατορικό αμάρτημα

μεταπτωτική τέχνη = μην είστε στόκοι, προφανώς η τέχνη μετά την πτώση


Από το βιβλίο
ΚΑΛΛΟΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ, Προλεγόμενα στη φιλόκαλη αισθητική της Ορθοδοξίας
υπό Χρυσοστόμου Α. Σταμούλη, εκδόσεις Ακρίτας





"Η μεγίστη διαφορά προπτωτικής και μεταπτωτικής δημιουργικότητας, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, συνίσταται στο σημείο της αμεσότητας. Η μεταπτωτική τέχνη είναι οπωσδήποτε μια διαμεσολαβημένη τέχνη, που σε αρκετές περιπτώσεις περιορίζεται και δεσμεύεται από την προσπάθεια αντιμετώπισης των βιοτικών αναγκών. Αντίθετα, η προπτωτική τέχνη υπήρξε ελεύθερη από σχετικότητες και δεσμεύσεις. Ο άνθρωπος δεν ασκούσε μια εξωτερική τέχνη, μια εξωτερική δημιουργικότητα, γιατί ζούσε με το δημιουργό κάθε τέχνης και κάθε δημιουργικότητας. Η προσπάθειά του είχε ως μόνο σκοπό την κοινωνία της σχέσης. Η τέχνη στην περίπτωση αυτή δεν σχετιζόταν με κάποια μορφή επιβίωσης αλλά με την ίδια τη ζωή."








Άτσα οι χριστιανοί...!



* οι πίνακες είναι το αριστερό (ενδεχομένως "ο παράδεισος") και δεξί (ενδεχομένως "η κόλαση") μέρος από το τρίπτυχο του Ιερώνυμου Μπος "Ο κήπος των επίγειων ηδονών" (1504).

-

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί και να είμαι στόκος τελικά, αλλά προκειμένου να γίνει σύγκριση μεταξύ προπτωτικής και μεταπτωτικής τέχνης, δεν θα έπρεπε να έχουμε δείγματα και από τις δύο??? Ή μήπως ο Αδάμ άφησε πίσω του μεγάλο καλλιτεχνικό έργο και όταν το κάναμε αυτό στο μάθημα των θρησκευτικών εγώ δεν πρόσεχα?
Με έχουν μπερδέψει λίγο αυτοί οι χριστιανοί...

Ανώνυμος είπε...

Εγώ ξέρω τις διαφορές μεταξύ προκτωτικής τέχνης και μεταπτωτικής διάθεσης: στην πρώτη μιλάμε για πολύ τσόντα με τίγκα τεστοστερόνη, αντρίλα και λοιπά κόλπα, στη δεύτερη ο πρωταγωνιστής δεν είναι και πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, έχει ευαισθησίες και ανασφάλειες (μήπως να μη γαμήσω και να πάω για σκάκι;) και μάλλον δεν είχε και πολλή εμπορική επιτυχία στα Simeron Two Sexual Movies Cinemas...

Ανώνυμος είπε...

Εγώ νομίζω ότι είναι φανερή η καλλιτεχνική φλέβα που είχε μέσα του ο Αδάμ και ατράνταχτα τρανταχτό(;;;;!!!!!;;;) το έργο το οποίο άφησε πίσω του. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβουμε ότι ο Αδάμ υπήρξε μέγιστος γλύπτης καθώς όπως ξέρουμε από το πλευρό του πλάστηκε η ΓΥΝΑΙΚΑ. Και όσο αφορά αυτά που λέγονται ότι ο θεός έπλασε τη γυναίκα κατ' εικόνα μπλα μπλα μπλα, θεωρώ ότι είναι το λιγότερο κακοήθειες. Εδώ έχουμε ένα καθόλα ανήσυχο πνεύμα το οποίο ασφυκτυά μέσα στην τελειότητα του παραδείσου. Του φαίνεται λίγη, δεν του αρκεί, θέλει να δημιουργήσει κάτι πιο πάνω από το τέλειο. Και ιδού με περίσσεια αυταπάρνηση (δεν διστάζει να λαβωθεί, να κόψει κομμάτι από το πλευρό του, όλα θυσία στο βωμό της τέχνης) ρίχνεται απερίσπαστος στο έργο του. Και μάλιστα είναι ο πρώτος και μέχρι στιγμής ο μόνος που δημιούργησε ένα κυριολεκτικά ζωντανό έργο τέχνης. Αυτός κυρίες και κύριοι ήταν ο μέγιστος και τρανός γλύπτης Αδάμ (πως λέμε ο γνωστός γλύπτης Τάκης...)

Ανώνυμος είπε...

ρε μπας και διαβαζει Guy Debord ο Σταμούλης?

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Μάθε τέχνη κι άστηνε
Κι αν σε διώξουν πιάστηνε

Ανώνυμος είπε...

νομίζω ότι θα πρέπει να δεχτούμε τη μεσοπτωτική περίοδο και μόνο αν μιλάμε για αμεσότητα, τα προ και τα μετά δεν έχουν παρόν για να 'ναι άμεσα, άσε που η αμεσότητα είναι το μεγάλο παραμύθι της συνείδησης.

ξέρω... δε βοήθησα καθόλου αλλά τι να γίνει;

Ανώνυμος είπε...

mia kai egine logos gia GuyDebord...:)
http://www.myspace.com/theguydeborians

Ανώνυμος είπε...

http://troploin0.free.fr/biblio/appeal/appeal.pdf

novisant είπε...

Αν φεύγοντας από το σακούλι του θεού ο άνθρωπος χρειάστηκε να αποτυπώσει αυτα που νιώθει μέσα από την τέχνη, τότε εξηγείτε γιατί βγαίνοντας από το σακούλι της μαμάς υπάρχει αυτή η ανάγκη προς την καλλιτεχνία. Αρκεί να παρατηρήσεις τα μικρά παιδιά.Διαρκώς ζωγραφίζουν πράγματα που δεν υπάρχουν στα αλήθεια...