22 Μαρ 2008

Ξερόλας VS Σταλεγάκια

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, ιδού λοιπόν ενώπιόν Σας ακόμη ένα τιτάνιο δίλημμα, να 'χετε να ασχολείστε τις επόμενες ημέρες. Υγιαίνετε!


So far, so close.
Ο Ξερόλας και ο Σταλεγάκιας.
Γνωστοί φορείς της απόλυτης αλήθειας.
Με τις δικές του ιδιαιτερότητες ο καθένας.

Χιλιάδες φορές μας έχουν ταλαιπωρήσει/
εκνευρίσει/
εξαγριώσει/

Χιλιάδες.



Ο ΞΕΡΟΛΑΣ

(επιστ. Παντογνώστης ο κοινός, λατ. xerolas communis)

Ο Ξερόλας τα ξέρει όλα.
Χαμογελάει με το που ξεκινάς να μιλάς.
Mέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σε διακόπτει. Για πάντα.
Τα επόμενα δέκα λεπτά σου παραθέτει εφτακόσιες περιττές πληροφορίες για το ζήτημα που τόλμησες να εκστομίσεις μπροστά του.

Έχει ασχοληθεί από δεκαετίας με τους τετράχρονους αερόψυκτους βενζινοκινητήρες.
Ξέρει καλύτερα από τον καθένα τους πόνους της γέννας.
Έχει πάει πάνω από τρεις φορές στα μέρη που πήγες φέτος το καλοκαίρι, μόνο που αυτός είχε μαζί του κάποιον ντόπιο που του έδειξε τα "κρυφά" κατατόπια.
Στο γυμνάσιο δεν άκουγε μπρέηκ ντανς , όπως οι φλώροι. Άκουγε ελέκτρικ μπουγκαλού, που ήταν "άλλη φάση".

Ο Ξερόλας είναι κάτι σαν τον τριαδικό θεό.

Υπήρχε από πάντα /
βρισκόταν παντού /

και ως εκ τούτου ξέρει την απάντηση στην ερώτηση που δεν πρόλαβες ακόμη να του θέσεις.




Ο ΣΤΑΛΕΓΑΚΙΑΣ


(επιστ. Προλέξας ο μνημονικός, λατ. cariolis cariolis)


Ο Σταλεγάκιας είναι πολύ διαφορετικός.
Σ' ακούει προσεχτικά, δεν σε διακόπτει ποτέ. Κουνάει μόνο το κεφάλι πάνω - κάτω.
Όσο προχωράς στην αφήγηση, σφίγγει τα χείλια, ψιλοδαγκώνεται, ανασηκώνει το φρύδι.
Λίγο πριν το τέλος σε κοιτάζει κατάματα και αναφωνεί:
"Εμ, στά 'λεγα εγώ...".

Ο Σταλεγάκιας είναι κάτι σαν τη νέμεση στην αρχαία τραγωδία. Σου την έχει στημένη στη γωνία και σου παίζει τη μπινιά λίγο πριν το φινάλε...






---------------------

Ίσως φαίνεται δύσκολο να πει κανείς ποιος είναι χειρότερος.

Ωστόσο...

ΜΠΟΡΕΙ ΜΕΝ ο Ξερόλας να είναι υπερφίαλος και μεγκαπρήχτης
ΑΛΛΑ συχνά είναι χαριτωμένος.

Ο Σταλεγάκιας είναι πάντα σκοτεινός και ύπουλος.

ΜΠΟΡΕΙ ΜΕΝ ο Ξερόλας να είναι επιδειξιομανής και ψωνάρα
ΑΛΛΑ συχνά θέλει πραγματικά να βοηθήσει.

Ο Σταλεγάκιας είναι απλώς κωλόπαιδο.

ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ

Να επιβεβαιώνεσαι με τον καημό του άλλου... Άθλιο... Το αρνούμαι.


Κι αν ακόμη /
"του τό 'χα πει" /
ίσα με πεντακόσιες χιλιάδες φορές /
θα κάνω μόκο /
θα κρατηθώ /
και δεν θα την ξεστομίσω /
την άτιμη ατάκα /

Γιατί αυτή η ατάκα /
δεν βοήθησε ποτέ κανέναν/



Ποτέ και πουθενά.



