Στον αφρό σας έχω βρε αφιλότιμοι! Από την ημέρα που άνοιξε το μπλογκ, όλο ανακαλύπτω καινούρια συνταρακτικά πράγματα και αντί να τα κρατήσω για την party μου, τα μοιράζομαι μαζί σας... Και το "ευχαριστώ"...; Πικρόχολα σχόλια και μπηχτές... Ας είναι, ας είναι... Άφες αυτοίς... Ου γαρίδασι τι ποιούσι...
Σαββατοκύριακο/ έκλεισες το γραφείο/ μονοήμερη απόδραση/ λέμε τώρα... Γρήγορα στο αυτοκίνητο και σε δυόμισι ωρίτσες βρίσκεσαι σε κάποιον εφήμερο κοντινό παράδεισο. Ξαπλώνεις στον αγρό/ τα πουλάκια τιτιβίζουν/ ξαφνικά μια τρομερή σκέψη περνάει από το μυαλό σου. Με μια αποφασιστική κίνηση, απλώνεις το χέρι και ξεπατώνεις την πιο κοντινή μαργαρίτα.
- Γιατί κύριος; Τι σε έφταιξε το καϋμένο το λουλουδάκι; Ε;
-Σόρυ παιδιά, δεν είναι ότι δεν με νοιάζει το περιβάλλον, τουναντίον, κάθε Δευτέρα ανακυκλώνω όλα τα ένθετα... Όμως "κάπου βαθειά μέσ' στην καρδιά, έχω μεγάλο τον νταλκά" και το πτώμα αυτής της άτυχης μαργαρίτας είναι δυστυχώς το απαραίτητο συστατικό για την οιωνοσκοπία μου.
Καλά το καταλάβατε.
Πρόκειται να εκτελέσω το το περίφημο πείραμα "Μ'αγαπά - δεν μ'αγαπά"...
Δοκιμάστε το και σεις:
Πρόκειται για μία πολύ απλή διαδικασία. Το σκίτσο δεξιά ( κατά κει --> για όσους έχουν προβλήματα προσανατολισμού) δείχνει πώς γίνεται: Ξεριζώνουμε μια μαργαρίτα, τραβάμε το πρώτο πέταλο και λέμε "Μ'αγαπά!". Τραβάμε το δεύτερο και λέμε "Δεν μ'αγαπά!". Τραβάμε το τρίτο και ξαναλέμε "Μ'αγαπά!". Τραβάμε το τέταρτο και ξαναλέμε "Δεν μ' αγαπά!". Τραβάμε το πέμπτο και ξανα-ματα-λέμε (σωστά μαντέψατε) "Μ'αγαπά!". Και ούτω καθεξής...
Κάποτε με το καλό τελειώνουν τα πέταλα και εν ολίγοις τελειώνει το παιχνίδι. Ό,τι πούμε τελευταίο, αυτό ισχύει. Σας προειδοποιώ, πριν το παίξετε, ετοιμαστείτε για την πραγματική αλήθεια διότι το παιχνίδι ισχύει 100%, είναι άλλωστε γνωστό ότι το παραδέχεται ΚΑΙ η επιστήμη ΚΑΙ η εκκλησία...
----------
Έτσι λοιπόν έχουν τα πράματα. Δύο καταστάσεις. ON/OFF. Έτσι κάπως τα σκέφτηκε και ο George Boole και έκανε εκείνη την περίφημη άλγεβρα πάνω στην οποία στηρίχτηκαν και οι κομπιούτορες, εκείνη με τις λογικές πύλες και τους πίνακες αλήθειας ... Περνάει ρεύμα / Δεν περνάει ρεύμα... Άμα περνάει βάλε "1", αν δεν περνάει βάλε "0".
Και έτσι κάπως σκέφτονταν πάντοτε και όλοι οι μπάσταρδοι του πλανήτη... Kαι τσουβαλιάζανε τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες: Πιστεύει στο θεό / Δεν πιστεύει. Υπακούει στον αφέντη / Δεν υπακούει. Έχει χαρτιά / Δεν έχει.
------------
Απελπίζομαι καθολικά. Δεν μπορεί όλοι να κάνουν το ίδιο. Ψάχνω να βρω τα μοντέλα και σε άλλους πολιτισμούς. Σκατά. Τα ίδια παντού.
