ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΣΟ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ
ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Οι ειδικοί ερευνητές του aimof.blogspot.com, ιδιαίτερα ευαίσθητοι στις παγκόσμιες ιατρικές προβοκάτσιες, έρχονται για δεύτερη φορά να βγάλουν την ανθρωπότητα από το σκοτάδι αποκαλύπτοντας την πραγματική αιτία του ξεσπάσματος της νόσου των χοίρων (μόνο για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι η πρώτη φορά ήταν με το ξεσκέπασμα το 1932 της παγκόσμιας συνωμοσίας που απέδιδε την εξάπλωση της γρίπης στον μικροβιόκοκο Αιμόφιλο Της Ινφλουέντζας)


ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ

ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΙ


(Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, 27 Απριλίου 2009)

Τέλος στα σενάρια που θέλουν τους μεξικανούς μετανάστες να ευθύνονται για τη μετάδοση της νόσου των χοίρων στην Ευρώπη, βάζει η συνταρακτική έρευνα του aimof.blogspot.com. Σύμφωνα με τη σχετική δημοσίευση που κάνει ήδη το γύρω των τηλεοπτικών δικτύων όλου του πλανήτη, το θανατηφόρο καινούριο στέλεχος Α/Η1Ν1 αναπτύχθηκε στη Γαλλία, σε μεγάλη κτηνοτροφική μονάδα κοντά στη Μασσαλία, ως αποτέλεσμα της διατροφής των χοίρων με κρεατάλευρα, περίπτωση δηλαδή ανάλογη με την προ ετών ανάπτυξη και εξάπλωση της νόσου Creutzfeldt-Jacob.

Στη συνέχεια το στέλεχος μεταδόθηκε με τον πλέον συνηθισμένο σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τρόπο, δηλαδή με μετάδοση από γουρούνι σε γουρούνι, κατά τη διάρκεια αδικαιολόγητων βίαιων επεισοδίων που προκάλεσαν στις αρχές Απριλίου ομάδες γάλλων κτηνοτρόφων, στο πλαίσιο παράνομης και καταχρηστικής διαμαρτυρίας τους για τoυς νέους δυσβάσταχτους δασμούς στο χοιρινό κρέας, έξω από την κεντρική κρεαταγορά της Μασσαλίας.


Τα δύο μολυσμένα ζώα απομακρύνθηκαν και απομονώθηκαν σε ασφαλές περιβάλλον και η ταυτοποίησή τους απέδειξε πράγματι τόσο τις γενετικές ομοιότητες όσο και την ταχύτατη μετάδοση του ιού. Πρόκειται για τον 6χρονο χοίρο Cochonette της ράτσας Scweinterberg και τον 27χρονο αστυνομικό George Beaumec, των Ειδικών Κατασταλτικών Μονάδων.


Ωστόσο μετά από παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας, ο προσβληθείς αστυνομικός αφέθηκε ελεύθερος μετά την ολοκλήρωση των εργαστηριακών εξετάσεων και του εδόθη 6μηνη αναρρωτική άδεια.

Όπως όμως καταγγέλλουν οι Γαλλικοί Ιατρικοί Σύλλογοι, ο George Beaumec επέστρεψε άμεσα στην ενεργό δράση λόγω αυξημένων υπηρεσιακών αναγκών, με αποτέλεσμα τη μετάδοση του ιού λίγες μέρες μετά, με τον δεύτερο συνηθέστερο τρόπο, δηλαδή από γουρούνι σε άνθρωπο. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της Washington Post, κατά την εκκαθαριστική επιχείρηση που διεξήγαγε η γαλλική αστυνομία εναντίον πακιστανών, αλγερινών και μεξικανών μεταναστών την 21η Απριλίου στο λιμάνι του Calais, ο φορέας αστυνομικός μετέδωσε τον ιό σε μεξικανό μετανάστη, ο οποίος απελάθηκε στη χώρα του με τελικό αποτέλεσμα την εξάπλωση της ασθένειας και εκεί.



Βάσιμες δημοσιογραφικές πηγές θέλουν τη μεξικανική κυβέρνηση να εγείρει αγωγή αποζημίωσης κατά του γαλλικού κράτους, ενώ η WWF καταγγέλλει τους γάλλους κτηνοτρόφους για τη βάναυση χρήση των χοίρων κατά τις διαδηλώσεις και ζητά τη μετατροπή σε κακούργημα κάθε τέτοιου είδους διαμαρτυρίας.

Πληροφορίες που μιλούν για ξεχωριστή ποινική δίωξη όσων χοίρων έχουν στις διαδηλώσεις κρυμμένα ή αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά τους, ελέγχονται ως αναληθείς.