---

Υ.Γ.

1. Οι περισσότεροι φίλοι και φίλες που συζήτησα μέχρι στιγμής το ζήτημα, λένε ότι μισώ τον Σταλεγάκια διότι κατά περιόδους έχω υπάρξει ο ίδιος απίστευτα εκνευριστικός Ξερόλας... Ενδεχομένως. Πάντως για Σταλεγάκια δεν με κατηγόρησε κανένας, κάτι είναι κι αυτό, ε;

2. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική. Σε περίπτωση που σταματήσει μεταξύ δύο ορόφων, αερίζεται καλώς και ουδείς κίνδυνος υπάρχει.

3. Φοβερή καλτιά το ελέκτρικ μπουγκαλού;


.

20 Μαρ 2008

μωρό μου

.
.
.
χρόνια σου πολλά




πότε κι όλας

έγινες τεσσάρων;
.
.

.
.

12 Μαρ 2008

Η αναπαράσταση για αρχάριους

.


αναρωτιέμαι / τι στ' αλήθεια να συνέβη /

κείνη τη μέρα / στην ψυχή του σχεδιαστή /

που πρώτος σκέφτηκε / σ' έναν καθρέφτη απάνω /

να βάλει αυτή / την επιτύμβια επιγραφή :







βέβαια, ίσως να τό' κανε / απλώς για τη μαμά του /

που χρόνια τώρα / του ροκάνιζε τ' αυτιά:

αφού παιδί μου / θα δουλέψεις στην TOYOTA /

τι το πληρώνω / το PhD στον Baudrillard;




.

4 Μαρ 2008

Γαμώ την άλγεβρα Boole (ή "Ζήτω η γαλλική κουλτούρα")

Στον αφρό σας έχω βρε αφιλότιμοι! Από την ημέρα που άνοιξε το μπλογκ, όλο ανακαλύπτω καινούρια συνταρακτικά πράγματα και αντί να τα κρατήσω για την party μου, τα μοιράζομαι μαζί σας... Και το "ευχαριστώ"...; Πικρόχολα σχόλια και μπηχτές... Ας είναι, ας είναι... Άφες αυτοίς... Ου γαρίδασι τι ποιούσι...


Σαββατοκύριακο/ έκλεισες το γραφείο/ μονοήμερη απόδραση/ λέμε τώρα... Γρήγορα στο αυτοκίνητο και σε δυόμισι ωρίτσες βρίσκεσαι σε κάποιον εφήμερο κοντινό παράδεισο. Ξαπλώνεις στον αγρό/ τα πουλάκια τιτιβίζουν/ ξαφνικά μια τρομερή σκέψη περνάει από το μυαλό σου. Με μια αποφασιστική κίνηση, απλώνεις το χέρι και ξεπατώνεις την πιο κοντινή μαργαρίτα.

- Γιατί κύριος; Τι σε έφταιξε το καϋμένο το λουλουδάκι; Ε;

-Σόρυ παιδιά, δεν είναι ότι δεν με νοιάζει το περιβάλλον, τουναντίον, κάθε Δευτέρα ανακυκλώνω όλα τα ένθετα... Όμως "κάπου βαθειά μέσ' στην καρδιά, έχω μεγάλο τον νταλκά" και το πτώμα αυτής της άτυχης μαργαρίτας είναι δυστυχώς το απαραίτητο συστατικό για την οιωνοσκοπία μου.

Καλά το καταλάβατε.
Πρόκειται να εκτελέσω το το περίφημο πείραμα "Μ'αγαπά - δεν μ'αγαπά"...


Δοκιμάστε το και σεις:

Πρόκειται για μία πολύ απλή διαδικασία. Το σκίτσο δεξιά ( κατά κει --> για όσους έχουν προβλήματα προσανατολισμού) δείχνει πώς γίνεται: Ξεριζώνουμε μια μαργαρίτα, τραβάμε το πρώτο πέταλο και λέμε "Μ'αγαπά!". Τραβάμε το δεύτερο και λέμε "Δεν μ'αγαπά!". Τραβάμε το τρίτο και ξαναλέμε "Μ'αγαπά!". Τραβάμε το τέταρτο και ξαναλέμε "Δεν μ' αγαπά!". Τραβάμε το πέμπτο και ξανα-ματα-λέμε (σωστά μαντέψατε) "Μ'αγαπά!". Και ούτω καθεξής...