Το αγγλικό μοντέλο: She loves me / She loves me not
To ισπανικό: Me quiere / No me quiere
Το σουηδικό: Älskar / Älskar inte
Και πάνω που είμαι έτοιμος να τα παρατήσω, λέω να τσεκάρω και το γαλλικό...
Ωχ... Αμάν... Έχει γούστο...
Ναι, ναι, ναι, ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!!!
EUREKAAAAAA!!!!
Μάλιστα κυρίες και κύριοι, μάλιστα, η γαλλική κουλτούρα αρνήθηκε να καθυποταχτεί στον Bill Gates και τα τσιράκια του. Αρνήθηκε να χωρέσει έναν ολόκληρο κόσμο σε δύο βρωμονούμερα. Σκατά στο δυαδικό σύστημα λοιπόν, σκατά στο μανιχαϊσμό, σκατά γενικώς...
Ζήτω το πενταδικό!
Και ιδού το θαυμάσιο γαλλικό μοντέλο των πέντε απαντήσεων:
A. elle m'aime un peu : (μ'αγαπάει λιγουλάκι)
B. beaucoup : (πολύ)
C. passionnément : (με πάθος)
D. à la folie : (με τρέλα)
E. pas du tout : (καθόλου)
Ναι ρε, τέσσερα καλά κι ένα κακό / Ναι, ρε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία / Ευτυχώς / Ευτυχώς, υπάρχουν και οι γάλλοι / Το παραδέχονται και οι Beatles / Πριν φύγετε, ακούστε την απόδειξη:
www.disobey.net/aimofilia/The Beatles - Hommage à la Marseillaise
Υστερόγραφα
1. Πολύ σωστά παρατήρησε ο Στέργιος ότι, ναι μεν το γαλλικό μοντέλο είναι θαυμάσιο με τις πολλές ελπίδες του αλλά, αν σου κάτσει το "pas du tout", ο πόνος πρέπει να είναι αβάσταχτος...
2. Δεν θα ανεχτώ εξυπνακίστικα σχόλια του τύπου "Πώς ξερουμε ποιο είναι το πρώτο πέταλο της μαργαρίτας για να ξεκινήσουμε από αυτό;"
3. Όποιος διεστραμμένος σκεφτεί ότι αυτό το post είναι μια παραβολή για το τέλος του δικοματισμού και την προώθηση του μοντέλου των πέντε κομμάτων στην ελληνική βουλή, να έρθει τη Δευτέρα με τον κηδεμόνα του.
Σαββατοκύριακο/ έκλεισες το γραφείο/ μονοήμερη απόδραση/ λέμε τώρα... Γρήγορα στο αυτοκίνητο και σε δυόμισι ωρίτσες βρίσκεσαι σε κάποιον εφήμερο κοντινό παράδεισο. Ξαπλώνεις στον αγρό/ τα πουλάκια τιτιβίζουν/ ξαφνικά μια τρομερή σκέψη περνάει από το μυαλό σου. Με μια αποφασιστική κίνηση, απλώνεις το χέρι και ξεπατώνεις την πιο κοντινή μαργαρίτα.
- Γιατί κύριος; Τι σε έφταιξε το καϋμένο το λουλουδάκι; Ε;
-Σόρυ παιδιά, δεν είναι ότι δεν με νοιάζει το περιβάλλον, τουναντίον, κάθε Δευτέρα ανακυκλώνω όλα τα ένθετα... Όμως "κάπου βαθειά μέσ' στην καρδιά, έχω μεγάλο τον νταλκά" και το πτώμα αυτής της άτυχης μαργαρίτας είναι δυστυχώς το απαραίτητο συστατικό για την οιωνοσκοπία μου.
Καλά το καταλάβατε.
Πρόκειται να εκτελέσω το το περίφημο πείραμα "Μ'αγαπά - δεν μ'αγαπά"...
Δοκιμάστε το και σεις:
Πρόκειται για μία πολύ απλή διαδικασία. Το σκίτσο δεξιά ( κατά κει --> για όσους έχουν προβλήματα προσανατολισμού) δείχνει πώς γίνεται: Ξεριζώνουμε μια μαργαρίτα, τραβάμε το πρώτο πέταλο και λέμε "Μ'αγαπά!". Τραβάμε το δεύτερο και λέμε "Δεν μ'αγαπά!". Τραβάμε το τρίτο και ξαναλέμε "Μ'αγαπά!". Τραβάμε το τέταρτο και ξαναλέμε "Δεν μ' αγαπά!". Τραβάμε το πέμπτο και ξανα-ματα-λέμε (σωστά μαντέψατε) "Μ'αγαπά!". Και ούτω καθεξής...