.

Το παγκάκι

-------


Προχτές πέθανε ο Αμπέλ Παζ.

Διάβασα την είδηση στο indymedia. Κι όπως κατέβαινα παρακάτω στο άρθρο, έπεσα πάνω σ' αυτή τη φωτογραφία. Μια κακοτραβηγμένη φωτογραφία από το τριήμερο του Ράδιο Ουτοπία, στη Θεσσαλονίκη, τον Ιούνιο του 1996.



Κάθομαι και την κοιτάζω για πολύ ώρα. Γαμώτη μου... Όχι πάλι... Τόσα χρόνια προσπαθώ να την ξεχάσω αυτή την ιστορία...

Δεξιά στο παγκάκι κάθεται ο Μπαρμπα Γιάννης ο Ταμτάκος, κρατάει στο χέρι του το βιβλίο του Αμπέλ Παζ "Ταξίδι στο παρελθόν" μεταφρασμένο στα ελληνικά, φρεσκοτυπωμένο ακόμα.

Στη μέση ο Αμπέλ Παζ, ή καλύτερα ο Ντιέγκο, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, κάνει συνέχεια καλαμπούρια και ρίχνει στον Μπαρμπα Γιάννη επιθετικές σπόντες. Η συντρόφισσα στ' αριστερά, προσπαθεί απεγνωσμένα να μεταφράσει, κάθε τόσο κοντοστέκεται, ο Μπαρμπα Γιάννης λέει επιτακτικά "πες μου τι είπε, πες μου τι είπε". Προφανώς φοβάται ότι οι καλοί τρόποι της μεταφράστριας θα στρογγυλέψουν την οξύτητα του Ντιέγκο.

"Να του πεις ότι εγώ ήμουν για πολλά χρόνια κομμουνιστής και έκανα πάντα κριτική και επέλεξα συνειδητά τον αναρχισμό", λέει ο Μπαρμπαγιάννης.
"Να του πεις ότι εγώ ήμουν από μωρό αναρχικός", απαντάει ο Ντιέγκο.
Τα χρόνια και των δυο μαζί είναι πάνω από εκατόν πενήντα αλλά η κόντρα τους ούτε για τετάρτη δημοτικού...


Πέντε έξι συντρόφισσες και σύντροφοι κάθονται γύρω απ' το παγκάκι. Δεν μιλάνε. Μόνο ακούνε. Και οι παπούδες είναι μαγικοί.


Λένε ατέλειωτες ιστορίες, ατέλειωτες. Μιλάνε για τον ισπανικό εμφύλιο, για τη Θεσσαλονίκη του '36, για φυλακές, εξορίες. Λένε για γκάφες που κάνανε, για πλάκες με συντρόφους, για όμορφες συλλογικές στιγμές... Κι ύστερα μιλάνε για λάθη, για χαμένες μάχες, για χαμένους συντρόφους...

Κι όσο μιλάνε, παρατηρώ κάτι παράξενο. Για μια στιγμή μου φαίνεται ότι το παγκάκι κουνιέται, γρήγορα όμως καταλαβαίνω ότι δεν κουνιέται αλλά φουσκώνει. Είμαι σίγουρα ο μόνος που το έχει παρατηρήσει, όλοι οι άλλοι είναι πολύ απορροφημένοι. Όμως εγώ δεν ακούω πια τις ιστορίες, κοιτάζω μόνο το παγκάκι. Και το παγκάκι όλο και μεγαλώνει όλο και πυκνώνει, ένα κομματάκι από αυτό το παγκάκι πρέπει τώρα να ζυγίζει οχτακόσιους τόνους. Προσπαθώ να το δείξω στον διπλανό μου, προσπαθώ να φωνάξω "ρε παιδιά, το παγκάκι!", το στόμα μου είναι ορθάνοιχτο αλλά δεν βγαίνει κανένας ήχος. Και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι το παγκάκι με κοιτάζει, με κοιτάζει με ύφος βλοσυρό, με δύο αυστηρά ξύλινα μάτια, σαν να μου λέει "μην προσκυνάς την ιστορία ρε πιτσιρίκο..."

Νιώθω πως μια κρίση πανικού βρίσκεται σε εξέλιξη. Είμαι έτοιμος να το βάλω στα πόδια, όταν ξαφνικά ακούω τη βραχνή φωνή του Ντιέγκο να λέει:

"Να τι πρέπει να κάνουμε με τον Ντουρούτι. Να οργανώσουμε μια παγκόσμια συνάντηση αφιερωμένη στη μνήμη του και να του φτιάξουμε ένα τεράστιο ξύλινο άγαλμα. Ύστερα να καθίσουμε κάτω και για και για μια βδομάδα να διηγούμαστε όλες τις ιστορίες που ξέρουμε γι αυτόν. Και στο τέλος της συνάντησης να βάλουμε φωτιά στο άγαλμα και να στήσουμε γύρω του μια μεγάλη γιορτή."

