Μούμπλε μούμπλε... Τίποτε δεν έχει αλλάξει... Γενικευμένο κλίμα διακοπών συνεχίζει να υπάρχει γύρω μου... Μούμπλε μούμπλε... και γκρρρ... Κι αναρωτιέμαι αγαπητοί μου αναγνώστες... Φταίω εγώ που είμαι παρατηρητικός; Φταίω εγώ που διαρκώς εντοπίζω προβλήματα;
Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ
Μέρος 4ον : Η πλάνη της αιώρας
Μέρος 4ον : Η πλάνη της αιώρας
(τα πρώτα 3 μέρη είναι υπό έκδοση)
Κάθε νοήμων άνθρωπος οφείλει να παρατηρήσει το εξής πάρα πολύ απλό: Όλοι οι γνωστοί πολιτισμοί, δυτικοί και ανατολικοί, φρόντιζαν να εξασφαλίζουν στα μέλη τους τις απαραίτητες προϋποθέσεις για έναν γλυκό και ξεκούραστο ύπνο. Βέβαια κάθε πολιτισμός με το αζημίωτο: Για να μπορείς την άλλη μέρα φρέσκος φρέσκος να χτίσεις πυραμίδες, να κατηφορίσεις γελαστός προς το εργοστάσιο, να ρίξεις σκλάβους στο ενυδρείο με τις σμέρνες και διάφορα άλλα τέτοια...
Ωστόσο ανεξάρτητα από τον σκοπό, ήταν και είναι σαφές ότι οι άνθρωποι πρέπει να κοιμούνται καλά. Και για το σκοπό αυτό φτιάχτηκαν τα κρεβάτια.
Από τα πρώτα αιγυπτιακά νεκροκρέβατα, τον περίφημο κράββατο του παράλυτου της Καπερναούμ [φήμες λένε ότι η πραγματική ατάκα ήταν "άρον τον κράββατο και περιπάτει" χωρίς να διευκρινίζεται ποιανού τον κράββατο, υπονοώντας ότι ο Τζήσους τον έχωσε στη μετακόμιση - αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία], τα μυθιστορηματικά μεσαιωνικά κρεβάτια με τους ουρανούς και τις παρθένες με τις ζώνες αγνότητας, ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα κρεβάτια είχαν και έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό:
Βασικός τους σκοπός ήταν να κρατάν το σώμα σε ΕΥΘΕΙΑ κατά το δυνατόν θέση, ώστε να μην επιβαρύνεται η μέση και η σπονδυλική στήλη κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Και άκουσον άκουσον, μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια πολιτισμού και τελειοποίησης της τεχνολογίας του ύπνου, εμφανίζεται ένα άθλιο κρεβατοφανές εξάμβλωμα, το οποίο περιφρονεί κατάμουτρα αυτή τη βασική αρχή και διατείνεται ότι είναι ξεκούραστο για τον ανθρώπινο οργανισμό...
...
...
...
Προχωράω μέσα στο δάσος.
Αχχχ... ΤΙ ΤΥΧΗ!
Κάποιος άφησε εδώ μια αιώρα...
Αχχχ, τι καλάαααα...
Ας κάτσω για λίγο να ξαποστάσω...
Ή μάλλον, ας κοιμηθώ καλύτερα.
Είναι γνωστό ότι είναι τόσο μα τόσο αναπαυτικά...
Μαμάκα μου...
Που αν έχεις την ατυχία και καταφέρεις μετά κόπων και βασάνων να σε πάρει ο ύπνος σ'αυτό το κρεβάτι-wanna-be, θα ξυπνήσεις σαν σίγμα τελικό.
Κι αναρωτιέμαι.
Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο αφελείς;
Ποιος διάολος κατάφερε να μας πείσει ότι αυτό το παρά φύσιν πράγμα είναι ξεκούραστο;
Έλα ντε...
---------
Μοιράζομαι τις σκέψεις μου με τον φίλο μου τον Στάθη. Ο Στάθης είναι πολυταξιδεμένος και έμπειρος, αυτό που λέμε "σοφός" άνθρωπος. Ακούει προσεκτικά και τον πιάνουν τα γέλια.
"Τι γελάς ρε μαλάκα; Δεν έχω δίκιο;"
"Κοίτα, έχεις και δίκιο και άδικο", μου απαντάει.