Κάποτε με το καλό τελειώνουν τα πέταλα και εν ολίγοις τελειώνει το παιχνίδι. Ό,τι πούμε τελευταίο, αυτό ισχύει. Σας προειδοποιώ, πριν το παίξετε, ετοιμαστείτε για την πραγματική αλήθεια διότι το παιχνίδι ισχύει 100%, είναι άλλωστε γνωστό ότι το παραδέχεται ΚΑΙ η επιστήμη ΚΑΙ η εκκλησία...
----------
Έτσι λοιπόν έχουν τα πράματα. Δύο καταστάσεις. ON/OFF. Έτσι κάπως τα σκέφτηκε και ο George Boole και έκανε εκείνη την περίφημη άλγεβρα πάνω στην οποία στηρίχτηκαν και οι κομπιούτορες, εκείνη με τις λογικές πύλες και τους πίνακες αλήθειας ... Περνάει ρεύμα / Δεν περνάει ρεύμα... Άμα περνάει βάλε "1", αν δεν περνάει βάλε "0".
Και έτσι κάπως σκέφτονταν πάντοτε και όλοι οι μπάσταρδοι του πλανήτη... Kαι τσουβαλιάζανε τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες: Πιστεύει στο θεό / Δεν πιστεύει. Υπακούει στον αφέντη / Δεν υπακούει. Έχει χαρτιά / Δεν έχει.
------------
Απελπίζομαι καθολικά. Δεν μπορεί όλοι να κάνουν το ίδιο. Ψάχνω να βρω τα μοντέλα και σε άλλους πολιτισμούς. Σκατά. Τα ίδια παντού.
Το αγγλικό μοντέλο: She loves me / She loves me not
To ισπανικό: Me quiere / No me quiere
Το σουηδικό: Älskar / Älskar inte
Και πάνω που είμαι έτοιμος να τα παρατήσω, λέω να τσεκάρω και το γαλλικό...
Ωχ... Αμάν... Έχει γούστο...
Ναι, ναι, ναι, ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!!!
EUREKAAAAAA!!!!
Μάλιστα κυρίες και κύριοι, μάλιστα, η γαλλική κουλτούρα αρνήθηκε να καθυποταχτεί στον Bill Gates και τα τσιράκια του. Αρνήθηκε να χωρέσει έναν ολόκληρο κόσμο σε δύο βρωμονούμερα. Σκατά στο δυαδικό σύστημα λοιπόν, σκατά στο μανιχαϊσμό, σκατά γενικώς...
Ζήτω το πενταδικό!
Και ιδού το θαυμάσιο γαλλικό μοντέλο των πέντε απαντήσεων:
A. elle m'aime un peu : (μ'αγαπάει λιγουλάκι)
B. beaucoup : (πολύ)
C. passionnément : (με πάθος)
D. à la folie : (με τρέλα)
E. pas du tout : (καθόλου)
Ναι ρε, τέσσερα καλά κι ένα κακό / Ναι, ρε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία / Ευτυχώς / Ευτυχώς, υπάρχουν και οι γάλλοι / Το παραδέχονται και οι Beatles / Πριν φύγετε, ακούστε την απόδειξη:
www.disobey.net/aimofilia/The Beatles - Hommage à la Marseillaise
Υστερόγραφα
1. Πολύ σωστά παρατήρησε ο Στέργιος ότι, ναι μεν το γαλλικό μοντέλο είναι θαυμάσιο με τις πολλές ελπίδες του αλλά, αν σου κάτσει το "pas du tout", ο πόνος πρέπει να είναι αβάσταχτος...
2. Δεν θα ανεχτώ εξυπνακίστικα σχόλια του τύπου "Πώς ξερουμε ποιο είναι το πρώτο πέταλο της μαργαρίτας για να ξεκινήσουμε από αυτό;"
3. Όποιος διεστραμμένος σκεφτεί ότι αυτό το post είναι μια παραβολή για το τέλος του δικοματισμού και την προώθηση του μοντέλου των πέντε κομμάτων στην ελληνική βουλή, να έρθει τη Δευτέρα με τον κηδεμόνα του.