Μάλιστα. Αυτά λοιπόν λέει ο Ντιέγκο. No more heroes any more.

Ξανακοιτάζω το παγκάκι. Η όψη του τώρα είναι γλυκιά. Μου χαμογελάει με νόημα, σαν να μου λέει "είδες λοιπόν πιτσιρίκο, δεν είναι και τόσο δύσκολο..."

Ηρέμησα κάπως.
Από τότε βέβαια, δεν ξανάκατσα σε παγκάκι.
Ούτε και ξαναπήγα στο πάρκο των σκύλων.

--------------------------------------------------------------


Όμως από προχτές, από κείνη τη στιγμή που είδα τη φωτογραφία στο αναθεματισμένο το indymedia, δεν μπορώ να τη βγάλω από το μυαλό μου.


Σήμερα λοιπόν το πρωί το αποφάσισα. Μάζεψα όσο θάρρος βρήκα πρόχειρο και κατέβηκα στην παραλία. Καθώς πλησίαζα στο πάρκο των σκύλων αναρωτιόμουνα αν το παγκάκι θα ήταν ακόμα εκεί.
Δεν μπορεί, σκέφτομαι, αν το έχουν αφήσει στη θέση του, θα το βρω.
Δεν μπορεί. Θα το βρω.

Τίποτε όμως στο πάρκο δεν είναι πια ίδιο.


Το πάρκο τώρα έχει περιποιημένο γκαζόν και πλακόστρωτα δρομάκια. Πίστευα ότι θα μπορούσα να προσανατολιστώ με τη βοήθεια των δέντρων. Σε κάτι τέτοιες στιγμές, είναι που αντιλαμβάνεσαι την αξία των αντικειμένων που έχουν ρίζες. Έλα όμως που τα δέντρα δεν είναι πια εδώ. Τα περισσότερα έχουν ξεπατωθεί.

Για δες όμως, να ένα δέντρο από το παρελθόν... Το θυμάμαι καλά, θυμάμαι αυτή τη διχάλα...


Να και το διπλανό του... Πολύ ωραία, πολύ ωραία... Για να δούμε... Πίσω από αυτά τα δύο ήταν η εξέδρα, εδώ πρέπει να ήταν τα ταμπλώ με τις αφίσσες...

Μάλιστα...

Ε, λοιπόν, αν οι υπολογισμοί μου είναι σωστοί, το παγκάκι πρέπει να είναι αυτό εδώ.


Κάνω δειλά μερικά βήματα προς το μέρος του.
Α! Δεν είναι πια ξύλινο.

Είναι πέτρινο, τσιμεντένιο.
Και πολύ κρύο.

Τουλάχιστον βρίσκεται στο σωστό σημείο, κάτι είναι κι αυτό.

Κάθομαι κάτω και προσπαθώ να φέρω στη μνήμη μου τη σκηνή.
Ο Ντιέγκο, ο Μπαρμπα Γιάννης, ο κόσμος τριγύρω. Οι ιστορίες.
Όμως το παγκάκι δεν ανταποκρίνεται.




Η ώρα περνάει.
Κάνει κρύο.
Δύσκολα τα πράγματα.



Έφυγα με άδεια χέρια.
Έπρεπε να το περιμένω.
Είναι ακριβώς όπως με τα playmobil.
Τα βρίσκεις είκοσι χρόνια μετά, σε μια σακούλα στο πατάρι, και τρελαίνεσαι από τη χαρά σου. Σκέφτεσαι " ε ρε κάτι ιστορίες που έφτιαχνα μικρός". Τα στήνεις λοιπόν στο πάτωμα. Και περιμένεις. Περιμένεις να έρθουν οι ιστορίες.


Μα δεν έρχονται.

Δεν συμβαίνει απολύτως τίποτε.

Τα playmobil στο πάτωμα.

Τα δέντρα άφαντα.

Το παγκάκι πέτρινο.

Κι εσύ κούφιος.

.-

Harold Pinter on Democracy

Δημοκρατία



Καμιά διέξοδος.

Βγήκαν οι μεγάλες ψωλές.

Θα γαμήσουν ό,τι βρουν μπροστά τους.

Φυλάξτε τα νώτα σας.



Χάρολντ Πίντερ, Φεβρουάριος 2003


-

Democracy


There's no escape.

The big pricks are out.

They'll fuck everything in sight.

Watch your back.