Και ξαναμανά από το Παρίσι με αγάπη (και πολύ διαίσθηση)

Και όπως ανοίγω την ηλεκτρονική αλληλογραφία μου (ο κυριλέ τρόπος να πεις "διάβαζα τα mail μου") πέφτω πάνω στο ακόλουθο που μου έστειλε ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος.

Αυτό είναι το καταπληκτικό με τις παλιές, καλές φιλίες: Δεν χρειάζεται να κάθεσαι και να γράφεις, ούτε ποιήματα ούτε τίποτα. Σου γράφουνε οι φίλοι σου τα δέοντα και σου τα στέλνουνε πακέτο.

Θενξ μπρόδερ!

-----------------------


In Pectore


Βρόντηξε - μπαμ!
Γαμώ τον αέρα του - η πόρτα
κι άφησα μέσα την καρδιά μου.

Κλείστηκα που λες απ' έξω μου
και τώρα ψάχνω απελπισμένος
στ' αυτοκόλλητα των ασανσέρ

"Κανα τηλέφωνο ρε παιδιά!"
νά'ρθει τακ-τουκ
καρδιοχειρούργος διημερεύων

μπας και μ'ανοίξει
με μια ακτινογραφία θώρακος
ή και με τρυπάνι στην ανάγκη

Και στο εξής - το λέω σ'όλους -
ποτέ μα ποτέ η καρδιά στο δίσκο
μαζί με τα ψιλά και τα εισιτήρια

Πάντα στη δεξιά την τσέπη
του πουκαμίσου θα την έχω
γιατί στην άλλη βάζω τα τσιγάρα μου


.

Πριν από 15 χρόνια ακριβώς

Δεν ξέρω τι την έπιασε σήμερα τη Ντίνα. Από την ώρα που ξυπνήσαμε (αυτή φυσιολογικά κι εγώ με δέκατα) πιάσαμε την κουβέντα για το παρελθόν. Ψάξε, σκάλιζε, λοιπόν, να τι ανέσυρα από τα χρόνια εκείνα τα παλιά (ή αλλιώς "όποιος ψάχνει, βρίσκει") :


/ 10 Ιανουαρίου 1993 / Θεσσαλονίκη / αγκαλιά με την ερωτική απελπισία / όλοι βοηθάνε / στο Ράδιο Ουτοπία παίζει το "Έλσα σε φοβάμαι" τουλάχιστον 6 φορές την ημέρα / είπαμε, όλοι βοηθάνε / ρίχνω ιδέα για πάρτυ / όλοι συμφωνούν / στο υπόγειο στην Αλεξανδρείας / έχει άπειρο κόσμο / στήνουμε ένα μικρό live / ο Σάκης θέλει να σκοτώσει την παρέα των ηλεκτρολόγων γιατί μπαίνουν σουρωμένοι και καταβρέχουν τους πάντες με μπύρα / μαζί και την καινούρια του Gibson, μοντέλο Les Paul standard 1978 / πάντως η φάση πάει περίφημα / είναι από εκείνα τα πάρτυ που μπορείς να παίζεις όσο συχνά θέλεις το "smells like teen spirit" / ακόμη δεν τό'χει βαρεθεί κανείς / ναι, όλοι βοηθάνε / και η φάση πάει περίφημα /

ΟΜΩΣ

/ έχω να δω την Έλσα κανένα 20λεπτο / τελευταία φορά που την είδα ήταν τύφλα / μπαίνω στην κουζίνα / τώρα τη βλέπω / φιλιέται με έναν λελέ από την παρέα των ηλεκτρολόγων / ανακοπή / θέλω να πεθάνουν όλοι ΤΩΡΑ / τό'χω χεσμένο το πάρτυ / θέλω να πεθάνω κι εγώ ΤΩΡΑ / εννοείται/ και πάνω που είμαι έτοιμος να σφυρίξω τη λήξη...

[η συνέχεια επί της οθόνης]

------------------------------------------------------------------------------------------------


Ακολουθεί λοιπόν ολόκληρη η ιστορία, με όλες τις ανατριχιαστικές της λεπτομέρειες, όπως την αποτύπωσε εκείνα τα χρόνια ο λαϊκός βάρδος. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βουκολικό έπος, (έχουμε πια κακομάθει σ'αυτό το μπλογκ με την υψηλή ποιότητα...) με τον τίτλο "ΤΡΙΑΝΤΑΕΝΑ ΛΑΧΑΝΑ".

