Και όπως ανοίγω την ηλεκτρονική αλληλογραφία μου (ο κυριλέ τρόπος να πεις "διάβαζα τα mail μου") πέφτω πάνω στο ακόλουθο που μου έστειλε ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος.
Αυτό είναι το καταπληκτικό με τις παλιές, καλές φιλίες: Δεν χρειάζεται να κάθεσαι και να γράφεις, ούτε ποιήματα ούτε τίποτα. Σου γράφουνε οι φίλοι σου τα δέοντα και σου τα στέλνουνε πακέτο.
Θενξ μπρόδερ!
-----------------------
In Pectore
Βρόντηξε - μπαμ!
Γαμώ τον αέρα του - η πόρτα
κι άφησα μέσα την καρδιά μου.
Κλείστηκα που λες απ' έξω μου
και τώρα ψάχνω απελπισμένος
στ' αυτοκόλλητα των ασανσέρ
"Κανα τηλέφωνο ρε παιδιά!"
νά'ρθει τακ-τουκ
καρδιοχειρούργος διημερεύων
μπας και μ'ανοίξει
με μια ακτινογραφία θώρακος
ή και με τρυπάνι στην ανάγκη
Και στο εξής - το λέω σ'όλους -
ποτέ μα ποτέ η καρδιά στο δίσκο
μαζί με τα ψιλά και τα εισιτήρια
Πάντα στη δεξιά την τσέπη
του πουκαμίσου θα την έχω
γιατί στην άλλη βάζω τα τσιγάρα μου
.
4 σχόλια:
Αφεντικό,
αν δεν απατώμαι είχες κάποιο e-mail στη σελίδα σου, το οποίον και δεν βρίσκω...
Στείλε αν θες ένα. Θα το βρείς στο Profile μου.
Για καλό, πάγκαλο σκοπό είναι.
Έχομε και κοινούς φίλους/ες.
φέρτε μου ένα baudolino
για να δείτε πως πονώ
κι ύστερα θα γίνω κτήνο
κι ύστερα πια θα χαθώ
τι με νοιάζει κι αν χαθώ
αφού θα χω γίνει κτήνο
φέρτε μου ένα baudolino
Περιφέρω τις ευαισθησίες μου,διασχίζοντας τα γνώριμα σοκάκια της ζώης.
Ύστερα τις εναποθέτω στο νεκροκρέβατο του έρωτα μας,δεμένες με όλων των είδων τα λουλούδια, που αλλιώς λέγονται ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.
hasta
Δημοσίευση σχολίου