Κάποτε με το καλό τελειώνουν τα πέταλα και εν ολίγοις τελειώνει το παιχνίδι. Ό,τι πούμε τελευταίο, αυτό ισχύει. Σας προειδοποιώ, πριν το παίξετε, ετοιμαστείτε για την πραγματική αλήθεια διότι το παιχνίδι ισχύει 100%, είναι άλλωστε γνωστό ότι το παραδέχεται ΚΑΙ η επιστήμη ΚΑΙ η εκκλησία...

----------

Έτσι λοιπόν έχουν τα πράματα. Δύο καταστάσεις. ON/OFF. Έτσι κάπως τα σκέφτηκε και ο George Boole και έκανε εκείνη την περίφημη άλγεβρα πάνω στην οποία στηρίχτηκαν και οι κομπιούτορες, εκείνη με τις λογικές πύλες και τους πίνακες αλήθειας ... Περνάει ρεύμα / Δεν περνάει ρεύμα... Άμα περνάει βάλε "1", αν δεν περνάει βάλε "0".

Και έτσι κάπως σκέφτονταν πάντοτε και όλοι οι μπάσταρδοι του πλανήτη... Kαι τσουβαλιάζανε τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες:
Πιστεύει στο θεό / Δεν πιστεύει. Υπακούει στον αφέντη / Δεν υπακούει. Έχει χαρτιά / Δεν έχει.

------------

Απελπίζομαι καθολικά. Δεν μπορεί όλοι να κάνουν το ίδιο. Ψάχνω να βρω τα μοντέλα και σε άλλους πολιτισμούς. Σκατά. Τα ίδια παντού.




Το αγγλικό μοντέλο: She loves me / She loves me not

To ισπανικό: Me quiere / No me quiere

Το σουηδικό: Älskar / Älskar inte




Και πάνω που είμαι έτοιμος να τα παρατήσω, λέω να τσεκάρω και το γαλλικό...
Ωχ... Αμάν... Έχει γούστο...
Ναι, ναι, ναι, ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!!!

EUREKAAAAAA!!!!

Μάλιστα κυρίες και κύριοι, μάλιστα, η γαλλική κουλτούρα αρνήθηκε να καθυποταχτεί στον Bill Gates και τα τσιράκια του. Αρνήθηκε να χωρέσει έναν ολόκληρο κόσμο σε δύο βρωμονούμερα. Σκατά στο δυαδικό σύστημα λοιπόν, σκατά στο μανιχαϊσμό, σκατά γενικώς...

Ζήτω το πενταδικό!


Και ιδού το θαυμάσιο γαλλικό μοντέλο των πέντε απαντήσεων:



A. elle m'aime un peu : (μ'αγαπάει λιγουλάκι)

B. beaucoup : (πολύ)

C. passionnément : (με πάθος)

D. à la folie : (με τρέλα)

E. pas du tout : (καθόλου)




Ναι ρε, τέσσερα καλά κι ένα κακό / Ναι, ρε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία / Ευτυχώς / Ευτυχώς, υπάρχουν και οι γάλλοι / Το παραδέχονται και οι Beatles / Πριν φύγετε, ακούστε την απόδειξη:

www.disobey.net/aimofilia/The Beatles - Hommage à la Marseillaise



Υστερόγραφα

1. Πολύ σωστά παρατήρησε ο Στέργιος ότι, ναι μεν το γαλλικό μοντέλο είναι θαυμάσιο με τις πολλές ελπίδες του αλλά, αν σου κάτσει το "pas du tout", ο πόνος πρέπει να είναι αβάσταχτος...

2. Δεν θα ανεχτώ εξυπνακίστικα σχόλια του τύπου "Πώς ξερουμε ποιο είναι το πρώτο πέταλο της μαργαρίτας για να ξεκινήσουμε από αυτό;"


3. Όποιος διεστραμμένος σκεφτεί ότι αυτό το post είναι μια παραβολή για το τέλος του δικοματισμού και την προώθηση του μοντέλου των πέντε κομμάτων στην ελληνική βουλή, να έρθει τη Δευτέρα με τον κηδεμόνα του
.