Αχ, αυτό το Παρίσι... Μια ακόμη ιδέα λοιπόν, προερχόμενη από τον αξιαγάπητο Κων/νο (Δ3Ν πΕ8α1ΝεΙ Σto Teλοs) φτιαγμένη με το μεράκι και τη γνωστή ποιότητα του aimof.blogspot.com. Μια ιδέα που έρχεται να εξυπηρετήσει τις ανάγκες επικοινωνίας των λαών σε μέρες δύσκολες, σαν αυτές που ζούμε...
http://www.youtube.com/watch?v=RtnmHwkRTX0
Υ.Γ.
Αυτά για τους στρατευμένους.
Για τους στρατεύσιμους, νέα από το μέτωπο στο http://koukouloforos.wordpress.com
14 Δεκ 2008
8 Δεκ 2008
Ποίηση της Σιδώνος 1948
Τούτη εποχή / του εμφύλιου σπαραγμού
δεν είναι εποχή για ποίηση /και άλλα παρόμοια:
σαν πάει κάτι να γραφή /είναι ως να γραφόταν
από την άλλη μεριά / αγγελτηρίων θανάτου
γι' αυτό και τα ποιήματά μου
είν' τόσο πικραμένα
(και πότε — άλλοτε — δεν ήταν)
κι είναι — προ πάντων —
και τόσο λίγα.
Ν. Εγγονόπουλος "ΕΛΕΥΣΙΣ", 1948
δεν είναι εποχή για ποίηση /και άλλα παρόμοια:
σαν πάει κάτι να γραφή /είναι ως να γραφόταν
από την άλλη μεριά / αγγελτηρίων θανάτου
γι' αυτό και τα ποιήματά μου
είν' τόσο πικραμένα
(και πότε — άλλοτε — δεν ήταν)
κι είναι — προ πάντων —
και τόσο λίγα.
Ν. Εγγονόπουλος "ΕΛΕΥΣΙΣ", 1948
"Α, δεν μ' αρέσει το πολύστιχον αυτό,
εκφράσεις τοιούτου είδους
μοιάζουν κάπως σαν λιποψυχίες
ίσα ίσα τώρα περιμένω κι απαιτώ
να σηκωθούν οι ποιητές
να γράψουν ποιήματα φλεγόμενα
να μπουν οι στίχοι τους στα οδοφράγματα
να βάλουν στο έργο τους όλη τη δύναμή τους"
έτσι είπε και το δάχτυλο κουνούσε
και χίλιες σκέψεις μου περνούσαν απ' το νου
"καλά τα λέει" σκεφτόμουνα
κι ύστερα "μπα, ανοησίες"
κι αμέσως πάλι "έχει δίκιο το παιδί"
μα όλα αυτά είχανε λίγη σημασία
γιατί εν τέλει όποιο κι αν είναι το σωστό
πώς να γράψει κανείς αυτές τις ώρες
χωρίς να φρακάρει
το πληκτρολόγιο
απ' το χώμα
πώς να γράψει κανείς
έστω και δυο γραμμές
με την πέτρα στο χέρι
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)