------------------------------------------------------------------------------------------------

ΤΡΙΑΝΤΑΕΝΑ ΛΑΧΑΝΑ
βουκολικό έπος σε 5 στροφές

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
(με τη σειρά που εμφανίζονται):

ο Νοικοκύρης
οι Φίλοι
η Νια
ο Λελές
το Φιλαράκι του Λελέ




Στροφή 1η

Ο βάρδος καλεί το κοινό να δείξει ενδιαφέρον
για μια πονεμένη ιστορία (captatio benevolentiae).

Τριανταένα λάχανα κι εξήντα δυο μαρούλια,
ελάτε εδώ ν'ακούσετε, στα πόδια σας καρούλια.
Η ιστορία που θα πω δεν είναι παραμύθι
μα με λαχτάρα περισσή βγήκε απ'τα δυο μου στήθη.


Στροφή 2η

Παρουσίαση της ιστορίας, τα πρόσωπα, οι σχέσεις.

Γινόταν μέγας χαλασμός και μέγα πανηγύρι,
οι Φίλοι μαζευτήκανε όλοι του Νοικοκύρη.
Φωνάζανε γλεντούσανε χαλάγανε την πλάση,
μα ο Νοικοκύρης ο φτωχός σαν νά'χε πια γεράσει,
μονάχος του καθότανε και λέξη δε μιλούσε,
μονάχα σιγοέκλαιγε και σιγοτραγουδούσε.

Γιατί μια Νια πεντάμορφη και τρισχαριτωμένη,
μ'εναν Λελέ καθότανε διαρκώς αγκαλιασμένη.
"Ανάθεμά σε ρε Λελέ και τρισαναθεμά σε
κι όπου στον κόσμο κι αν σταθείς καταραμένος νά'σαι".


Στροφή 3η

Περιπέτεια. Η κατά τον Αριστοτέλη
"εις το εναντίον των πραττομένων μεταβολή".

Μα να που αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουνε οι τόποι,
αλλάζουνε οι αγκαλιές, αλλάζουν κι οι ανθρώποι.
Και πάει η Νια στο έβγα της με το ταχύ της βήμα
στο Νοικοκύρη μας να πει του έχε γεια το ποίημα.

"Ζαλίζουμαι" του λέει αυτή, "γυρνάει το κεφάλι,
πώς θα γλιτώσω τώρα εγώ από την τόση ζάλη";
Και να, βαράτε σήμαντρα, σιμώνουν και φιλιούνται
κι όλα τα προηγούμενα αμέσως πώς ξεχνιούνται.


Στροφή 4η

Η πλοκή εκτυλίσσεται.
Όλα δείχνουν πώς πάμε προς ένα χαρούμενο φινάλε.

Κι αρχίζει αυτή τα ξερατά το ένα πίσω απ'τ'άλλο
κι ανάμεσά τους τα φιλιά γλυκά το δίχως άλλο.
Κι ευτύς στο δρόμο βρέθηκαν τραβάνε για το σπίτι,
τριανταένα λάχανα πριν τον Αποσπερίτη.

Μα σκάει μύτη ο Λελές με κάποιο Φιλαράκι,
με ύφος ζόρικο πολύ πάνω σε μηχανάκι.
"Πές μου μωρή τι έπαθες κι είσαι σ'αυτό το χάλι;"
η Νια δεν αποκρίνεται μήτε σημάδια κάμει

"Γλυκειά μου μίλησε ο Λελές" της λέει ο Νοικοκύρης.
"Χεσ'τον Λελέ", του λέει αυτή, "και σημασία μη δίνεις".
Κι ο Νοικοκύρης γλύκανε με τούτο την καρδιά του
κι ένοιωσε αγαλλίαση μέσα στα σωθικά του.


Στροφή 5η

Το ηθικό δίδαγμα.

Την ιστορία την άκουσες το νόημα να πιάσεις
και με τη Νια του τραγουδιού θέλω πολύ να μοιάσεις.
Θέλω κι εσύ μεσ'το πιοτό πάντα βαθειά να μένεις
για να σε γεύομαι κρυφά σαν δεν καταλαβαίνεις.



----------------------------------------------------------


(το "έπος" είναι και μελοποιημένο σε στυλ "Ερωτόκριτου", ελπίζω κάποια στιγμή να αξιωθώ να το ηχογραφήσω για να το μοιραστούμε)