19 σχόλια:
Μ' αρεσε.
το τρίτο σχόλιο στο υστερόγραφο, είναι όντως για διεστραμμένο εγκέφαλο!brrrrr
Τοκ τοκ, πάλι εδώ νε τις ερωτήσεις μου. Πως καταλαβαίνουμε ότι τελείωσαν τα πέταλα και ήρθε το τέλος του παιχνιδιού; και αν η μαργαρίτα έχει λιγότερα από πέντε πέταλα τί κάνουν οι Γάλλοι;
Dynamic love in a quantum world!!!
Τι τραγικη ειρωνεια.
Η Βοοle αλγεβρα.
Το Ντιτζιταλ!
αυτοί οι άπλυτοι, μόνο να τρων γκρεμπρουλέδες ξέρουν και να σκαρφίζονται vicious mindfucking πράγματα.
Οταν είμαστε πιτσιρίδες/ισσες λέγαμε ακόμα ένα:
Μαργαρίτα σε ρωτώ,
για τ' αγόρι/για την κόρη π' αγαπώ
α. Μ' αγαπάει
β. με λατρεύει
γ. με μισεί
δ. με κοροϊδεύει.
Ζήτω ΚΑΙ το τετραδικό!
Ζήτω η κρητική κουλτούρα!
(η κουζίνα οσί)
γκούντα κρήτης.
Το γμσα και το ξαναβάζω:
Υπάρχει και ο ελληνικός τρόπος
«Μ' αγαπά
Δεν μ' αγαπά
Μ' αγαπά
Δεν μ' αγαπά
Μ' αγαπά
Δεν μ' αγαπά
Μ' αγαπά
Δεν μ' αγαπά
Μ' αγαπά
Δεν μ' αγαπά
Μ' αγαπά
Δεν μ' αγαπά
Μ΄αγαπά
Και περ'σεύει κι ένα!»
Εγω πάντα έπαιζα το παιχνίδι που περιγράφει ο σκύλος της βαλια κάλντα ! Γι' αυτό και είμαι χαρούμενος άνθρωπός!
endiaferousa proseggisi, alla na kano mia protasi? giati na min pas na rotiseis ton amesa endiaferomeno elpizontas oti tha einai eilikrinis anti na madas kathe kaimeno laxaniko pou fytronei ston kabo?
γιατί πολύ απλά ρωτώντας άμεσα χάνεται το σασπένς του παιχνιδιού...χεχε...
αιμόφιλε ξέρω ότι θα σε στεναχωρήσω αλλά πλέον μέχρι και ο νίμιτς χειρίζεται το πενταδικό σύστημα.
βλ:
1)ανεξάρτητη δημοκρατία της μακεδονίας
2)νέα δημοκρατία της μακεδονίας
3)δημοκρατίας της νέας μακεδονίας
4)δημοκρατία της άνω μακεδονίας
5)άνω μακεδονία
και πάει λέγοντας!
με έκανες και γέλασα πάντως βραδιάτικα!
να σαι καλά!
...υπάρχει πάντα και το μονα-δικό σύστημα:
μ'αγαπάς;
Διακρίνω μια αγάπη προς τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, τον οποίο παλαιότερα μου είχες δώσει την εντύπωση οτι δεν τον έχεις σε τόση υπόληψη.
Στις Αφρικανικές και Ασιατικές ερήμους, στις στέπες και στους πόλους, η αναζήτηση τέτοιων απαντήσεων από τα πέταλα των φυτών είναι αδύνατη. Αλλά όχι λόγω της φύσης, αλλά γιατί το ερώτημα δεν υφίσταται τις περισσότερες φορές.(Για πόσες γυναίκες να το αναρωτηθεί και γιατί ο βεδουίνος?).
Και όσο για το Γαλλικό μοντέλο εγώ το βρίσκω τραγικό. Καταστρέφει το όνειρο. ο έρωτας, η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που ακροβατεί στα άκρα των εκδηλώσεών μας. Λίγο, πολύ, ισως οχι αρκετά....ουφφφφ! Ρε φίλε αγαπάς ή δεν αγαπάς? Αν αρχίσουμε να μοιράζουμε καντάρια...άστα να πάνε. Ειναι και η επιβεβαίωση του φόβου του κακού("τέσσερα καλά κι ένα κακό")που διακατέχει εμάς τους δυτικούς και δυσκολευόμαστε να τον διασκεδάσουμε λίγο.