Και συνεχίζει:
"Όταν πριν μερικά χρόνια επισκέφτηκα την Τσιάπας και πήγα να περάσω την πρώτη νύχτα σε ένα χωριό, διαπίστωσα ότι δεν υπήρχαν καθόλου κρεβάτια. Μου έδειξαν λοιπόν μία αιώρα και κατάλαβα πως αυτό ήταν εντελώς λογικό αφού τα σπίτια τους ήταν από παντού ανοιχτά και επομένως κάθε είδους ζώα και σερπετά είχαν ελεύθερη πρόσβαση. Με το που ξαπλώνω λοιπόν στην αιώρα ακούω τρανταχτά γέλια, σηκώνω το κεφάλι και βλέπω τέσσερα πέντε Ζαπατάκια να με δείχνουν και να ξεκαρδίζονται. Η πιο μεγάλη Ζαπατούλα της παρέας, θα ήταν γύρω στα έντεκα, έρχεται κοντά μου, μου κάνει νόημα να σηκωθώ και μου δείχνει πώς ξαπλώνουν αυτοί. Σου λέω, σκέτη αποκάλυψη! Και πραγματικά ήταν ο μόνος τρόπος να βγάλεις μια ολόκληρη νύχτα στην αιώρα χωρίς κανένα πρόβλημα."
...
Τον έβαλα να μου δείξει.
Όχι ρε μάγκα μου!
Ε ναι ρε συ, τώρα που το βλέπω, είναι πολύ λογικό!
Στην αιώρα λοιπόν, αγαπητοί διακοπάνθρωποι του βορείου ημισφαιρίου, πρέπει να ξαπλώνει κανείς ΔΙΑΓΩΝΙΑ. Τα πόδια λίγο έξω, το κεφάλι λίγο στο πλάι και ΤΣΟΥΠ! να'τη η ευθεία του σώματος...
Δηλαδή ρε Αιμόφιλε, θα μου πείτε, όλοι οι άλλοι άνθρωποι είναι βλάκες και μόνο οι Ζαπατίστας είναι έξυπνοι;
Η απάντηση φυσικά βρίσκεται αλλού:
Άλλο πράγμα να έχεις την αιώρα μοναδικό μέσο για ξεκούραση και άμυνα από τα στοιχειά της φύσης και άλλο να τη χρησιμοποιείς ως εξωτικό αξεσουάρ για το βδελυρό σκοπό των θερινών διακοπών. Αυτό άλλωστε το επιβεβαιώνει όλη η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Χιλιάδες ανακαλύψεις, επινοήσεις, εφευρέσεις, έγιναν από ανθρώπους που βρέθηκαν στις πιο αντίξοες συνθήκες, και προφανώς ως απάντηση στις συνθήκες αυτές. Αντιθέτως, λίγες έως ελάχιστες εφευρέσεις ακούσαμε να έχουν γίνει στην παραλία του Χρούσου ή στα λουτρά της Αιδηψού...
Και μην ψάξετε να βρείτε στα βιβλία ή στο γκουγκλ την προέλευση της "πλάνης της αιώρας" (ωραίος ο τίτλος, μου ακούγεται λίγο σαν από νουάρ). Είναι προφανής. Η λάθος χρήση της αιώρας υπαγορεύτηκε χρόνια πριν, από αυτές τις γνωστές αμερικάνικες διαφημίσεις με τα φοινικόδεντρα, τις σούπερ ντούπερ παραλίες και τα κοκτέηλ. Και συνεχίζει να αναπαράγεται ως δομικό στοιχείο των χλιδάτων και ανέμελων διακοπών του αμερικανικού (και πλέον οικουμενικού) ονείρου.
---------
Τώρα, εδώ που τα λέμε, κανονικά δεν έπρεπε να σας το αποκαλύψω...
Έπρεπε να σας αφήσω να ζείτε μέσα στην πρωτοκοσμική σας άγνοια, ως γνήσια χαζοχαρούμενοι παραθεριστές, στρατευμένοι στο καλοκαιρινό τίποτε, ιππότες της τράπεζας του αυγουστιάτικου μηδενός...
Ή τουλάχιστον έπρεπε να βάλω μια ρήτρα του τύπου "απαγορεύεται η χρήση των πληροφοριών αυτού του post, σε όλη τη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου"...
Αλλά δεν την έβαλα...
Τι να κάνω... Δεν την έβαλα γιατί σας νοιάζομαι βρε αγαπητοί μου αναγνώστες...
Σας νοιάζομαι...
Πείτε λοιπόν ένα "Ευχαριστούμε Αιμόφιλε!" και θα κάνω πέτρα την καρδιά μου και θα την πω κι εγώ την επονείδιστη ατάκα...
ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΓΑΜΩΤΗ ΣΑΣ!!!
------------
Υ.Γ.
Ως αντίδωρο, σας προτείνω για την παραλία την καταπληκτική ποιητική συλλογή της Μιράντας Παπαδοπούλου με τίτλο "Χωρίς". Θα την βρείτε για download στο εδώ.
.