Μα φαντάζεσαι την ιστορία του Μημίκου και της Μαίρης να αλλάζει τροπή από μία μεσοβέζικη απάντηση κάποιας μαργαρίτας στην ακρόπολη?
novisant δαγκωτό!!!
η αλήθεια είναι ότι ο μανιχαϊσμός αιμόφιλε είναι κάπως περιοριστικός, από την άλλη όμως δίνει και ορισμένες στιγμές άφθονου γέλιου...παράδειγμα: φίλος γουστάρει κοπελίτσα που δουλεύει σε γνωστό φαστφουντάδικο και κωλώνει να την πει κάτι, αφενός λόγω έλλειψης αυτοπεποίθησης,αφετέρου για να μη γίνει κουραστικός την ώρα που αυτή δουλεύει: βρίσκει τη λύση - μόλις φτάνει η σειρά του αντί να παραγγείλλει, της δίνει ένα σημείωμα: "αν θες να βγούμε δώσε μου ένα τσίκενμπεργκερ, αν δε θέλεις δώσε μου ένα με μπέικον".Μπορεί τελικά να έφαγε μπέικον,αλλά ...δεν άξιζε;
Μια ζωή ήξερα ότι δεν με αγαπά. Τουλάχιστον μου έμενε η μαργαρίτα.
A Last Confession
What lively lad most pleasured me
of all that with me lay?
I answer that I gave my soul and loved in misery,
but had great pleasure with a lad that I loved bodily.
Flinging from his arms I laughed
to thing his passion such he fancied that I gave my soul
did but our bodies touch,
and laughed upon his breast to think, beast gave beast as much.
I gave what other women gave
that stepped out of their clothes,
but when this soul, its body off,
naked to naked goes,he it has found shall find therein, what none other knows,
and give his own and take his own and rule in his own right;
and though loved in misery
close and cling so tight,
there's not a bird of day that dare extinguish that delight.
Οσες μαργαριτες κι αν μαδησεις, παντα θα σε τρωει η αμφιβολια μαλλον..
Δηλ οι φαλακρές μαργαρίτες λένε πάντα την αλήθεια?
κανένα παράλογο,
τα πάνε υπέροχα και στην κβαντική μηχανική οι γάλλοι(βλ. C.Tannoudji), που ως γνωστόν έχει την δική της ...λογική...
Ναι ή όχι ; 1/3 ναι, 1/3 όχι, και 1/3 νόχι xD.
Γαμωτο μου την σπανε η γάλλοι.. μαλακες..
λοιπόν
1ον) η αλγεβρα boole δεν πρεπει να γαμιέται γιατί χάρη σε αυτήν έχεις αυτο τo blog :P Αυτο που πρεπει αν γαμηθει ειναι η δυαδική λογική.
2ον) ψάξε για fuzzy logic (ασαφή λογική). Ιαπωνικα κόλπα. Ανατολίτικη φιλοσοφία.. αλλη φαση.. Με την ασαφή λογική κάνουν μετρό και τρένα ε..
Λογική ασαφή FTWi..
"Η έννοια του ασαφούς συνόλου εισήχθη από τον Zadeh το 1965 και αποτέλεσε πραγματική επανάσταση στη μαθηματική επιστήμη και ειδικότερα στο χώρο της συνολοθεωρίας, διότι ελευθέρωσε το πνεύμα από την Καντοριανή αντίληψη.
Γρήγορα εκδηλώθηκε έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον από τους μαθηματικούς επιστήμονες και έτσι νέες έννοιες με πολλές εφαρμογές άρχισαν να εισάγονται στα Μαθηματικά, όπως: Ασαφή Σύνολα (Fuzzy Sets), Ασαφής Λογική (Fuzzy Logic), Πλειότιμες Λογικές (Many-valued Logics) κλπ.
Η ασάφεια και η αοριστία αποκτούν μαθηματική δομή! Το φράγμα του {0, 1} και της δίτιμης Λογικής έσπασε! "
τι να λεμε ρε συ τώρα.. το είπε και ο ιάπωνας που σπρώχνει τους επιβάτες του μετρό να χωρέσουνε: "It's too full!" εκει ειναι το νόημα της ασαφούς λογικής
http://www.youtube.com/watch?v=b0A9-oUoMug
Δημοσίευση σχολίου